2661 resultaten.
Deun
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 234 Het stadse duister fluistert
hij luistert hoe het gloort.
Een merel wil de zoele nacht verdringen
met zijn juichend jubelzingen.
Dan en onverwacht verstoort
gekreun eerst zacht zijn rust:
De zoete deun van vrouwelijf in lust
verwekt zijn onvervuld verlangen.…
Houthi’s wereldberucht nu
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 50 Lemen hoogbouw
in een middeleeuwse stad
Gerokte mannen in colbertje
kromdolk op de buik
zitten op een mat
Geweer, losjes over de schouder
kauwen ze op blaadjes qat
Onverwacht leggen die
gedrogeerde Allahkrijsers
een stukje wereldhandel plat
en wordt de USA
met een defensiebegroting
van 800 miljard
in verlegenheid gebracht…
Straat zonder naam
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 735 Sla de armen ineen en probeer te verklaren
waarom je elkaar nooit hebt liefgehad
en het geweld met de jaren andere vormen aannam
als je toch samenleeft in een stad.…
Roebel trouble
snelsonnet
3.0 met 28 stemmen 2.655 Wie vloekt alsof het hem is aangeleerd
Is in Belgorod geliefd bij de politie
Die volgens herintredende traditie
De eigen spaartegoeden fortuneert
Hoog tijd voor Sovjet-Robin Hoodse helden
Om al die vloekkwitanties kwijt te schelden…
gratis ov
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 120 Amsterdam gaat nog meer auto's weren
dus mogen kinderen gratis met het ov
en er komen minder plaatsen om te parkeren
hoe komen ze in vredesnaam op het idee
je moet volwassenen met gratis ov verblijden
en die kindertjes lekker in hun auto's laten rijden...…
Zadkine
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 736 Met hun bommen en granaatvuur
sloegen zij de vrede neer
tegen zoveel vuur en donder
had de stad toch geen verweer
zwartgeblakerd, platgebrand
zoals Rotterdam toen was
herrees zij echter als een phoenix
groots weer uit haar eigen as.…
de dichter droomt van A
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 258 ik droom als een dichter
dicht als een dromer over
de stad waarin ik leven wil
een oord vol huiskamers
met stoepen onder de stoelen
en een lach voor iedereen
die net de hoek komt omgewaaid
een stad vol van A
en plaats voor het hele alfabet
waar zwart niet de toon bezet
maar onderstreept hoe kleurrijk
anderen elkander kunnen maken
met een…
Als heersende vrouw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 117 ik reik je met liefde dit speciale tapijt
jij vlijt je neer op het paradijs van weleer
samen ontvluchten we de groene oase
het brandend zand van de woestijn zal
ons met zijn thermiek naar de hemel dragen
onder ons bergen en de oude stad
waar het eonen geleden goed toeven was
beelden met mannen op de achtergrond
vrouwen met scherpe neuzen…
Zeven Werken
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.120 zij daar - winterbleek
op schoot van Brusselse straten
Gehavend - ontheemd
van de wereld vervreemd
tussen mensen die werkelijk
haar ledigheid niet zagen
Niet haar honger
dorst
haar schamel kleed
de wind die haar de das omdeed
het zieke kind dat aan haar borst
in tranen werd gedragen
Ze hadden haar begraven
met de voegen van de stad…
Marijke (prozagedicht)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 351 Ik bezoek de stad waar ik heb gestudeerd. In de
straat waar ik op kamers woonde staan andere
namen op deuren, de tand des tijds knaagde aan
gevels, de huid van de stad veroudert. Ik herken
Marijke een vriendin uit die tijd. Ze is blij verrast
en we halen herinneringen op.…
Jongeling
gedicht
3.0 met 6 stemmen 12.239 Auto’s kunnen rijden in een waas van weemoed
vroeg in de morgen vooral
terug naar de stad, naar de asfaltzorgen
langs fietsers, fabriek en schoorsteenroet
naar de stad naar de huizen
in een auto die naar leer ruikt en naar stof
met het meisje dat mee moest
en dat moegedronken en moegekust
uitrust van haar roes
in een auto die rijdt langs…
Eerbetoon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 141 Hij had zichzelf namelijk zo ontzettend
uitgestoten gevoeld door die brave burgerlui
in die elitaire stad, dat het absoluut een
grove leugen is, dat hij juist in die stad
ter grave werd gedragen. Uiterst paradoxaal.
Ik heb dan ook zwarte, bedorven olijven op
zijn graf gestrooid.…
Herbeleving
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 als klein jochie uit de stad
woonde ik vanaf mijn zevende
tot bijna mij elfde levensjaar
zeer tevreden en onbezorgd
in een klein bergdorpje
als de lente was begonnen
vond je overal op de weilanden
resten van de baard van Koning Winter
sneeuwklokjes waren de voorbode
van ‘s voorjaars volle bloemenpracht
sleutelbloempjes, vergeet-mij-nietjes…
mens en natuur
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 437 overal vlijt de natuur zich tegen mij aan
maar in de stad
ben ik er ver vandaan
tussen wat ik eet en zie
bevindt zich dan een muur
van menselijk vuur
modificatie, emulgatie, plastificatie
machines, doder dan steen
scheiden mij van stinkend veen
als had ik alles maar te leen
alles wat ik zie
menselijke hand en been
alles voor mij bekeken…
De horizon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 753 De horizon
Verbloemt in de rook van de stad
De zon
Verdwijnt als een kostbare schat
Het heelal
Rijst op in de nacht
Een duizendtal
Verlicht de donkerte met al hun pracht
De anonimiteit
Is zo groot als het kosmische domein
De kleinheid
Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn
De schemering
Verfoeit de komst van een nieuwe dag…
Bezoek aan Den Haag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 887 wat mij verontrust
is niet dat het regent
maar wel dat de regen
verzuipt in de putten
het water terechtkomt
de beek bij de bioscoop
onder de grond duikt
en niet meer te volgen
is enkel weer bovenkomt
bij het noordeinde
de hofvijver voedt
en langzaam verdampt
en over de stad kruipt
mismaakt wordt
wat mij uitermate
verontrust is de regen…
de anderen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 577 de eeuwige andere kant
ineens sta je er midden in
als je wandelt in de stad
over land door dorpen
zoals sommigen nog doen
jij en ik vermoed ik
steeds minder mensen
ze gaan het uit de weg
dan hoeven ze niet te denken
over asielzoekers
het waarom van een spuit
een verlaten boterbriefje
de betekenis van verlatenheid
alleenstaande nauwelijks…
Bezoek aan Den Haag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 347 wat mij verontrust
is niet dat het regent
maar wel dat de regen
verzuipt in de putten
het water terechtkomt
de beek bij de bioscoop
onder de grond duikt
en niet meer te volgen
is enkel weer bovenkomt
bij het noordeinde
de hofvijver voedt
en langzaam verdampt
en over de stad kruipt
mismaakt wordt
wat mij uitermate
verontrust is de regen…
Kilroy
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 721 gegrom van generatoren
zindert doorheen de stad
kapotgeschoten gevels
hertekenen Bagdad
doodsbange Irakezen
mijden bevreesd de straat
de avondklok regeert
terreur kent er geen maat
van muren en pilaren
druipt bloed als graffiti
zelfs ongeletterd leest men
"George 'Kilroy' Bush was here"…
de nacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 271 in de nacht ben ik met velen
de rust ligt als een deken schemerig op de stad.
langzaam kruipt de tijd voorbij
wachtend op de ochtendgloren.
het gele natriumlicht schijnt weemoedig
op de verlaten straten
waar een eenzame fietser zich een weg baant.
op weg naar huis met een lijf vol drank
moe van het feestgedruis.…
Heimwee
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 761 Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten
En slappe koude bomen met rillende vogels
Die niets meer te zingen hebben met dit weer
Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad
Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn
en zee en visgerechten in zuidelijke oorden.…
Welkom?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 De hellepoort van Mordor is geopend
De orks van Poetin slaan de vrede plat
Wanhopig vluchten mensen uit de stad
De trein in of de file, desnoods lopend
Europa kijkt eens naar haar bankafschrift
Nog eventjes maar geen gedoe met SWIFT
En dochters nemen afscheid van hun vaders
Voor hulp denkt Rutte aan ‘bestaande kaders‘…
Rubberen kogels...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 278 resten van de nacht overwoekeren de stad
gespuis en hoeren kruipen richting donkere tijden
hebben hun levens aangepast
aan de zinloosheid van het bestaan
sirenes verstoren de stilte
gordijnen bewegen
ik sluit mijn ogen uit pure gewoonte
en drink me zat
tot dat men mij vergeten zal
ik heb geen antwoord op de vragen,
nee,
die heb ik nooit…
Hereniging
gedicht
3.0 met 69 stemmen 15.708 In een stad ons beiden vreemd
kwam ik na jaren niet gezien
mijn ex weer tegen.
Het ging onverwacht goed,
ze lachte veel, een hand kroop
langzaam door het gras,
het mes leek vergeten -
Ik begroef mijn gezicht
in haar helblonde haar,
dat geurde naar warme tarwe.…
De bioklok
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 245 Je verscheen op teevee
de geboorte van ‘n ster
heel stil vertrok je weer
we zagen je niet meer
gister liep je in de stad
in je verschijning las ik
de snelheid van de tijd
dat het vliegt en schaaft
hoeveel ouder IK werd
dat las ik in jouw gelaat
de tv was lang gelee
Afbeelding:Interart.nl/Leon Veerman…
Een weekje Utopia
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 364 In een bos met naaldbomengeur gevuld
verlies ik al mijn spanning en ongeduld
Een kabbelend beekje met koel helder water
legt mijn zorgen opzij voor een weekje later
Geen stadse herrie of verbouwende buur
maar de simpele geluiden van moeder natuur
even leven als in een utopische droom
door een weekje vakantie op de Veluwezoom…
wit
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 532 vreemde gezichten
achtergelaten
in de straten
van mijn stad
zielen vergeten
op de uitgesleten
wegen
van mijn hart
wie ik lief had
zo lief
zijn achtergelaten
op het pad
van mijn leven
bewaken mijn geluk
mijn verdriet
mijn tranen om even
soms kust
kust hij mij
waait voorbij
als een herinnering
aan mijn vergeten zielen
en rust…
het leven
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.002 de stad staat in brand en hij tekent het uit
laat me voor jou een bootje blijven op de rivier
kabbelend zonder zicht
het ene huis met doorgeslagen ruiten
de man die scherven raapt aan zee
je schreeuw nog eens in een schelp hoort
de koude rilling over je heen als je huilt
tot je weer steen bent zo hard
zo liefdevol…
Slot
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 Spiegels die
de tijd weerkaatsen
als echo in
een slapende stad.
Verdwaald tussen haar muren.…
Flora
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 136 onder tien gebroken nagels
zat het vuil van vele straten
elke dag snoof hij
zijn eigen vieze luchten
de stank lag diep
in de kloven van zijn hand
begraven
ze rook in hem
de hele stad
ze was zijn zeep
zijn enig stuk
hoe zoet haar zweet
als zij hem waste
Uit “Cubanos y Cubanas”…