Alle inzendingen over chaos

’t Was eind september, als u het nog weet, Toen zóveel mensen naar een feest toegingen, En daar gezamenlijk de beest uithingen; Een chaos die nu ‘Project X-feest’ heet. Da's handig: Job kan bij z’n onderzoek Het nog eens naslaan in het woordenboek.…

Wijsbegeerte retoriek is theorie voor ons die lezen Functieleer en linguïstiek geen empirie maar hypothesen Ivoren torens pragmatiek die leert van schijn maar niet van wezen Buiten echter heerst de chaos die ordeloosheid van 'het beest', Dat huist in ons reptielenbrein ja zelfs in hersenen en geest…

Maar als ik, ogen dicht, mijn aandacht richt naar binnen, naar het innerlijke licht, zie ‘k slechts de chaos die gedachten zijn. Mijn man richt ook ook zijn aandacht, maar dan vals: Hij mikt een klontje ijs, floep, in mijn hals.…

de dichter moet in de onthechting thuisraken de gespletenheid helen de chaos bedwingen de veelheid van ditjes en datjes temmen om niet te worden opgegeten de poëet moet zonder verdrinken over schotsen- en-scheven van kolkende rivieren springen om langgezochte tekens te bereiken te omhelzen misschien…

." Hij noemt het dus schijnheilig overdracht, Maar toch blijft ginds de chaos aan de macht.…

een kind, verscholen achter chaos, we hebben haar tevoorschijn gehaald, een openbaring, de moeder werd geboren die haar eigen kindzijn zou genezen, een weg van tranen en geluk, jouw liefde en wijsheid, jij die me leerde, dankzij jou kan ze rustig slapen…

Zou ze nog kunnen slapen dat 'portret' Met lange tenen dat de boel verstoorde Het lijkt of hij met woorden haar vermoordde Een chaos heeft mevrouw in gang gezet Ze heeft zich als een wokepion ontpopt En wist het Eurovisie te verlagen Door een gedoodverfd winnaar aan te klagen Joost Klein die groter werd, want opgeklopt…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…

haar ogen zijn argwanend geworden eens over haar stoep de straat op is het gewichtloos zweven in een chaos het lijf doet maar wat meestromen of stilstaan het maakt niet uit wat gedaan is is gedaan boodschappen vandaag ze herinnert zich vaag hoe het vroeger was de voeten op de grond nu vertrouwt ze enkel nog bomen…

Het spoor is volgens Pro Rail winterklaar Een landelijke test heeft uitgewezen Dat niemand straks voor chaos hoeft te vrezen 'T was zondag en het liep gesmeerd, zowaar Men kreeg ook nog tomatensoep met ballen Alleen..het eerste herfstblad moet nog vallen.…

je tong geslepen evenals het mes gedreven door innerlijke twijfel uit evenwicht geraakte gedachten verstoorden de balans die nimmer in harmonie zou geraken overdonderd door gecreëerde chaos vlijmscherp gadeslaan hoe hetgeen er ooit was geweest uiteenspatte het regende over de konen…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

Het kan niet zo zijn, dat in de chaos van het heelal, liefde zomaar kan ontstaan. Het kan niet zo zijn, dat niets of niemand komt ontvangen, wanneer we straks onze geesten geven. Het kan zo zijn, het moet zo zijn, dat dan pas het groot geheim, tegen al ons gestorven weten in, wordt geopenbaard.…

ongenaakbaar spant beton over hun laatste zuchten zij konden niet vluchten uit de tunnel des doods omstuwd door feest breekt chaos de geest stuurloos botst wat komt en is geweest hoofden buigen in stil getuigen van de laatste love parade…

als ik je tranen kus in een vroege morgen wanneer huilen nog onzichtbaar is proef ik je gevoel de bittere smaak die leven geeft als het naar morgen gaat om de draad weer op te vatten uit de chaos van de kluwen maar ik ben bij je kus de rafels van de nacht waarin je alles gaf…

een antwoord is er niet er ís geen reden alleen het Lot dat het heelal bestiert volgens de wetten van de willekeur met een hand die nu eens streelt en daarna slaat om zo de weg te wijzen in de chaos. -------------------------- uit: ' Vuurproef', 2014.…

Omkomen in de chaos. Sterven van angst. Verdwalen kun je in de toekomst. Zoekraken in het verre verleden. Doodgaan in de overleden tijd. Verdrinken kun je in het moment. Dat is de énige, Goddelijke weg, die tot ons ware leven leidt.…

Negentien ben ik Als ik het nest verlaat Al het vertrouwde Achter me ga laten Aankomst in een Onbekende stad Waar alles nieuw is Waar vertrouwdheid Nog groeien moet - Vlak voor het grote viaduct Dat verbinding vormt tussen Grootstedelijke waanzin En het kalme platteland Staat daar dat bronzen beeld Van een verwrongen auto…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

jouw woorden gevangen in het verlichte vlak verwarren mij jouw antwoorden brengen vragen mijn vingers sturen jou foute letters uit de chaos in mijn brein met een zachte klik sluit ik ons gesprek en het lampje dooft, morgen maar opnieuw opstarten...…

Je ziet de chaos in het rampgebied Misschien sjouwt iemand er met jouw beminde Je woorden kunnen zelfs geen tranen vinden en steeds bonkt laaiend tomeloos verdriet Hoe kort is ‘t leven, lang de dodenlijst en eeuwig zwarte akkers, waar je ijst…

En in dit verliefde brein Lijkt het nu opeens complete chaos te zijn Er komen wel woorden in mij op Maar ze vormen geen zinnen Geen staart, geen kop Ik kan er niks mee beginnen En met stoffer en blik Veeg ik de letters bij elkaar Het is beter dan niks Een restje nietszeggende barbarentaal…

Dat chaos niet chaotisch is. Liefde onbegrijpelijk. Orde ordeloos. Tijd tijdloos. Zin zinloos. Tao tao.…

Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen, Eenzame baaien, steden dichtbevolkt, Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt, Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen, Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt, Chaos, geordend en tezaam gebonden, Naar wetten, overtreden en geschonden, Geheel en deel der schepping nooit gestaakt,…

ik heb de wereld tegen de muur gezet hoe harder ik schreeuwde des te groter het verzet kende hun namen uit wat zij ooit hadden gezegd een bonte mengeling van losgeslagen geesten zonder verband is er met hen als groep niets aan de hand maar door het algoritme van deze tijd raken zij bevrijd van maatschappelijke kluisters…

ik zag het blad al in onrustig bewegen kleine voortekenen die schrijvend de wind al de weg wezen van licht tot matig naar krachtig en stormachtig daarboven verliest de mens zijn levensrecht dan is het spel gespeeld worden fiches ingewisseld voor het laatste heel zoekend in de chaos blijkt vrijwel alles kapot maar ergens…

Soms tracht, ontwijkend, ik weer één te worden, Vraag zelfs een vrouw of zij mij steunen wil, Hoewel ik altijd innig-zeker wist Dat ik verdoemd ben, al mijn kracht verspil, Chaos behoor en nimmer raak tot Orde.…

met de eerste woorden waarbij openbaarheid het gegeven van ons samen leven in bestaan tussen twee werelden een onmogelijke opgave is zonder echt schizoïde te zijn of dat dreigen te worden onder een voortdurende stresshemel waar schrik zijn blauwdruk in de hersenen projecteert is het met zwart-wit gedaan dan roert chaos…

dispuut alleen ik kreeg de wind weer pal van voren want anderen erkenden mijn waarheden niet daarin worden hun zekerheden voorzichtig uit het perspectief gehaald waarin zij als vaste waarden al jaren werden aanbaden van een redenatie volgen zijn zij niet gediend omdat deze de fundamenten van onze wereld ondergraaft en ons slechts chaos…

De woorden van droefheid dwalen door mijn hoofd over de snelweg naar mijn verdriet. De linkerrijstrook, afgesloten, file tot aan mijn hart. Maar op de andere weghelft rijdt heel alleen en veel te snel een klein hoopvol woordje, het weet niet dat het de verkeerde kant op gaat.…