Alle inzendingen over lijden

Soms wordt het je allemaal teveel diegene die je meer dan vijftig jaar lief hebt wordt langzaam een vreemde jarenlang lief en leed gedeeld maar nu lijd ik door het leed je wou nog zoveel doen maar het lukt niet meer het doet pijn om jullie te zien lijden maar zolang ze mijn naam nog niet vergeten is geniet ik van haar liefde…

naar het licht steeds minder kracht minder lucht minder zicht steeds minder leven meer donker dan licht hebben uren met glans soms een dag wat verlicht steeds meer werd leven meer lijden dan licht aan het eind van de kracht in rust brengend inzicht levend lijden losgelaten nu is er alleen nog het licht…

Als zij geen sex wil met haar man moet de vrouw maar honger lijden. Wie zal haar van dit juk bevrijden in middeleeuws Afghanistan?…

Haar leeggezogen pen trilt in haar hand uit haar woorden kermt het lijden van al het kwade in het land.…

De parels van inspanning verdampen bij de oplopende temperaturen van het verblekende bloed in deze strijd met de oneindigheid Het lijden bevrijdt, innerlijk verlangen het lijden bevrijdt, het lijden bevrijdt! Grenzen vervagen geestverruimend, ik loop vanaf nu alleen op karakter in het heetst van de strijd.…

Dan zal ik doen wat uit nood en lijden geboren wordt. ik beloof dat ik in dat hete vurige helse moment weer een daad van passie pleeg en mezelf eindelijk weer eens echt herken. maar elke keer krijg ik als antwoord op mijn bede van dwang. Lijd niet. je bent vrij!…

Waarschijnlijk krijgen wij als koe Ook van de klimaatverandering te lijden Maar mogelijk eet jij mij op En verlos mij zo uit mijn lijden. Geloof me lezer Er is maar weinig aan Om de hele dag met je poten In de sneeuw te moeten staan.…

Als ik verlang naar jouw liefde en jouw leven, dan is het een gegeven dat ik lijd en dat de dood me pas bevrijdt.…

liefde lijden dit rood behelst ze beide licht in huis en dood zondag quinquagesima…

Al is de man die Pim heeft omgebracht Natuurlijk psychisch allerminst in orde, Zijn ziekte moet nog uitgevonden worden En ook moet daarvoor nog een naam bedacht. Misschien deelt dus uw arts u ooit nog mee Dat u de ziekte hebt van Van der G.…

“Ik lijd zoals u weet allang aan stress En daarom sliep ik ook vannacht weer slecht,” Zo heeft de knaap zijn leraar uitgelegd, “Maar dat haal ik wel in tijdens uw les. Dus hoop ik maar dat u mij slapen laat En zelf niks zegt of hoogstens zachtjes praat.”…

Ach waar ik ga en wat ik leve, En wat ik schrei en wat ik lijd — ik ben datzelfde kind gebleven Van vroeger tijd! Ach ik ken ál diezelfde zonden, Ach ik lijd ál diezelfde smart — Diezelfde 'andre kindren' wonden Mijn kinderhart!…

een mens zoekt zijn eigen lijden van nature als het ware immers hoe anders kan hij zijn zucht naar liefde verklaren…

Ik ben verdrietig om scheiden, lijden en dood, maar hoop op hemel. God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…

Blijkbaar heeft het zin gehad, al die jaren van pijn en lijden na hard en veel werken, want nu weet mijn ziel zich te bevrijden.…

Moderne versie: Die overlijdt, is over lijden. En vrezen wij nog te overlijden?…

Hij bleek aan een meerookverslaving te lijden.…

treed binnen en zie hoe mijn hart zich thans opent dat bepaal ik zelf een kleine deur voor lijden de grote voor mijn liefde…

Toch is elke dag de moeite waard te strijden ook al brengt ze veel lijden want de verlichting komt op een moment dat je het vrezen niet meer kent.…

door banale regels van leiders... die laten lijden!…

De arts bevond zich tussen beide vuren En volgde niet precies het protocol. Van procedures staat ons landje bol, Het zijn de strikte regels die ons sturen. Maar als er om genade wordt gesmeekt Is het de nood die wet en regels breekt.…

wil ik dood klamp vast aan kleinood mezelf vergast op onsterflijk lijden ongewoon verrast einde der tijden onaangetast…

Deel nimmer In mijn lijden Bevestig geenszins Mijn verdriet Sla een arm slechts Om mijn schouder - Steun en hulp - Meer vraag ik niet…

Laat mij dragen Zonder klagen, Laat mij lijden zonder schuld.…

Gaat niet droef bij over-lijden De huid past stroef -in hemelsnaam- de ruches aan een klam geweten Verpakt tot zondaar’s lentegoed…

Ben helemaal verliefd op allebei mijn kinderen hetgeen bepaald niet mag verhinderen dat ik ze soms niet meer kan lijden en enkel maar de vloer met ze wil dweilen.…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten op in hun hokken 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

Een teder streven in een wankele nacht bracht nat dat werd weggeslikt, stond in regenstormen te verduren, kou te lijden, hopend op verharding van haar striemen. Sloeg zich bont en blauw aan de scherpte van de dag, struikelde en stond zo vaak weer op, gaf het een naam: dat het lijden niet zo heten mag.…

dat ik mijn nagels bijt in een kamer die niet wordt gelucht, weerloos geworpen in zo veel geluk dat ik slechts aan mijzelf nog lijd. ----------------------------- uit: 'Het Huwelijk', 1987.…