Alle inzendingen over psychologie

is er nog een zin een samengesteld woord dat groter is dan bijvoorbeeld een schaduw van een vogel waarin een lichaam zich getild weet hoog boven de branding door drift bewogen een meeuw misschien die zichzelf in de traagheid van de zon zoekt en in de einder zakt golf over golf is er nog iets al is het maar even dat in ons hart past…

Hoe de dweil zich in de keuken weet te herhalen met broodkruimels en uienschillen over onbekende voetstappen is een raadsel voor de stofzuiger die werkeloos toe ziet hoe de dweil zich weet te herhalen in de keuken met herinneringen.…

De maan schijnt Haar licht loopt Over het water Naar me toe En biedt me een trap Om naar de hemel Te klimmen…

Doe geen suiker Bij de honing, Ze is zo Al zoet genoeg - Wat nijvere bijen In alle eenvoud maakten Moet door de mens niet Nog eens dunnetjes worden overgedaan, Wat de bijen maakten Is immers zoet genoeg Is immers goed genoeg…

laat ik me overvallen door de schemer die me meeneemt op strooptocht naar daar waar muren oren hebben spiegels vervagen bij één blik gordijnen altijd zullen wapperen in het kaarslicht van de ziel…

Onverlaten hebben De sleutel van mijn Leven weggegooid, Het op slot gezet En daarna de sleutel In de ruigte Van belendende bosjes Onvindbaar weggeslingerd - Wat nog heel goed Bruikbaar was, Staat nu voorgoed op slot, Er is geen redden meer aan - Hoogstens nog is het wachten Op een goedaardige smid Die wat opzettelijk…

zwem je stroomopwaarts zorgvuldig in het ontwijken van obstakels als 't even kan neem je de kleur aan van die kwaliteit is je op 't lijf geschreven leun je lenig als je bent met alle winden mee maar jij, geen vis noch een kameleon noch een blad aan de boom die jou dreigt te verliezen in het gouden ochtendlicht…

Die met handen van liefde Uit kostbaar albast gevormd Het licht doorlaat In zeldzame zachtheid De aderen toont die ook Jou tot leven hebben gewekt Kent een nauw'lijks zichtbare Opening waar zorgen door verglijden Van gisteren Van vandaag Van morgen…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

Met de handen ben je Aan het plafond, jouw Plafond, genageld - Hoger kun je niet Vooral ook omdat Jouw grens bereikt is Bovendien is het nog Niet eens van glas gemaakt, Je ziet er niets door heen, Weet niet wat er op volgt, En je benen bungelen In de lucht, alle contact Met de aarde Ben je verloren Ongemakkelijke vrijheid…

waar de wind ook gaat, gedachten waaien mee naar ooit en het verheugen op een witte wens elk mens is klein in dit geheel we zetten bomen op verlichten weer die oude stal (de interval van nu) ook als het kindje huilt hij maakt wat harten zachter waar nog hardheid rond de dagen schuilt de bombe van toen sluit stil onze maal - tijd…

stilte valt vanuit haar ooghoek over onuitgesproken woorden haar blik op oneindig het bestek onaangeroerd naast het bord verlichten kaarsen een te vroege schemering waar weemoed verborgen ligt onder het met zorg uitgekozen tafelkleed voor deze speciale avond schaduwen dansen op de muur…

In liefde opgedragen aan mijn zus Misschien zin in Cappucino, warme Choco of zo Zeg je, terwijl wij Je duidelijk vertellen Dat we niets Meer hoeven, We zitten al zo vol - Toch begin je Met stramme vingers De plastic verpakking Moeizaam te openen, Zinloos te openen, Want jij weet Dat het erop zit, Dat weet jij net…

in ongelijke tred loop je met blaren op de ziel niemand die het ziet of toch iedere keer valt je masker in duizend stukken nog voordat je gaat zit het er weer op gelijmd dankzij honderd tranen tot de maan haar entree doet vlucht je ongemakkelijk de nacht in…

Ik drink het leven in, Ik drink, drink en drink Tot mijn maag en darmen Tot de rand toe zijn gevuld En ik eindelijk de waarheid zie Die tot dusver altijd was verhuld Ik drink, drink en drink Tot ik de helderste dimensie Van de waarheid zie De enige werkelijkheid Ik drink, drink en drink…

Lezen wat er niet staat Woorden verstaan tussen Regels door die op Het oog de waarheid Verzwijgen Ze schieten alle kanten op Gaan de ruimte in die Oeverloos is, Net als de waarheid, Oeverloos, oeverloos…

de verveloze muur, de verwelkte bloemen, wie is zoveel vergane eenvoud waardig tenzij een ongenode gast... de onzin stapelt zich op, mijn ooglid trilt bij het lezen ervan, ik val haast ten prooi aan Forest Whitacker-eye toch verven kwasten niet zoals vroeger toen alles eens vanzelf ging en zeker geen uitleg behoefde krullen zinnen…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

Toen ik in je lijnen Mijn naam zag staan, Steen, zag ik in jouw Ziel de mijne weerspiegeld, Herkende ik mezelf in haar, En besefte ik dat jij geleefd Hebt zoals ik geleefd heb, Zoals ik heb bestaan…

stroomt door mijn haren en neemt al mijn gedachten mee in ondergelopen wegen vissen springen op zij spelen krijgertje zo hoog waar de maan niet schijnen kan slaan ziellozen op de vlucht zij zoeken hun heil daar waar wij nog niet rijp voor zijn het kleurt de winter blauw…

Ik zal proberen te begrijpen als jij me vertelt wat begrijpen is ik zal van de mensen houden als zij me zeggen waarvoor haten is als ik verkeerd ben en nooit zal begrijpen noem me dan niet fout of ook niet als ik afstoot niet om jou te wijken de wereld, eén korrel zout..…

Jij zegt dat je Hier woont, hier in Deze stad - Ik vraag je de weg Want ik kom niet Hier vandaan, kom uit Een andere stad, in een Ander land - En vraag je waar ik Het grote plein Kan vinden, in het Centrum van jouw stad - Je weet het niet zeg je, Weet zelfs niet de naam Van de straat waar Je nu loopt, je weet Eigenlijk…

nu zij haar naam op handen draagt met vingers in de mantra van een stil moment vergeet haar lichaam, dat de zon zijn stralen zendt en de wind uit alle hoeken zoekend rond haar benen slechts verdwenen ontij vindt dit kind haar heiligdom nog ongezuiverd huivert, onder zoveel kou…

Terwijl ik met je danste in de balzaal van een Weens paleis sneed jij die leugens uit mijn droom en plaatste je er zwart-wit beelden van de moord op mij in terug. Als een vrouwelijke Shakespeare belazerde je de hele mikmak en onderstreepte je mijn noodlot met verf van gas en cyaankali. Mijn schizofrene waanbeelden verstopte je in…

Wakker worden Doornroosje Slaapmutsje Er zijn honderd jaren voorbij gegaan Tijd nu om op te staan Rek je maar eens goed uit Je bent nu in het heden Alles van vóór het slapen gaan Dat was het verleden Dat laten we nu gaan Nee, er komt geen prins met een zwaard Om de doornenstruiken weg te maaien Dat zul je zelf moeten doen Ja, dat wordt…

rond een kerk knielen huisjes ze zijn devoot en houden blinden dicht de buitenwereld slaapt in oude volksverhalen slechts een oogwenk verderop scheert de snelweg rakelings langs trage dijken en daarachter nog een slootkant, met wat riet je ziet dat waar de tijd in stilstand naast de bermen schuilt, je oog getrokken wordt naar meer…

Vrede en Liefde, deze woorden worden 't vaakst verkracht Elkaar verminken als klauwende arenden 't Wordt me een potje Druk, druk, druk Zielige uitvlucht om lam toe te kijken Sensatiebelust wordt haast elk menselijk wezen Theelepeltje empathie en zorgelijk luisterend oor Lieverds, voor dat laatste GA ik hoor Wrok en wrevel net als haat…

De laffe strijders van IS zijn zwaar verslaafd aan het stimulerende, hypnotiserende Captagon, daarom zijn ze zo emotieloos en onbeschaafd en heerst er grote verwarring in het Pentagon. Toch gaan de Amerikaanse soldaten niet aan deze drug, omdat ze graag nuchter blijven tijdens het gevecht en ook omdat ze liever genieten van een echte huck,…

vandaag dacht ik aan een kind ze draagt de namen van een bloem en laat de winter bloeien ik denk dat ze ook mooi is, ergens daar waar ik niet meer kan komen vandaag dacht ik aan een kind ze was mooi en zong van hemelsblauwe vogels, van de bomen en het gras haar graf ligt onder koude aarde vol verlangen opgewarmd door wie ze was…

De dokter vuult 'et pulske slaon En duut den vaoder stil verstaon, Dâ 't met zien dochtertje is gedaon. - "Wa hêt de dokter oe gezeid?" - "Hie zei: "ge bint 'en zuute meid!"" De vaoder keert zich um en schreit.…