Alle inzendingen over verstandig

je aan geborgenheid, teruggehouden sacramenten, tedere verzachtende verlegenheid zo hield jij mij gelukzalig, gelukzaligheid der laatste jaren, de herinneringen aan momenten die enkel van ons beiden waren al beloofde je mij, de sprankelende zon zou doven, geborgen in het diepe donker, leven eigen leugens met empathie al zou jouw verstand…

Gevoel in wachtstand, verstand op nul regelen, bellen naar zoveel mensen Wat staat er te wachten,ik heb geen benul sterkte, kracht is wat ze ons nu wensen. Maar een ding is zeker, ik doe mijn best om het voor jou leefbaar te maken. Voor de tijd die jou nog rest door zo goed mogelijk over jou te waken.…

Zachte torens, ik maak jullie niet te schand', mijn brandend hart laat ik jullie lezen, om zo te getuigen, wee het koele verstand! maar weet van mijn liefde, die is geprezen.…

'k Ben wel blij over een beetje gezond verstand te beschikken Ervaring leerde me dat op regen zonneschijn volgt, dus hierop mikken! De last op je schouders is nooit zwaarder, dan je tillen kan De positiviteit aanwenden, zodat je weer blij verder kan.…

Met de eenvoudigen woon ik als een schamel struikje aan de boorden van het verstand de oude bomen hier overheersen het bospaneel ze broeden op slangeneieren langs het lome pad zijn de dagen verlaten stranden verschroeid zand vol littekens soms, heel even, tilt een milde regen van herkenning mij in het ritme van de vergezichten veegt…

zingt de rouw onder haar kapotte nagels vandaan was jij de zoom uit haar rok, ze trilt maar staat as een standbeeldje in deze schitterbare lucht in deze laag is het moeilijk ademhalen ze zoekt het verdwijnen terug en waar het verschijnen begon precies hier precies in de rapsodische vlucht van de soloviool heeft een man het in zijn goddelijke verstand…

Het binnenspel van uw verbeelding bant de nutteloze zwaarte van ’t verstand, in welks omkluistering gij doods moest leven.…

Je was verlamd, in één oogopslag, verstomd en niet bij de tijd, je was je verstand zelfs kwijt. Al krabbelend ben je weer hersteld, ook al was je nog uitgeteld. Toen kwam al gauw de tweede klap een onverteerbaar grote hap. Op een dag, wéér beroerd en hóe!…

Zijn hart zei hem te stoppen, zijn verstand echter te gaan. Hij had toch zijn hart gevolgd, en was nu alleen voortaan. Ze begreep echt zijn reden niet, en wilde bij hem blijven. Maar die akelige ziekte, zou hun uit elkaar drijven. Zij zou wel een ander vinden, als ze weer zover zou zijn.…

zoals ik ooit Monk op een concert dik drie kwartier geen noot zag spelen maar al die tijd in trance gelijk een me- dicijnman rond de Stein- way dansen en onder toe- nemend gemor van een op- eengepakt gehoor plots als een speer op het i- voor af duiken en na nog één tel wachten met één accoord die hele drie kwartier goedmaken doet er verstandig…

patroon ik kan er mijn hart niet aan verpanden Doe mij een pittoreske boerderij met rondom een prachtige hei waar de wolven kippen kelen en geesten 's morgens je tenen strelen Waar waanbeelden je welkom heten en als 's avonds in koorzang, de ellendige droefenis van teloorgang je door schimmen toe wordt gebeten kom je krijsend bij je verstand…

het oude lichaam de eigen geest ontdekt het lijf in stoffelijk verband in de elasticiteit van leven in het extreme uitgerekt tot twee werkelijkheden, de schijndood van het verstand misleiding in de wanen van vandaag.…

de klimmende jaren moest veel worden weggegooid, het idee dat verwachting en geluk mild en duurzaam zijn, een subtropisch klimaat, een omhelzing als een warme deken, in plaats van verzilting van wrange aanslagen die naar gelang het duurt, steeds vaker levenslange vragen bij zich dragen en littekens achterlaat in het verstand…

Ja, door de BOVAG, met verstand. Je weet maar nooit, want achterstallig onderhoud dat wreekt zich ooit in de vakantie en dan valt het juist verkeerd. De vol gestouwde auto kijkt me treurig aan.…

Geef mij jouw hand, opdat ik beter voel; hetgeen jij afschermt met jouw verstand. Geef mij jouw haar, zodat ik meewapper in de wind. Geef mij jouw postuur, opdat ik mij beter bewegen kan met iets van jouw statuur. Maar ik laat jou jouw eigenheid; in jouw strijd voor een eigen identiteit.…

De sterrenpracht die traag vooruit schuift, lijkt voor ons hart en verstand te violet verheven en toch nodigen zij ons uit keer op keer: 'Laten we samen gaan kijken of deze morgen de rozen al stil zijn ontloken. Ervaar glim en glim- lach van ons zijnsniveau, kleine mens, kom nader!'…

dan elke 100 meter een verkeersdrempel nerveuze controle drukt zijn stempel in Westerwolde terug is het achter de rug heradem, voel je vrij in deze streek ontspan je zo in levenstempo van opgejaagd naar cittaslow rust, traditie energietransitie leven van het land over de Ruiten Aa van steen op steen naar de overkant meer gevoel dan verstand…

Zo ligt mijn ziel te branden van verlangen, de vlammen hoog en wild ten hemel stijgend, als grote, vuur'ge, opwaarts gaande slangen; en popjens van verstand en rede, hijgend zich reppen, om wat blussingsvocht te langen.... maar 't vuur verheft zich, machtig groot en zwijgend.…

Het is geen stijl wanneer je er flamboyant bij loopt zegt men, maar dat is niks vergeleken bij wat men hier verkoopt vind ik want je laat je kind niet achter in de hete zon, al slaapt ie nog zo lief dus ik open mijn mond en zeg, wat jij doet is zo fout gaat mijn verstand te boven.…

Belangrijker nog dan die hulpmiddelen zelf handgels, maskers – wordt de keuze voor het gezond verstand. Afstand bewaren, respect tonen en onszelf en anderen geen onnodig risico laten lopen.…

Glooi in het land plooi in het tafelkleed boven mijn verstand langs de akkerrand loop ik erheen. Het bosje in, stobben liggen te tobben hoe dat nou moet die paradijsgedachte komt dat wel goed. Jachthut op vier palen bewaakt het paradijs ik ben niet goed wijs die is om reeen af te knallen.…

Ze zijn verbonden met onze ervaring en met onze verstandelijke beoordeling van de context waarin emoties zich ophouden. Voor muziek daarentegen is het typerend dat het een zelfstandig en autonoom domein van muzikale ideeën is. In klanken uitgedrukt onttrekken ze zich aan de alledaagse ervaring.…

In het verdronken land tussen de rivieren verloor ik rede en gezond verstand; laat ik wegstromen met de rivieren waarvoor geen plaats is in mijn niemandsland. IK voel mij geborgen in het diepste van mijn niemandsland. Vergeten lijkt te zijn verdronken; weggestroomd met het water ver van de walkant.…

We liepen samen naar 't zelfde doel jij met verstand, ik met gevoel maar ik liep niet bij je in de pas, omdat jouw gang de mijne niet was... We zongen samen hetzelfde lied allebei een andere wijs daarom klonk het niet. We bleven het steeds opnieuw proberen maar het was tot mislukken gedoemd, alle keren....…

De mens leek, even, de weg kwijt, niet meer gelovend in het wonder, de mens leek niet bij z'n verstand; van alle rust en vrede beroofd. Maar nu zijn de wapens neergelegd, is er een eind gekomen aan 't gevecht, het gevecht dat ons de vrede heeft ontnomen. De vrede is terug ... of lig ik maar te dromen?…

Je weet het zelf niet Maar als je eens wist Hoeveel ik van je lichaam geniet Zou je het niet kunnen geloven Elk moment dat je me raakt Opent de hemel even zijn deuren Is de tijd even niet aanwezig En zijn er geen verloren kansen te betreuren Dan is er slechts het gevoel Dat mijn lijf en verstand weet te overstemmen Elke keer weer even…

soms ook huilden dan weer zongen, speelden, schuilden, klommen, pruilden, maar zich geen moment verveelden maar mijn regels werden ouder, werden prikkelbare pubers die het leven gingen voelen, wilden vliegen, wilden proeven en met uitgestreken smoelen leerden veinzen, leerden liegen daarna werden ze volwassen, zeer bedachtzaam en verstandig…

Een indruk van ’t verstand, waarom ’t zich vruchtloos wendt? Een denkbeeld, dat we ons zelf uit ijdle mening smeden? Of zijt ge in tegendeel een wezen buiten mij? Bestaat ge? is dat bestaan geen enkle dromerij? Of is ’t een wijziging van enig ander wezen? Dus vraagde ik reis op reis, tot God mij ’t antwoord gaf.…

Verstand zegt één je hart zegt twee. En waar je voor gaat daar zit je nu mee. Geluk zit in het nu denk nu en niet vooruit. Volg je hartje,lieffie neem daarna je besluit. Kiezen voor het verleden is kiezen voor terug. Kijk vooruit en durf toch dan win ik je terug. Ik maakte nog geen fouten hij wel, daarom stopte jij.…

Zondagmiddag, rust maakt me weemoedig Even uitwaaien op het stille verlaten strand Het gemis maakt me zo emotioneel en leeg Het gevoel wint steeds weer van mijn verstand Nooit gedacht dat alles zo weinig waarde had Dat je ooit mijn liefde en vriendschap zou weren Het vertrouwen dat ik had is zo geschonden Ik wil mezelf nooit meer zo laten…