Alle inzendingen over geur

op m’n vraag hoe het met haar gaat zegt ze bedrukt ‘ik ben mijn leven kwijt, misschien wel verloren’ we lopen samen door de tuin, ze bukt zich, plukt een bloem in haar gelaat verschijnt ‘n lach zij heeft het leven weer betast de geur nog lonkend geroken…

Welkom de geur van nieuw leven met weemoed verweven In klein gekant alleen, zonder verwant Herschapen en zo gewild weer kind, weer vreemd, zo mild Ieder jaar weer, verwondering zo teer zo pril, zo stil Er is geen verweer…

Ik zou me in een geuren-dromenland wanen, met jou geurig als iemand maar kan zijn naast me naakt en gratis ---------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

De geur bij mensen thuis die aan vroeger herinnert Geurige halletjes Die geur herken ik altijd weer Die hangt in hun jas, in alles En allen hebben die mensen het een of ander voorwerp dat daar al eeuwen hangt Een barometer Een souvenir uit Nederlands-Indië Een hoedenstand of kapstok tafeltje om tas en handschoenen op te leggen Paraplubak…

Wanneer ik mij hul in poëzie vervaagt de beleving van tijd lichaam en ziel versmelten tot voorbij grenzen van de werkelijkheid ik beleef, intens gevoel dat ik zweef mijn hart klopt mijn lichaam uit op mijn wangen kleur, gehuld in geur voel ik mij opnieuw de bruid tonen van kleur in een spectrum van licht verzachten de lijnen in…

Mijn hart verliest zich in de kleuren, Zinnen bedwelmen door de geuren, De geest zweeft even vrij… De hof van Eden is binnen mij.…

de Hofstad heeft nu ook een eigen geur een fijn bouquet van hoge Haagse bomen wat walmen die uit dure tunnels komen en zilte Scheveningse vis-odeur de lucht van hier -parfum superieur!…

Liever had ik deze ene keer de wind niet mee gehad Haar heerlijke geur kon ik helaas net niet meer bijhouden daardoor Voor mij uit werd ook meegevoerd wat haar laatste woorden waren Ach was ik zelf de wind zodat er niets verloren ging Ik vormde wolken van haar woorden verpakt in sensuele goddelijke geuren…

Het tikken van de regen, Met daarna de heerlijke geur, Af en toe de wind tegen, Herfst, ik geniet van alle kleur!…

Vanavond was er op een feest een vrouw die nu aan drie kinderen en een man leed maar die toen wij met elkaar eens dansten vanuit een witte blouse oneindig lekker geurde en alle beloften van zachtheid die zij te bieden had, in haar dicht genaderde haren en oren met zich droeg. En die tederheid was niet vergaan, toen wij elkaar nu twintig…

Zes bladeren en 20 takjes staan in een vaasje dicht bij mij geur van de bloemen raakt mijn zintuigen laat ze, net als de bloem zelf doet, hoffelijk buigen laat mijn geest stralen Iedere lente verheug ik me weer op de Lelietjes der Dalen…

acht en een kwart de avond aangekomen sluit de deur van het kantoor met een aluminium klik kil de volwassen dag binnen en hij eindelijk buiten door de straten verdoofd een man met zijn hoofd verloren in de jaren van al wat geleden door zijn neus plots die geur van versgebakken haring pleisters op de knieën en weer veel te laat thuis…

dicht en donkergroen hangen takken naar de grond zwaar van lindebloesem voorzichtig walst zoete geur in de stille avondlucht…

Dan kijkt ze me met grote ogen weer terloops bruinkleurig aan langs me heen door me heen verkleur ik onder haar blikken verlangend naar haar geur…

Zoete linden snijden mij de adem af, vertellen verhalen van lang geleden toen kind-zijn nog vanzelfsprekend was en er verder geen vragen gesteld werden. Waar is de tijd van honing-zoete bloei die door de straten geurde? En er verder geen vragen gesteld werden…

Waar ben ik om jouw kleuren te begrijpen, jouw geuren, die nooit overgaan.…

Mocht ik me ongelukkig uitdrukken vergeef me, ik ben een oude toon ik heb het al die tijd geheim gehouden maar ik rook de herfst in Amsterdam en het rilde in mijn dorstig lijf als een bondgenoot, een mooier lichaam mocht ik iets verkeerds zeggen vergeef me, ik heb een lage toon ik wil geen geheimen meer verbergen want ik ruik de herfst in…

Prikkelende geur pas gescherpt kleurenpotlood kleu(te)rtijd in beeld...…

waar jij ook ging er hing altijd een frisse bloemetjesgeur waarbij jouw lach de letters vormden van kleur en geslacht die deze geur gaf significant was de kleur die ook overeenkwam met die van je ogen in het zee blauw beloven…

als gij de avond om uw schouders plooit, figuur, gekerfd uit nachtelijk ivoor, de droom der wimpers langs de luchten spant en scheemrend schrijdt blauwen uw ogen bloei en slaan de winden witte geur en wijn, die uw omdroomde schreden kostbaar siert; en firmamenten ruisen sterrenbloesems, die uwer handen tasten schreemrend dauwt.…

Nog niet genoeg gekweld door aangerichte averij, besmet het ook de reine stenen, volgt de tred van mallemolens in het laatste beetje zuivere wind, wat is verwaaid in cynisme van het geprezen calvinisme, los van religie en politieke kleur, waarbij de geur van onmacht zich met onwaardigheid verbindt.…

Nog niet genoeg gekweld door aangerichte averij, besmet het ook de reine stenen, volgt de tred van mallemolens in het laatste beetje zuivere wind, wat verwaaid is in het cynisme van het geprezen calvinisme, los van religie en politieke kleur, waarbij de geur van onmacht zich met onwaardigheid verbindt.…

het hoge water in haar nachtelijke geurgewaden kleurde de rivier zilverflonkeringen in de ochtendmond meeuwen werden dromend tot haar luchtsieraden tot zij de spiegel gedragen letternamen zond eenmaal stond het beeld op de kade waar het nu stromend standvastig waadde zij sneed de wade vergeefs in het ivoren decor tot haar eigen diamant…

waar in mijn lichaam wonen de geuren van Brazilië of van pepermunt op zondag zuinig en voorzichtig geschoven uit en gewikkeld in een koker van zilverpapier nog ruikend naar gemorste Eau de Cologne waar bleven de stemmen die klonken achter geblindeerde vensters waar uit kleine maansikkels het spaarzame licht verloren ging in de veel te grote…

Omringd door de geur van verse natte straten verdwijnt de droge blues van een te vroege zomer het weinig groen leeft op door wat het kan absorberen te midden van het steen en neergeslagen stof het is stil in de stad een eenzame paraplu haast zich verdwaasd op weg naar onbekend twee verslaafden paffen hun genot onder de brede luifel…

Zoals je daar staat, fier voor het raam, en geur verspreidt, zo aangenaam, gelijk het sap van verse citroen met je sierlijk blad van heldergroen dat bedekt met viltige harigheid mij vaak tot strelen heeft verleid, weet jij mij steevast elke morgen een waar genoegen te bezorgen.…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

hoe vat ik november in juiste accoorden waar ruik je de geur van chronisch verval hoe kan men het zompige vocht ooit verwoorden hoe giet ik de maand in een mal...…

weelderige lokken ruisende rokken benevelende geuren lippen in adembenemende kleuren jij liet mij staan maar toch liep ik achter jou aan…

je bent een mozaiek van zoveel kleuren je bent een parfum van zoveel geuren je bent het wat mij iedere ochtend wakker maakt ik dank je je hebt mijn harde hart geraakt.…