Alle inzendingen over kinderen

Voor mijn kinderen: Zie mij staan, Ik sta boven op de duinen Op de koppen van de golven Kan ik mijn gedachten ruimen Maar raak door wind bedolven De harde wind en prachtige regen Doen me beseffen dat ik leef Ik kom een paar mooie ogen tegen En ’t is geluk wat ik beleef Langzaam voel ik zand tussen mijn tenen We kloppen onze schoenen…

Moederdag.. juist dan..geen moeder mogen zijn, natuurlijk doet dit pijn. Moederdag.. juist dan alleen juist dan zonder mijn kinderen om mij heen, juist dan geen kinderarmen om mij heen. Juist dan, die speciale dag in het jaar, ruk je ons telkens zover mogelijk uit elkaar. Over de grens zal je met hen gaan. Juist dan, zo ver mogelijk bij…

Ieder kind,ook jij zal moeten weten, dat deze wereld,vol met mensen verleiding,goed en kwaad omvat leren om die weg te nemen waar het goed is en oprecht zal ook jou doen beseffen, dat waar je bent en wat je doet je nooit alleen bent altijd vragen, altijd praten op die wijze weer begrijpen dat is nu de JUISTE WEG…

Prinses zijn is een kinderdroom lekker rondhuppelen met een kroon Maar dat is het niet alleen misschien heb je wel een prins met 1 teen Er komen allemaal regels en eisen bij dus luister nou maar goed naar mij Prinses zijn is niet zo leuk misschien lig je nu wel in een deuk Dus vergeet het rondhuppelen met die kroon want prinses zijn is alleen…

Ik heb een kind van acht die op die leeftijd zou moeten spelen en niet het leven van ons en onze wereld zou moeten delen... Ik heb een kind van acht die niet meer vraagt om een zoen omdat kinderen van die leeftijd dat tegenwoordig niet meer doen. Mijn kind is acht, zit op school waar het moet leren, maar al weet hoe hij zich in de maatschappij…

Ik zie soms een traan, in de ooghoeken van mijn man Mijn man, een vader, die zijn kinderen zo ontzettend missen kan. Hij houdt zich groot, want hij is stoer en sterk! Niemand beseft het, maar ik ben het, die het aan hem merkt Zijn kinderen, ze worden toch al zo snel groot, Hij kan ze tussendoor niet even halen want de reisafstand tussen hen…

Elke voetstap die je zet, heb ik je geleerd ze lijken op de mijne, hoe je het wendt of keert. Ze volgen ook dezelfde weg voor jou is die nog lang maar zo te zien ben jij voor die lengte niet zo bang! Je schopt de stenen voor je uit ook jij wilt een gladde weg zelfs door de modder wil je gaan en glij je uit? Da's pech... Elke voetstap…

Het rode hoedje danst op haar blonde krullenkop twee fraaie blauwe kijkers nemen de wereld op klein nieuwsgierig aagje op ontdekkingstocht volgt de bonte kippen die scharrelen op het hof ze proest om hun gekakel haar schaterlach weerklinkt geen symfonie klinkt mooier dan de vreugde van dit kind…

Als ik later groot ben trouw ik met een prins op een groot wit paard Maar vandaag speel ik nog even op mijn blote voeten in de tuin onder de zon van opa en oma samen met mijn broertjes en we eten taart!…

Flakkerend het kaarslicht haar oogjes tranenvol druppend op haar roze dij ze veegt ze nietsziend weg schokkend nietig is haar borst zo frèle, lief en mooi verdrietig streel ik haar vragend kijkt ze me aan maak je morgen mijn pop?…

Als alle neuzen dezelfde kant op zouden staan ja is dat wat we willen het zou dan ook wel weer saai zijn zo nu en dan eventjes een klein opstandje lekker dwars tegendraads ik hoor mijn kleindochter verzuchten “oma, mijn moeder kan me zo voor schut zetten” en zie je me gniffelen en denken aan een hinkelende dochter vlakbij het schoolplein…

Gelijk de droom eens kinds is, dat een dag Van wandelen en spelen buiten stad In zwoele zomer-hette heeft gehad: Een uchtend, dat het landschap zonnig zag; Een middag, dat de lucht gestapeld lag Vol donkre donder-wolken, en 't kind mat En drensend voort moest over 't zandig pad Met in zijn oogjes stof en spinne-rag; En in de spoortrein…

Laat me kind zijn, laat me spelen want dat hoort erbij in het leven van een kind dus ook in dat van mij. Laat me kind zijn, laat me spelen met mijn blokken, tollen, poppen want als je kind bent moet je dat niet stoppen. Laat me kind zijn, alle dagen, jaren die ik nog moet gaan, want ook ik zal als kind niet stil blijven staan... Want…

Stoer ging ze voor me staan opa ik wil nu de waarheid weten ik zag al aan haar grote ogen dat het nooit kon kloppen een paashaas die in het bos chocolade eieren gaat verstoppen ik dacht nu ben ik echt de klos onder het eten vertelde ik pas hoe het werkelijk was gegaan dat ik het deed om haar te foppen maar ze liet me wel even weten dat…

elke dag is de zee anders zegt ze nu al weet ze de hemel heeft meer dan één kleur in petto…

Een jas een tas van converse een schoen een sok van converse een trui een vest van converse en een onderbroek van Bjorn Borg…

bij jou vormt de tijd zich in luchtige gebaren stolt tot huid van een ballon kiest het luchtruim brengt onrust tot bedaren jij zit nog graag op schoot laat je strelen over het gelaat tot elke storm zich laat verklaren in de kalmte van jouw gezicht zich ontspant in avondlicht…

Op haar teentjes staand laat zij zich in éne vieren voelt ze de wind door haar haren hoor haar toch eens gieren Beentjes strekken zich ver vooruit dan gebogen en weer terug handjes houden zich stevig vast pretoogjes met 'n rechte rug Zo schommelt zij zorgeloos de hele zomer heen en weer lacht het leven haar vrolijk toe het kleine meisje…

Jouw wereld is niet de mijne maar soms kruisen ze elkaar. Je warme huid even tegen de mijne en in een glimlach vinden we dan elkaar…

Klein handje klopt in diepe nacht Aan 't venster zacht, Aan 't venster zacht, Vraagt: ‘Mag ik binnenkomen?’ Legt bei zijn vleugeltjes buiten af, En heeft het plaatsje dat men hem gaf Gauw ingenomen. Moe zwervertje - na reize - ligt Met ogen dicht, Met ogen dicht In vaste slaap gevangen, Maar, glanzend door de nêer oogelêen…

Vandaag de jeugd bekeken trillend is het lawaai als toeschouwer besef ik het geheel en al er buiten staan in decibellen is het niet te meten gierend gaat een auto dor de bocht het eentonig geluid van een sirene kan de onrustroes niet verbreken toekomstloos, gewetenplagend afgrijzen maakt zich meester van ieder weldenkend mens als iepen…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…

blozende kinderwangetjes kloppende hartjes rappe voetjes van spin naar touwtjetrek ballengooien en suikerspin oma’s schoenen zuigen zich dieper vast in de modder maar ogen stralen wie wil er nog een rondje in de draaimolen…

aan de maanzijde leggen bomen zich te rusten op de stenen van het weggetje langs de zomen waar de weegbree is verdwenen aan de zonzijde liggen bidders lakenlang de luim gestrekt ingekuild als ridders hun reptielenhuid bevlekt aan de keerzijde slaapt een kind dat niets van dromen weet van warmte en bemind tot het zijn naam vergeet…

(vrij naar W. Kees) mijn dochter hupt op haar skippy door de tuin voedert de eendjes en de beesten in het hertenkamp alsof zij alles in de hand mijn dochter zegt: papa, maak je geen zorgen spoken bestaan niet noch heksen niet noch tovenaars en morgen breekt een nieuwe dag weer aan mijn dochter wenst me welterusten in het donker, kust me…

Het kind slaapt naast de schelp, nóg ongebonden, nóg ongeschonden, voor haar de winnaar is een lauwerkrans geraapt, stil verschijnt licht in haar verhaal uit een versje op een kaartje, uit het hart verzonden, een ongeschreven taal, opent het inzicht dat een vers iets levends is in de schoot van het ongewisse, wat dat kind niet…

ik ben... het kind op de schommel in het zonlicht dommel ik maar schrik wakker in het licht van de maan dan is het tijd om te gaan en dansend door bossen omhels ik de bomen vertel al mijn dromen niemand neemt mij met zich mee dus dans ik ver...tot aan de zee die daar altijd op mij wacht en elke nacht een ander lied zingt niemand…

In het betoverd bos Slapen de kindren, Zacht valt de vrucht op ’t mos, Om niet te hindren; Ver over stad en land Zwijgen hun stemmen, Ach, en geen kleine hand, Die wij omklemmen; Had ik een reine mond, Waren mijn vlekken Bloed uit een edele wond, IK zou ze wekken.…

Kinderachtig lijkt de tekening een poppetje hangt of zwemt een rots vliegt vogels lijken kapotte kranten de zee is landschap en altijd weer die stralende zon verhoudingen raken kant noch wal maar achter alles wat je ziet staat een gelukkig kind, die verder denkt en eerder is waar jij zou willen zijn…

Het was nu. Schrikdraad stond rond de tuinen der zonde, er moest nog gehinkeld tussen de lijnen, een scherf geschopt naar de vakken van morgen, op het plein gebuut bij de linde. Achter de poort lag het wijde. Het was nu. Zij verruilde haar stuiters voor stuivers en zocht naar oogsteen en ziel. Vond toen haar lichaam, wat daarmee te doen.…