Alle inzendingen over de worsteling met taal

In gewone taal geschreven Beschrijf je de belevenissen van je leven. Hoe je door pech overmand Belandt aan de rand, Er haast overheen wordt gedreven. Dan stap je brak Van proza naar Prozac.…

Het antwoord op de vraag wat morgen zal gebeuren wordt niet gehoord in taal van vandaag veeleer wat gisteren is geweest klinkt heden nog in oren als muziek wat toekomst brengt en “’t nu” is het luchtledige.…

de meeste dichters zijn altijd op zoek naar nieuwe woorden en die schudt je nu eenmaal niet zomaar uit de mouw zelf speur ik naar duidelijke taal waarmee ik simpel kan verwoorden hoeveel ik van je hou…

Er huist iemand in mij eet en slaapt spreekt in mij hij is nooit luid maar fluistert woorden in een voor mij onverstaanbare taal hij is mijn vriend geworden ik kan hem niet meer laten gaan ooit zal ik leren hem te verstaan.…

Gedachten zijn als bloemen die zonder plant nooit kunnen groeien Zonder taal maken je gedachten geen enkel verhaal Ze hebben geen schijn van kans om te ontstaan zonder die code zijn ze van elk resultaat ontdaan…

We gingen naar het naaktstrand jij en ik daar waar golven hoog waren en zandvlakten breed taal ongerept. In dat septemberlicht onder de naaldbomen vonden wij ons huis terug.…

in verstofte dichtbundels rust haar wezen zij dragen haar ziel op handen van papier zoveel eerste malen opende zij haar hart de taal zong haar ziel terug naar huis…

in duisternis en nevelnacht staat een engelenwacht voor wie het Woord geloven met de taal in ‘t hart gaat de trooster in pijn en smart de dompige geur ver te boven…

Ze had graag opgroeiend sterkere knieën en flaporen om te zeilen gehad, de regels taal echt zelf kunnen verstaan, grond willen bemesten, zeker in een kinderkoor zingen en springen op muziek zonder zich te bedwingen later kraaienpootjes had ook niet gehinderd.…

Zo bouwt ieder zich een huis van taal waarin men schuilen kan tegen een boze wolf een slachtbiggetje vervuld van heerlijkheid met romig schuim van vet een appeltje in de bek geknepen Het is de kracht van taal die ruimte schept en gelijkertijd twee mensen nader brengt tussen wie afstand piepend ontsnapt een eigen energie van warmte opbouwt…

Bijeen in een congreszaal in Breda Bepaalden Onze-Taalfans met z’n allen Welk woord dit jaar het meest was opgevallen Vanuit een groslijst van een pagina Maar kan de uitslag daar heet van de naald Niet ook met sjoemelsoftware zijn bepaald?…

Jij loopt nog 30 passen achter worstelend met de vraag. Wanneer je het voor jezelf zult weten morgen of misschien vandaag. Op een dag zul jij ook mijn liefste niet door twijfel worden geremd. En zul je ook eindelijk zelf ontdekken, dat wij voor elkaar zijn bestemd.…

nestelen in jou schaduw Indien nodig was jij daar, mijn veilige haven Mij zekerheid en houvast verschaffend ….en God bovenal weet dat dat is waar ik naar verlang Alleen de schaduwzijde van mijn comfort zone is gevuld met puur venijn Een vuurzee van zwarte gal gevoed door een orkaan van waanzin De afgrond is nabij, je duwt en blijft duwen Maar ik worstel…

Ik wil je kwijt, maar ook weer niet en wil niet dat iemand ziet hoe ik worstel met dit gevoel ben even helemaal zonder doel. Laten gaan, laten lopen en dan kunnen we alleen maar hopen dat dit niet meer voelt als straf de scherpe kanten moeten eraf.…

Ik worstel met mezelf en mijn gedachten, ik maakte dit bijna stuk.  Onbegrip ligt er naast je, ik weet ook echt niet waarom.  Je bent het mooiste wat me is overkomen dit jaar, waarom doe ik zo dom. Verdriet ligt er naast je, bij elke ademhaling een traan.  Jij met je mooie blauwe ogen, de laatste die ik wil kwetsen. …

Zie je het dan echt niet aan mij, dat ik worstel met mijn verdriet? Ik vraag me af wat ik waard ben, als jij dit niet meer zomaar ziet. Geef ons niet zo gemakkelijk op, word nu eens wakker en vecht! Want onze liefde gebouwd in jaren bestaat en is levensecht!…

met die wervelende klanken, daar worstel en stoei ik mee het Maya-sjamanenmasker boven mijn piano wordt besproeid met gestokte muziek van Mussorgsky ernaast zou Alice uit Wonderland gewis haar sjaal vergeten en over de lijstrand weg zoeven naar een plateau waar een harlecchino huppelt op blote voeten een zwaan daalt waardig bij hem…

Laat mij maar nog even roeien vannacht in hoge baren worstel ik tot de overkant Daar word ik straks wellicht opgewacht op ‘t toverachtig golvend hemels strand Hoor de golven zingen in de woeste zee golven stervend op uitgestrekte stranden Achter een verlaten einder wacht er vree dewelke ik omarm met de beide handen Zie de lichtjes dansen…

en gracht ze scheuren ruimte tot gebeurtenis En menig zoeker raakt ook diep versmacht geprikt door angst en eigen beeltenis als de taal zijn gezicht heeft voortgebracht…

gezocht naar de eerste groef op hun bakermat tijd heeft ze zien groeien van woord naar begrip hun volwassenheid droeg vele zinnen in realiteit zij hebben met hun bezieling lente in taal gebracht die daarna nog eeuwenlang zomer zag…

In de taal van mijn jeugd aan de andere kant van de grote oceaan wonen nog altijd mijn kinderjaren waarin mijn moeder ook nu nog piano speelt in een kamer vol bloemen en verhalen over alles wat ertoe doet in mijn bestaan.…

Ik begrijp niet, waarom mensen andere talen spreken, ik snap niet, waarom er geen een universele taal is, ik kan er met mijn verstand niet bij, dat er mensen zijn die doen alsof ze de regels aan hun laars kunnen lappen.…

Is het in een taal die wij niet kennen? Nee, dit is niet in een taal die wij niet kennen. Gaat het over een onderwerp waar we niets van weten? Nee, we weten veel over het onderwerp en vinden het interessant. Waarom is het dan of de hokken der woorden leeg zijn?…

wat heb ik te winnen met taal in tekens rijgen om antwoorden te krijgen waarom zou ik toch moeten zwijgen waarom zou ik toch iets beschrijven waarom zou ik nog hier langer blijven en iets anders willen dan voorgoed verstillen als niemand mij erkent…

Die goochelt wat met wetenschap en taal, dan lijkt het middel erger dan de kwaal.…

Heel even haal ik de letters uit het alfabet schik en herschik pressie zit er niet achter geen klank hoeft te klinken taal is universeel niet te min versta jij het niet…

wat klets je toch wat dein je de dolfijner mierenneukend door de golven van jouw taal of hou jij papegaaien op jouw stok? die na-apend woorden sporen rijm dicteren aan de haal…

-kleine ode aan een trouwe vink- als een vaste gast in onze tuin begroet ik hem in zijn eigen taal klinkt over en weer een vrolijk gefluit van twee bevlogen twinkelaars…

En als ik lees wat tal van dichters schrijven, Dan zou ik daar ook depressief van blijven.…

Scherpte snijdt verbazing uit, het oog kleurt open wat het tegenlicht verhult, de dingen zijn zichzelf, ze staan voor niets dan taal, hun raadsel is verheldering die zich met dichtheid vult. ----------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…