Alle inzendingen over donker

Donker, koud en kill,tranen,verdriet niet wat ik wil. Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Je bent die donkere plek op witte lakens die milde schaduw in de nacht je bent dat heel nabij verlangen dat net dat mij wil vangen je bent dat dobberen op de gracht dat lenig op mij wacht…

Donker diepzwart dogma spreekt vastomlijnd in uitgesloten logica goed dat twijfelaars bestaan en agenda’s bijdehanter opengaan want zonder twijfel blijven duistere dogma’s onmiskenbaar bestaan.…

zij leeft in een donkere wereld als de zon opstaat schuift zij de gordijnen naar het midden van het venster haar ogen verdragen geen ochtendstond haar ogen verdrogen bij zoveel verdriet het licht ze ziet het liever niet…

O ogen van de nacht het verhaal in mij is wat donker en soms licht uitleg is er niet recht uit het zieltje geniet drink met mij wijn of een biertje en mischien komt er ooit een dag dat je het kan zien.…

Laat mij maar achter in het donker onder de sterren die over mij waken en jou laten leven in jouw geluk.…

bewust van het ongewisse fiets ik naar Lisse ik heb lampjes, gevoed door batterijen bij me zie ik het licht, mocht de avond vallen zover is het nog niet zover ga ik ook niet de les van mijn ouders, voor donker thuis…

Asielzoekers moeten licht-gevende hesjes aan zodat mensen in ‘t donker ze zien lopen en staan Jammer is wel, dat inbrekers niet zo snel, een maatregel als deze zullen hanteren.…

het donker valt vanavond vroeger in en als ik al de neiging had om weg te kruipen dan zocht ik tevergeefs naar wat ik mis de woorden zingen rond het onbenoemde laat zich niet vertalen nog minder laat zich zingen wat er hoe dan ook niet is…

Een donkere schaduw Onderwerpt alle hoop Hij toont zich aan het lijf Die hem voorheen verbood Wanneer haar adem slaapt Je de rust niet meer vat Waar je zucht naar haar hart Kón het maar dat je vergat…

zie ik een lach een hand die wijst en donkere ogen die dieper veel dieper kijken naar misschien spreek maar niet meer van later wanneer lange dagen gevuld zijn met dan, toen en ooit maar nooit met nooit…

over het water haast zonder gewicht van vroeger naar later en van het donker naar het licht...…

Wie ben jij vlinder in de blauwe lucht een vrij gevoel in vogelvlucht het is alsof ik je aan kan raken jij met je ranke vleugels voor mij ben je een lichtbaken in deze donkere tijd vol onzekerheid oktober 1998…

zwetend klimt hij uit de nacht naar het licht van een nieuwe dag dat gloort in de verte zal het hem deze keer lukken het licht te bereiken voordat de avond de nacht weer keihard in het donker zet…

Ik kijk in de nacht naar de donkere lucht en sla in verwondering een diepe zucht.... om die mooie sterrenhemel. In de stille nacht. Ik sluit de gordijnen tot morgen de zon weer gaat schijnen!…

Jij wees naar de lage mist hoog daarboven de bomen Niet weten waar je precies bent oplossend in herinnering Een donkere vogel verschijnt om in jou, wit te verdwijnen…

Jij wees naar de lage mist hoog daarboven de bomen Niet weten waar je precies bent oplossend in herinnering Een donkere vogel verschijnt om in jou, wit te verdwijnen…

Denkend aan Holland zie ik regen druipend in trage stromen Donkere wolken tegen grijze luchten Vakantievierend volk op de natte camping mort En ik vraag me af - hoe is het met het neerslagtekort?…

in de nacht zing ik sterren een oud lied van mens alleen nee geen schreeuw maar sereen en zacht: breekbare melodie als een donkere vogelvlucht angst tillend voorbij de dood…

Twee held're stippen In het donkere wolkendek Geven moed om door te gaan Dra worden het er vier En binnenkort wellicht tien Zo veel licht omarmen Is welhaast onmogelijk misschien…

ik hoorde speels fluiten zag de merel met een takje volgde zijn vlucht in onstuimig duiken tussen donkere struiken weet nu het nest zij doen hun best om lente te laten ontluiken…

de koude legt een deken over land daar waar de boer voorbijging wijst de donkere grond ons met zijn lange voren door dunne lage mist de weg er is altijd een gaan en ook weer komen…

Leeg het vel papier evenals gevoel dat in mij huist kent de ochtend geen gloren noch een blauwe lucht daar ongeweende tranen stilletjes zijn blijven hangen in het donker van de nacht…

je passeerde in glijvlucht op donkere orgelmuziek viel met bazuingeschal als een steen uit de lucht dook met klauwen gestrekt op de nek van de prooi nog dwarrelen veren het lied van de dood rond die plek…

Mijn dromen waren donker vannacht maar die van gisteren waren geel en rood dus streep ik de een maar weg en hou ik die vast waarvan ik het meest genoot die van vannacht gooi ik uit mijn gedachten ik heb genoeg van zulke nachten.…

en die donkere is dat gebakken lucht? want als die uit elkaar spatten dan hebben we tijdelijk geen wolken maar wel een opgeklaarde lucht!…

Al wat gij hebt gezegd is blijven leven in akkoorden, die ik alleen in donker tref, wanneer de stilten horen, die tussen ons staan opgericht.…

zij heeft wat vrienden aangeschaft, een doos vol met port een warme slaapmuts met vijftig tinten vrij donker grijs en een zalige uit de kluiten gewassen wilde bras zo eentje voor op het nachtkastje!…

donkere adembel in slik en lisbloem spat. spiegel in enzymen, bevroren waterval. de maansteen en de melksteen, het zuur in witte kelken.…

oranje lippen ruiken naar kauwgom haar tere lichaam viel vederzacht tegen me aan toen de tram pardoes optrok de donkere zonnebril verbergt haar ondeugende ogen glimlachend duikt ze in haar telefoon…