Alle inzendingen over dichter OR dood OR roem

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Zijn, op sterven na, dood. De dichter ligt lekker in zijn bad, draait de kraan nog verder open. Het water stijgt tot aan de rand. De dichter verandert in een vis, die heerlijk schrijven mag. Vissen worden meestal opgegeten. Goudvissen die schrijven kunnen, mogen vrije dichters blijven.…

Bejubelt op pleinen in Rome De arm gestrekt bloedig rood Ik gelauwerd en vereeuwigd Verdoemd verankerd in de dood Gekwelde dromen bittere nacht Verschijnen doden die ik bracht Wee mij veldheer in grote slagen Geen roem doch leed is mij te dragen Verlost mijn zege van de vloek Golvend over velden bloed Gedreven waanzin van haat…

Na jouw dood ben je niet gestorven. Zie, ik maak alles nieuw. Uit oud verdriet een nieuw verhaal. Zie, ik maak alles goed. Uit vlees en bloed een laatste avondmaal. Na jouw dood ben je niet gestorven. Als dichter, bleef je dicht bij mij.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Mijn dagen zijn al lang een stille dood gestorven ik voel niet meer de pijn van wat had kunnen zijn. Mijn zakken zitten leeg beroofd van alle werken waarvoor jij vangsten ving maar de verdienste zweeg van daden en vol roem de handen weggenomen waarin het werk wel lag dat geen beloning kreeg.…

Wat geeft de Dichter roem? Wat leven aan zijn schriften? Wat voert zijn naam, zijn werk, naar 't late Nageslacht? Is 't schildren der Natuur? Is 't prikklen van de driften? Is 't trots gezwollen toon, waar hij die roem van wacht?…

een taalvirtuoos is heen gegaan terwijl eenieder dacht die is hier voor altijd hij schreef, tamelijk snel, sonnetten bij de vleet negen, tien, soms elf maar bleef immer zichzelf de dichter is dood lang leve de dichter vakantieland te heet hij had zich een uitstap beloofd en werd niet wel, niet goed bij zijn hoofd…

Slechts dit getuignis van mij over: Zijn Dichtkunst had haar tijd - die van een lentebloem; - Maar Waarheid bleef zijn deel - de Levens boom zijn roem! 1836…

Slechts dit getuignis van mij over: Zijn Dichtkunst had haar tijd - die van een lentebloem; - Maar Waarheid bleef zijn deel - de Levensboom zijn roem! 1836.…

ze vluchtten voor gezapigheid dachten roem en eer te halen voor volk en vaderland niets was minder waar misleid door mooie woorden wachtte slechts dood en verderf loopgraven raakten verzadigd van bloed te jong gilden jongens om moeder een eeuw na die vreselijke strijd graaft men rond Ieper nog botten op klaprozen buigen stil…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

de dood ervaren is een mythe omdat niemand er ooit over heeft kunnen schrijven voor mij als dichter een enorm literair gemis zo blijft leven en dood vooralsnog omgeven met een mantel van mystiek een vorm van onbeschreven raadselachtigheid wellicht…

het lijkt mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…

Scheurend schort mijn leven op Pijn brandt voort door mijn nacht Ik ween, en wacht, en wacht Alleen de dood komt dichterbij. Dit is niet wat ik wil Ik zoek de zon en het paradijs Vooral de roes van jou Geen dood, o neen, geen dood. -------------------------------------------- Een ode aan deze dichter en vriend.…

Wyck of Maastricht, beide badend in de roem van eeuwigheid, keer ik terug of loop ik heen? Steeds dezelfde gedachte van afscheid en aankomst, terwijl ik mij met kloppend hart voorwaarts spoed, naamloos opga in de drukte. Almaar dichter op de andere oever aan, vergezicht dat eindeloos zich ontvouwt, stadsgrond wordt, waterloop.…

dronken alweer een tijdje dood, missen we hem: Simon Vinkenoog…

De ene week kan het over de liefde gaan; die een volgende week naar het thema van de dode droefenis kan overslaan. Thema en dichter zijn derhalve een paar apart, die voor elkaar kiezen met het juist gestemde hart.…

Vlees is toch echt Als gras en Nog steeds Gaat Az in As op, al Lonkt er soms roem.…

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…

puur ongeschminkt over leven dood bedrog en liefde tot alles op zijn plaats valt en hij- zij voelt zich een dichter…

Hoe donkerder hoe dichter bij de dood, Begin uw dagen dan maar af te strepen. Onnodig ingewikkeld doen is mode, Wat vroeger IJZEL was krijgt nu een code.…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

Dood, die bittere verminker, Schendt ook u tot, aanstonds, aas." Smaad, als roem, maakt wijzen wijzer, - Baat de schelm zijn hete spot? De een blijft, onverlet, de Keizer, De andere een naamloze onder 't rot.…

schreeuwt hij zijn waarheid de dichter slechts een enkele gek luistert en hoort zijn schamele woorden slaan dood op de rand van de afgrond tegen geluiddichte dollartekens en schapen - zoveel schapen blaten elkaar bla -bla - na te luid voor leven te snel voor de waarheid te laat voor de liefde waarom zou u naar een dichter…

------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan de Werkgroep voor Liturgie Heeswijk van de Obrechtkerk te Amsterdam, waar de dichter op 18 september de Vredeszondag bijwoonde en hem de gebedszinsnede "als de dood zo welkom is" trof.…

hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché hij vloog de prulpoëten naar de keel de springvloed viel door niemand in te tomen er drijven dode dichters in de zee…