Het tweede leven
je staat te pronken
in het landschap
dat je zelf geschapen hebt
tot hoog geschoond
van alle wilde takken
die het leven gaf
een volle bladerkroon
nog stevig in de wind
die lachend langs je zingt
maar aan de stam
ontspruit nog ongewild
een nieuwe loot
draagt bladeren
van verliefde jeugd
voorbij de harten op de bast
in afscheid zullen
oude kleuren snel verbleken
door de kracht van een tweede leven
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 29 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: liefde