Alle inzendingen over geloven OR dromen

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

uiteindelijk heb jij jezelf voorgelogen dat ik elke keer weer jou zou geloven tot mijn spijt is het zover gekomen dat er niets meer valt te dromen...…

laat de zon je tranen drogen geef je zorgen aan de wind blijf geloven blijf vertrouwen dat je het geluk weer vindt blijf maar hopen blijf maar zoeken ook al is het nog zo zwaar blijf maar vechten voor een toekomst eens worden je dromen waar…

gebleven zijn dromen nog niet kwijt…

Het is haast niet te geloven Dat God mij helemaal kent En bij mij is, ieder moment Het is haast niet te geloven. Het is haast niet te geloven Dat God mijn hele leven leidt En dat Hij mij overal begeleidt Het is haast niet te geloven.…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Is het nog herfst of hoe zit dat met de vogels vliegen ze vrolijk in de lucht of moet ik ze elders zoeken ligt er nog ergens een droom onder een oude steen of is het mijn hand op een verkeerde plek ver van mijn hart moet ik gaan geloven dat het werkelijk anders kan dat het nu anders gaat gebeuren.…

Een echt lange vriendschap, is mij nog niet overkomen, nee, die bestaat bij mij, nog enkel in m'n dromen. Dus waarom zou ik ze vertrouwen, waarom zou ik ze geloven, als ze dat tegen me zeggen, en me echte vriendschap beloven?…

Gelovigen geloven in God. Kunstenaars scheppen. Atheïsten zwijgen.…

Wat we sinds Socrates weten, is dat we niets weten. We kennen onszelf niet eens. We weten niet wie God is. Niets laat hij van zich horen. De zon die brandend aan de hemel staat. De open ogen van een pasgeboren kind. Een ziek mens die niet sterven gaat.…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

ze waren aanwezig, meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven…

Mijn dochter in Enschede, houdt heel veel van de zee. Op elfhoog in haar torenflat, voelt ze zich tevree, als op de golven van de zee. Maar eens per jaar, dan gaat ze echt. “Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt. De haren in de harde wind, de voeten in het zand, lekker samen naar het strand. En is ze weer thuis in Enschede, dan droomt ze…

Wat een dag nu jij hier niet meer bent voor jou geen nieuwe lente zoet werd bitter je was nog niet uitgeleefd een onvoltooid gemis als de lucht ooit optrekt en de hemel kleurt durf je weer te geloven in een droom voor nu zijn we verstild en fluisteren zachtjes jouw naam…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

was de golven zat wilde dat ik vaste grond onder de voeten had meedrijven op de stroom ontspannen zonder denken was niet mijn droom stuwde water op worstelde en kwam boven ontkomen aan de kolk van geloven heb eindelijk mijn voet op eigen bodem neergezet standvastigheid heeft mij gered…

Mijn droom die een brug kan slaan van energie die leidt tot jouw geest. Het geloven in de straling ’s nachts dat wonder blijft voor mij een feest.…

Geloven in de toekomst Geloven in de tijd Woorden uit de fantasie Verwekt door werkelijkheid Geloven in het heden Geloven dat je leeft Gedachten uit de fantasie Die werkelijkheid omgeeft. Maar wat moet je geloven? Hoe vindt je werkelijkheid? En wat zijn dan die woorden Waarmee hij jou bevrijdt?…

Ik ben vrij om te geloven Jezus is mijn redder Hij stierf voor onze zonden Ik ben vrij om te geloven Er is geen God dan Allah En Mohammed is zijn profeet Ik ben vrij om te geloven Boeddha liet de weg zien Ik mediteer voor de waarheid Ik ben vrij om te geloven Ik offer aan Brahman Voor een hoger ik Ik ben vrij om te geloven Ik geloof…

In mijn jeugd had ik vele dromen, hoe het leven mij zou vergaan. In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen, maar de tijd heeft niet stil gestaan. In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen, zag de zee, de zon, de maan, In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven, dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…

Is nu mijn droom of vraag suggestief?…

Mensen blijven geloven in afgeroomde balansen van een obisite wereld, om het tegenlicht te verteren.…

Boeken sterven niet. Boeken verouderen. Meesterwerken nooit. Schrijvers vallen om, of sterven in bedden. Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

De vervaarlijk krakende barsten in mijn gemoed, door een portie amoureuze treurnis, niet eens geprobeerd om de juiste weg te kiezen. Mijn troost is onderkoeld, bijna bevroren. De brakke cocktail van hormonen, tranen en zweet, geserveerd door aanstellerige meiden. Ik zit gevangen in een deinende massa. Mijn ergste nachtmerrie heeft mij verwrongen…

Ik weet niet wat ik jou zou zeggen, als je hier bij mij zou zijn. Ik denk wel dat er tranen drupten, omdat ik blij, zo blij zou zijn. Het is natuurlijk dwaas, om zo te denken. Mijn fantasie gaat dikwijls met mij op de loop. Het verlangen naar jouw blauwe ogen, vervult mij telkens weer met stille hoop. Een mens moet blijven hopen, op zich…

Dromende zee Als ik droom is de wereld mooier dan ik in realiteit beleef droom de mensheid waardiger dan ik die ervaar daar leef ik vele jaren mee die twee samen droomde ik als een wonder van groei en liefde die droom droomde ik als druppel van mijn zijn vloeiend in een oeverloze zee * Anneke Bakker…

Er klinkt een echo, uit een ver verleden. Mijn moeder roept mijn naam. Ik zie mijzelf als kind… al hollend. Roepende: “Ik kom eraan.” Zo duidelijk versta ik haar. Niet alleen de beelden zie ik dan, maar ook het geluid is opgeslagen. Haar stem, zoals ze vroeger riep. Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan. Want ik ging wel eens zwerven…

Teleurgesteld blijf ik maar hopen… Wat is die droom raar afgelopen.…

Laat me slapen vannacht Laat me dromen Maak me niet waker Maak me niet waker laat me dromen Ik wil geloven dat mijn liefde echt is Als je me waker maakt, ga ik huilen Huilen voor mijn liefde Die ik verloren heb vandaag De woorden die uit zijn mond kwamen vandaag Zijn woorden laten me huilen vandaag Mijn tranen vullen de zee Hij was…

gelukkig er snel achtergekomen, dat ik helemaal niet ben, het meisje van jou dromen! goed voor de gek gehouden, dat is hoe ik me nu voel, wacht nu op de 'ware' liefde, als je begrijpt wat ik bedoel!…