Netgedichten

netgedicht (nr. 73.166):

Schrijvende vissen

Tussen alles en bijna niets,
in badkuipen en in oceanen,
zwemmen vissen.

Vissen die niet gezond zijn,
gaan drijven op hun rug.
Zijn, op sterven na, dood.

De dichter ligt lekker in zijn bad,
draait de kraan nog verder open.
Het water stijgt tot aan de rand.
De dichter verandert in een vis,
die heerlijk schrijven mag.

Vissen worden meestal opgegeten.
Goudvissen die schrijven kunnen,
mogen vrije dichters blijven.