Alle inzendingen over golven

In het sluimervertrek creëert de droomstad golven die mijn beleving versnipperen tot vage contouren. Het is de tong van oneindigheid die de tijd likt uit mijn gedachten terwijl ik mij naakt te luisteren leg tegen het glas van mijn geweten koel en dauwbewust van de parels die zich spiegelen in het late licht.…

Staan op een schouder probeer de aanwijzingen te vinden ontdekking van land een eindeloos spel verlaten en binden water tot zand zang op het schip de kleuren als een begrip gevoed door het licht glipt het leven op het dek langzaam van normaal tot lekker gek golven dansen zoals altijd niets is onbegrijpbaar of buiten bereik.…

Wat kan een mensenhart nog dragen als kettingzagen komen aandraven en snijden in het zo gewilde leven zodat ik mijn eigen boek wil sluiten Oranjebitter, de smaak van een onbekommerd bestaan heeft plaats gemaakt voor zure wijn waarvan het bezinksel de golven worden van deze aardse oceaan laat de slachtoffers de vruchten wezen waarop wij…

Tussen vallen en opstaan door lijkt de lucht geklaard torent een gemaskerde vogel ijl boven gekalmeerde golven buigt iemand zich over een geliefde om afscheid te kussen net voor de slaap blijft een lichaam alleen splitst een geest zich in tweeën tot het lot hen wellicht wederom zal samenbrengen op een volgende vlucht…

was me was de herinnering van mijn huid de keuze tot vechten bracht niets dan vocht en kwaad de illusie van verbondenheid de strijd verloren in alle dwaasheid was me was de herinnering van mijn huid te lang leef jij in mij voort te lang leef ik in rouw en spijt laat me ontwaken tussen de golven van liefde tussen de sporen van…

de woorden gezonden over golven van zand verwaaien zeewaarts in stormen van nachtelijk geweld zinken zij weg de dageraad met wazige vingers schrijft zinnen van opgediepte letters uitgeademd in liefdevol gezang vleugeldragend de hartenklop grasduinend in gevoel raakt me verblijd overspoeld in euforie zwemmend in oceaan van geluk…

de zon weer glanst in gouden regendruppels op het water deint een boot de golven spelen het spel van op en neer de wind rukt en trekt aan het roer de schippersdochter kapiteinse op eigen schip haar koers varend immer de horizon in zicht vol aan vooruit buldert de wind stevige handen aan het roer…

je sporen zijn niet meer te vinden op het schelpenstrand gebroken liggen ze op mijn hand restanten van hard leven ze kleuren droog vallen op door de vorm van hun boog het knisperen klinkt gelijk in overslaande golven de zee neem ik mee in het grijsgroen van je ogen de schelpen leg ik terug waar zij horen op het zand als onze…

Zweef over de grote zee door de wind gedragen golven brengen me weer aan land waar ik mijn woorden neerzet op papier.…

De golven op het strand geven het dansritme aan van deze dag. En het jonge zomerse groen roept iedereen bij zich die voorbij wandelt. Alles is in zomerviering op een mooie melodieuze melodie voor alle schoonheidslievelingen met een glimlach op het hart.…

ik draag mijn gemoed naar het weidse een eindeloze verte verleg mijn grenzen twist met de wind als een gevouwen bootje varend oeverloos ongekunsteld broos aanvaardend de onstuimige golven ziende naar de gloed een horizon van moed ‘k slijp de scherpe kanten van de vuursteen fonkellicht warmt de bron maar, anders dan voorheen…

mistwaaiers ademen takken vol beweging zodat ik niet op mijn tenen hoef te staan om met mijn hoofd in de wolken te lopen vlindervisjes lokken me naar het strand waar de ochtend geduldig staat te verzanden loslippig zonlicht struikelt over loslopende wolken waterspelend spoelen golven droog op het zand rust meert aan…

we keken vanaf de duintop naar je uit schip op ruwe golven even verscheen je om opnieuw te verdwijnen we zagen je dansen op de vulkaan het vuur stuwde je naar ongekende hoogten even was je er totdat een krater je verslond we zien je roerloos liggen hart en hoofd in rust nooit meer verdwijnen voor altijd ben je…

Geen grenzen en geen dwingen, door golven naar omhoog. Het leven lacht en schittert weer, geen gisteren en geen morgen meer. En alle angst voorbij……

er rolt leven naar het droge zand ze krult rond golven in haar zilte spoed te willen zingen uit een dode schelp hoger, boven witte duinen, struint een meeuw de toppen tot verwaaide dromen in mijn hand een lieve bloem ik noem de wereld kleiner dan mijn eindeloze schreeuw om dichterbij te komen…

Hoge golven op woeste zee opgezweept door razende stormen met schuimende branding langs kusten hoge rotsen beukend op het weerloos land bulderend over dichte wouden vergrijpend aan vlakke velden over akkers gebroken graan wervelend met loeiende krachten getekende onrust in menselijk bestaan.…

op de golven van jouw emoties probeerde ik krampachtig op koers te blijven steeds bang dat ik je nooit zou bereiken pas toen ik opgaf en besloot daar te gaan waar de wind mij heen zou voeren kon ik de angst laten varen want zonder doel kun je niet verdwalen en nu ik eindelijk veilig aangekomen ben begrijp ik dat mijn bestemming niet…

Als een rivier wil ik minnen in een stroming oeverloos hoogten en diepten als golven vol van kolkende emoties hoogtepunten van geluk wisselend met hartenpijn.…

het strand draagt ons gewicht zweeft boven water slechts dat, want onze liefde is, maakt licht gebogen rond mijn schouder ver weeft jouw stem de traagheid van de opgekomen maan haar baan volgt duizend golven in een warme liefdesnacht morgen wacht maar houdt zich lang verborgen…

het doet er niet toe maar het klinkt als water zei je toen je mijn gedicht vasthield jouw vingers lispelden golven over me heen reikend tot aan de zee, met de nacht vertrouwd en op dat moment terwijl jij voet zette, wind werd onder vleugels dreven we mee naar het land dat in ons was buiten adem, in alles wat er wel toe doet .…

mijn golven beuken tegen weerbarstige rots keer op keer probeer ik haar te bewegen een baken in zee dat branding ontlokt aan het stromend getij zij is alleen durft eenzaam te zijn zonder pijn geen aanbidders of vrienden die enkel zichzelf bedienen van haar aanwezigheid jij hoeft niet te breken wil je alleen laten weten…

Woorden die in stormen golven tegen rotsen slaan als zware branding kusten overspoelen brekend door duinenrij pas op vlakke velden beteugelend bekoelen.…

jij hebt iets teers en breekbaars in verschijnen toch sta je als een rots in woeste zee je oogopslag laat alle weerstand met een lach verdwijnen jij voert de hoogste golven uit de stroming mee je artistieke vingers spelen schubert in een eindeloos duet zij bezweren ook het water tot een kabbelend sereen gebed…

De wilde zee met haar woeste golven ik zwem maar word er bijna onder bedolven ik bereik het land, maar zelfs het zand proeft zilt de zee, zij blijft wild eenmaal rustig op het land ver ver weg van het zoute strand zie ik die stormachtige zee en ik besef, bijna nam zij mij mee.…

Ik gooi een grotere steen en kijk naar de golven. Ik zie het wonder gebeuren. Voor mijn eigen ogen. Uit zichzelf. Gewoon.…

Toen wind het boord Scheerde, de golven voorwaarts braken en het zicht vernauwde. ---------------------------------- uit: 'Omdat alles vergaat', 1991.…

hij slaat zijn vleugels uit en vliegt hoog op om te stranden tussen duinen en groengrijze golven tijd om alle zintuigen op scherp te stellen onder een gesloten hemel de kustlijn volgen samen met de kwelling en de winst van het loslaten trekken de stormen in zijn hoofd gestaag naar het water een nieuwe dag gezet in glanzend…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…

De zee met haar ruige hoge golven is schitterend. Een enkeling op het strand, met langs de vloedlijn wat vogels. Het is magnifiek, om het te mogen aanschouwen. Herfst heeft ook zijn bijzondere kanten. Waardeer de mooie veelvoudige fraaie kust.…

Ik zou willen dichten in ritme van deining der zee met woorden die kabbelen als golven bij zachte bries wuiven als helm op duin licht zand op doen waaien. Strooien mijn gedachten langs helder blauwe lucht of in sterrennachten zenden naar licht der maan laten vliegen over horizon om daar in zonlicht verder te gaan.…