Alle inzendingen over kromme zin

Verschuilen in het donker het heeft voor mij geen zin ik wil je niet verraden maar ook niet laten gaan. Verschuilen achter dikke tranen het is niet aan mij besteed je kan mijn zakdoek lenen voor als het toch te veel mocht zijn. Verschuilen in de liefde ik hou het liever vast stevig met twee armen maar waar moet ik gaan staan?…

Flikker toch op Het leven zonder schijn Baar dan de vrolijkheid in gein Ik heb geen zin in leuke taal Ik flap het eruit, nu verbaal En stort het over je uit Ik verhaal Ik heb schoon genoeg van je neerslachtigheid Aan, uit Licht, flikkerend zomaar Allicht Ik wil geen commentaar Ik trek de stekker eruit…

Klanken van onbekende woorden waarin je zoekt naar de ware zin van het leven en het doel van ons bestaan.…

Vandaag wordt er in Zwitserland beslist In welk land de FIFA vanaf heden Naar eigen zin de wet mag overtreden En hoeveel geld er straks wordt meegegrist Ik zag hoe onze trotse voetbalzonen De schoenen kusten van Don Corleone.…

Op jacht naar een schaduw van jezelf of een ander Kom je dichtbij dan wijkt zij Laat het los alles voor niets Zie eindelijk in wat heeft 't voor zin Een schaduw een droombeeld Ongrijpbaar zie dat in haar Je doet jezelf te kort en mij ook Kom op aarde terug niet nu misschien, maar vlug…

En zo stortte alle illusie in geen gevoel meer om te vechten niet meer de kracht of de zin niet weer opnieuw de wonden willen hechten. En zo ging alles stuk voor stuk kapot, geen liefde geen warmte alles weg voor altijd. en wat overblijft stinkt en is rot, en zorgt voor pijn en dat ik lijd.…

een gedicht schrijven over het verlopen van de tijd is nog zó eenvoudig niet er ging immers zoveel voorbij dus wanneer ik de tijd en de dingen die mij zijn gepasseerd in het kort zou moeten samenvatten zou ik ze willen vangen in de zin; "er is zoveel aan mij voorbij gegaan dat ik de tel ben kwijtgeraakt"…

Het vuurtje steek de sluier aan ontloken door één enkel woord geslopen uit een krachtige zin Het monster! is nu ontwaakt sluimerend had het in mij gezeten naar buiten zal het komen mijn ziel is opengereten…

Woorden denderen door zijn hoofd ze versnellen bij ieder van zijn gedachten met iedere slag van zijn hart en plots is hij bij machte zin te maken uit de warboel die naar boven drijft het is die ene gedachte die overblijft, waarop hij al zo lang zat te wachten het gedicht van zijn gedachten.…

Een woord, een zin, en oplopend kwik. Deze verslaving had invloed. Voor de drang tot aan de ochtendgloed.…

zij fluisterde verlangend tegen de zuidwesten wind om alles mee te voeren naar een verre liefdesvrind kom bij me vannacht langs onzichtbare koorden je weet waar ik wacht mijn lief uit het noorden en kom je toch niet ik zit er niet over in liefde vindt altijd wel een zin al was het maar in woorden…

merg en been gaan door hoofd en hart het schrijnen van de eindeloze tijd drupt dagelijks seconden in bekkens vol verdriet “wat niet is, kan komen” zeggen ze in zoet herinneren beklijft een mensenkind de zin van het bestaan daarom moest het gaan…

De zittende bestuurders willen méér, Want anders kan de bank niet overleven, Ik krijg dan zin om ze een cent te geven, En vrees een nieuwe crisis: nee, niet wéér! Maar 's avonds in een talkshow zat voorwaar, Een nieuwe generatie graaiers klaar.…

Haar toekomst glipt er tussenuit tanend de zin van leven ter aarde gelaten ze schept een hoop genoegen om de dood niet bang die nadert haar nu stap voor stap net of hij zegt jij mag hier zijn sterven doet haar niets dat was zij blijft…

ach allerliefste mijn jij ligt hier dood terneer mijn leven heeft geen zin zonder jou in mijn armen wat moeten twee geliefden als haat tussen families heerst de roos , die niet kan bloeien gebroken in de knop zo oud als de wereld nog steeds niet opgelost…

Ik heb verdriet Ik zie je graag Moet dat idee Jou graag willen zien Loslaten Want jij wilt dat niet Ik heb verdriet Ik zie je graag En had je zo graag Willen leren kennen Maar jij mij niet Helaas Dus ik moet je los laten Het heeft geen zin Want jij gelooft Er niet in…

Ik huil totdat je brandt totdat je leert totdat je vecht totdat je gelooft dat je leven zin heeft Totdat je geeft totdat je verliest totdat je drie keer je leven leeft Totdat de waarheid een leugen wordt Historie de toekomst wordt…

Ik heb geen zin culturen te begrijpen Waar vrouwen die daarginder zijn verkracht Drie jaren cel dan wel een lijfstraf wacht, En dat de beul zijn mes al staat te slijpen. Of waar de rode draad is in de wet: De eer van een verkrachter dient gered.…

We kunnen de vrede laten bloeien haar hoeder zijn en samen het onrecht uitroeien zij is de roos die wij koesteren en bewaren zo kan het leven vredig verder varen zij is de schoonheid van de later jaren want dan eerst zien wij de zin van onze inspanningen in.…

Schrijvers geven zinnen zin. Verhalen komen door hen tot leven. Schrijvers sterven eenzaam. Verhalen blijven.…

je schreef zwarte woorden ik poetste ze tot grijs wit wilden ze niet worden ik lees ze tot een zin het begrijpen wil er maar niet in je strooft in verder gaan de cohesie is mij grotendeels ontgaan plaats je kleuren laat het licht je leven zien ik proef je toch wel in je geuren…

Priester zijn is woorden geven, een lied vertalen, en speuren naar de zin van veel verhalen. Priester zijn is herder blijven in donk’re dagen, maar wetend dat de Heer ook jou zal dragen.…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…

zachtjes wordt het sap uit mijn wortels onttrokken... De blaadjes van mijn bloeiende roos vallen... Nooit zal het geluk nog door m'n aderen stromen... 't is voorbij…

diep in mijn hart maar ik moest door, ook al leefde ik verward nu schrijf ik de blues nee, niet blauw maar heel zwart neem me terug, neem me terug dus ik huil van verdriet ja ik leef van verdriet sluit mijn ogen maar ben toch niet boos ik denk aan een zachte hand langs mijn wang zonder doornen was jij toch mijn roos schrijf ik nog één zin…

De man van vroeger heeft geen zin in poëzie: dat zwembad van ongehoorde kreten, die zandheuvel vol begraven stokjes. Hij gelooft niet in de kracht van lyriek. Hij ziet dichters als sudderlapjes, zielloos garend in een braadpan. Trage stakkers die je negeren mag.…

Zodra ik maar over Jan Peter spreek Krijg ik weer zin de gek met hem te steken, Maar dat een gek zich op hem denkt te wreken Door echt te steken - dat helpt echt geen steek. Integendeel: mocht hij er ooit in slagen Dan zitten wij straks met premier Verhagen.…

Woorden vouwt hij open tot de juiste betekenis en past dan alles in elkaar tot een zin die zinnen zijn zijn plasticine hij schept werelden aan de lopende band in papieren scheepjes vaart zijn gevoel nader en zet ons in traan en vlam niet alleen met woorden is hij groot maar ook van hart…

Wanneer ik werkelijkheid vervang door realiteit verandert niets aan het gedicht dan het waarneembare gezicht Als ik lidwoorden minimaliseer en ook het bijvoegelijke verweer zoek ik naar betere vorm die beantwoordt aan de norm Een zin als de nieuwe methode is heel positief wordt dan als verandering biedt uitzicht en perspectief…