Alle inzendingen over fietsen

spijbelen op lagere school ongekend de aardappelrooivakantie historisch fenomeen vergeten de MULO geeft een kentering wachten bij de brug rechtsomkeert fietsen langs pastorie en houtloodsen liften vanaf snelweg tot directiebrief definitief bij ouders belandt: keuze voor het rechte pad papieren schoolgang kenmerkt ups en downs in onderwijzersopleiding…

Bakker Bel woei van zijn fiets. Wij dreigden met orkaankracht het luchtruim in gezogen te worden maar lieten net op tijd los. Niemand dacht meer aan de koude oorlog. De vlieger, met schoolmeisjesvlecht, werd kleiner en kleiner, o bitter verlies, en er was nog geen hulplijn. Urre! riepen wij. Urre!…

Zij vinden die Hollander best wel tolerant dus vragen ze de weg naar hun vakantiehaus dan helpen "wij" ze gaarne uit de brand met de altijd goede raad: immer geradeaus Maar genoeg nu over onze buren verdraagzaamheid is heden mijn streven Ik ga nu snel even een klompenkaart versturen Verdomme, waar is mijn fiets gebleven?…

de sleutelstad bij de uitlaat van de gasfabriek waar het water warm uitstroomt en het aangenaam toeven is heeft zijn langste tijd gehad steltloper streed aldaar op leven en dood met vinnige opponent onvast tussen kaken die terugbeet om die visvreter te kraken met meer grip naarmate de tijd voortvlood tot dhr zwan die aan de kant zijn fiets…

Toen ik hier kwam te wonen, deed ik de boodschappen op de fiets. Nu ontbreekt het mij aan kracht en hulp kost nogal wat centen. Ik ben ontzettend blij met jou, zegt ze vaak tegen mij. Gelukkig ben ik haar hulp, bij dag en soms bij nacht. Niet alleen om de centen, zij is gewoon....'mijn lieve oude cliënte'.…

de man met het geamputeerde rokersbeen de vrouw met het hoofddoekje die niet begreep waarom ik de deur voor haar open hield de man achter die vrouw, wel op afstand de man op de fiets die anders nergens terecht kon de koningin van de botanische tuin de chef van het landschappenpark, bezorgd om erica, grasgrazend de vrijwilligster tegemoet…

gister op de fiets door het Gooi een pui met affiche vol klanken kracht ritme authenticiteit en intimiteit in perfecte symbiose van Slagerij van Kampen Het zadel ging meteen swingen richting Laren de Oude Drift Singer bleek logisch zo vroeg nog dicht wat verder stonden glazen te fonkelen op tafels wit bedekt met lakens van linnen in Nick…

Next stop: heerhugowaard, waar kerk en fiets in de wind nog staan. Globalize. Think big. Maar hoe ver is het einde van de wereld? Waar is de rand en de afgrond die de zee in waterval doet opgaan? Dan het omroepbericht dat man en vrouw stil doet staan en weg doet kijken, naar de horizon verscholen achter bussen, flats en kabels.…

Met tassen vol behang in een lichtgele tint fiets ik in de voorjaarszon fluitend langs de Lindt, ik ga de lente plakken. Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs.…

punt niemand die iemand nog wat gunt zo lijkt het bijna wel ieder is gehaast en snel denkend aan een eigen sores maar een straat verder krijgt iemand van mores alles gaat aan ons voorbij niets lijkt nog op een beetje tij het is wild en vloed plus overmoed is dit oke, gaat dit wel goed zelf verlang ik vaak naar niets gewoon even weg op de fiets…

(ik vroeg mijn ouders om reisgeld, maar ze weigerden pertinent, zeiden dat ik een psychiater nodig had) Maar zij hebben het geluk in mijn ogen niet gezien toen we elkaar omhelsden op een sprookjesachtig verlichte Karnemelkslootbrug, de plek waar ik bijna elke dag vol hartzeer overheen fiets.…

Toen er niets meer was liep ik naar huis (mijn fiets was weer gejat). Een circus met giraffen hield me staande en vroeg de weg naar Hemel. Ik vergat ze te bedanken voor dit oponthoud dat mij bekeerd had. Wilde naar de kerk Bedacht toen dat de dienst voorbij was.…

Winden waaien en al die winden gaan over eindeloze velden, over paarse hei Reeds eeuwenlang leef ik van de waan van witte letters op een zwarte bladzij Ogen treuren starend edoch zien niets dan woeste stormen razend om ’t huis Ervoor strijdt een eenzame op de fiets aldus sjouwt eenieder zijn eigen kruis Winden waaien en gaan weer voorbij…

De lichte linde luidt de lindelucht, een zwoele zucht van zoetheid zucht als argeloos ik onder bomen fiets en 'k zoek naar 't bladerdak ja, zie witte klokjes bung'lend luiden lichtgroen doorzichtig lover dat flankeert en plotsklaps ben ik weer in de sfeer en alles wat 'k ermee associeer, van toen ik over haar geuren schreef...…

Genesis 1 - 1:5 Er heerste chaos overal Van alles was er niets Er was toen zelfs nog geen heelal Laat staan een boot of fiets Het was een bende her en der Maar God zweefde reeds rond Hij zag het zooitje aan van ver En dacht: ~Aan ’t werk, terstond De armen uit de mouwen dus De handen aan de ploeg Hier ligt een hele zware klus In zweterig…

Met losse handen fietsen. Of beter nog: op paarden de grens over galopperen. Harder, harder! De wind slaat haren tegen de oren, lantaarnlichten vliegen. Lucht is water waarover je in een speedboot scheert. Hoger, hoger! Met spuitbussen op de wolken schrijven. En dan de liefde bedrijven. Tot we niet meer kunnen. Geen paniek.…

capella met het koor repeteerden onder veel belangstelling jubileerden zonder mondkapjes het ov prefereerden iedereen op een rondje trakteerden ons op allerlei feestjes amuseerden handschudden en zoenen praktiseerden eenzaamheid soms idealiseerden Ook heimwee naar wat rust in de natuur en langs de kust wandelen was nog geen must relaxed fietsen…

Eens dooft het vuur eens kan geen olie meer hoge vlammen opwekken omdat het brandhout opgebrand en verpulverd is Eens moet ik weer met beide benen op de grond gaan staan met open vizier mijn leven aangaan de lekke banden van mijn fiets aanvaarden Eens komen er betweters die mij uitgummen die mij als oud vuil weg bezemen die nooit mijn…

daar sta ik en geef mijn pa het gebroken klompje onschuldig gehuld in een drollenvanger ooit van grote broer nog te ruim voor mijn kinderkontje een ijzerdraadje er omheen en mijn klompje is er opeens een heel bijzondere een daar fiets ik zusje achterop naar de 5 mei optocht in het dorpje verderop een hoogtepunt in ons eenvoudige bestaan…

zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij dan blij is met jouw drankje uit je termosfles met jouw boterham met kaas op de pont gaan naar zijn huis en hij een zware rugzak en boven op zijn hoofd als een Balinese vrouw zijn duikersuitrusting in regen en wind, maar dat deert niet zijn fiets…

Met je fiets scheuren door een diepe plas, onder bomen, zonlicht halve gloed. Het stukje onbevangenheid, niet bang voor wat mensen van je zouden kunnen vinden. Die onzekerheid is men toch liever kwijt? Een van mijn grote wensen, is om die vooroordelen te verslinden. Ieder mens is uniek, met eigenschappen die hen maakt.…

hoe lang kun je wegblijven zonder dat het fout gaat de rust op het plein is onmisbaar in het licht van de maan glanst een blad sla, het huis van de buurman is leeg gehaald met een kleine truc verdwijnen een fiets, een naaimachine, een brood, een afgetrapte schoen het is al na twaalven en je komt om de hoek als het warmer wordt kan het zijn…

Breng mij alle natte bladeren ook die al weken broeiend brandgevaarlijk zijn ik maak daarvan een zon een fiets een korte broek een crossfiets natuurlijk geen gewone een crossfiets een korte broek hetzelfde shirt als gister en voor het donker thuis Ja waarom niet Ik ben de groothoektovenaar breng mij het laatste beetje licht poseer voor…

Je rent, je fiets, je springt en stept en bent met toverkracht behept. Je bent de baas over de bal. Zo onbekend met leed en gal. Dan gaat het sneeuwen in de straat. Die sneeuw is allemaal voor jou. Wat is het heerlijk in de kou. Nu mag je uren op de slee en al je dromen mogen mee. En ik, ik ben alleen maar stil.…

Auto's rijden achter mij langs toeristen fietsen door de vrije natuur vrolijk pratend met elkaar de tijd gaat voorbij, uur na uur. De lucht laat kleine wolkjes zien die soms de zon laat verschuilen wat druppeltjes vallen naar benéé het lijkt of de wolken stilletjes huilen.…

Op deze grijze dag het is bijna half elf verhuis jij van de boekenkast de vrijheid tegemoed de blauwkartonnen doos, waarin jouw as gevat is in een urn verpakt in canvas tas, wordt door de jongste zoon gehangen aan het stuur zo fietsen jullie samen nog één keer langs de weg die vroeger zo vertrouwd was wanneer het visseizoen begon…

Steken onze nek eens uit en fietsen met het been. Dan volgt er nog een spelletje. Ja, dat is reuzefijn. De ballen rollen overal. We liggen dubbel van de lach, zo gezellig kan dat zijn. De tijd vliegt om, maar wij bewegen. Juf Annie doet het voor. En al zijn we dan wel moe: we gaan er trouw mee door.…

als bon vivant of kneus of het bruine loof van oude eiken mag ook een grijze wolk zijn wegdrijvend in de lucht aan u de keus het maakt niet zo uit als u toch het nakijken heeft ik zit in een voortdenderende trein gratis en voor niets ja, wel tweede klas ik wilde nog uitstappen de weg verder afleggen op mijn oude fiets langs menig…

Jij kan me niet vasthouden, jij kan me niet zien, jij gaf mij een fiets, die ik nooit heb gezien. Jij wilt mijn gezin, ik jouw vrijheid, we verlangen naar elkaars leven. Wij zijn los, wij zijn laten. We hebben een lijntje, dat houden we in de gaten.…

scharrel met je pronte borsten billen je gulzige blik ik kwam in vlammen dronk me niet in te dammen mijn god je naam weet ik niet meer zie nog je gezicht je ogen die al ontblootten voor ik bij je kon staan je ging zo kort zo diep voor geen goud ik was geen partij je had mij in de natte regen zwoel jouw handen jasses achter op mijn fiets…