316 resultaten.
vreselijk die knutten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 730 vrouwtjes ongehoord
zoals die prikken
nooit zoemen ze zwijgen
ontiegelijk gemeen
zoals dat geteisem boort
ze zijn zo duivels klein
dat ik uitvergroot
pas echt waarneem
hoe harig vol venijn
die monsters me bedreigen
waarachtig van kop
tot teen maar op één ding ingesteld
en dat is mijn bloed zuigen
niks natuur dat is geweld…
Voorlopig niet
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 270 zijn het enkel en alleen nog woorden
waarmee ik jou als vijand
weg kan zetten, jij monster
dat mij gluiperig belaagt
zodat ik in de kantlijn van het leven
mijzelf als makkelijke prooi
terzij zou laten schuiven
of hou ik je nog op een afstand
om vooralsnog zelf te bepalen
hoe schoonheid zich beschrijven laat
door oog en oor te sturen…
Gevecht (massief monster)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 329 www.inspire2live.org
Wieken van een molen
Pedalen van een fiets
Gedraaide wind met
Vereende kracht en
Elke spier bestrijden
De één na de and're
Beklimming; strijdend mét
Vóór en tégen angst
Gevecht voor 't leven
en niet te vermijden
Massief monster kanker
Als Alpe d'Hu(Z)es niet hol
Strijdend fietsen en
Al fietsend strijden
Minder…
Dombo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 717 Logge poten stampen
door mijn slaap
ik licht een oog
terwijl ik gaap
naar ‘t vliegend
grijze monster
het zweeft
mijn blik voorbij
landt met gulzig
snuivende slurf
op het weke
van mijn dij
ik gil en zie al koppen
in de krant
vrouw in bed geplet
maar naast me
klinkt het knorrig: mens…
je maakt van een mug
een olifant.…
Levenskracht
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 2.014 zijn hand wrijft liefdevol
over haar warme wang
haar ogen kijken vragend
van binnen is ze bang
zachtjes neuriet hij 'n deuntje
terwijl hij haar kalmeert
ontnomen is haar vrijheid
't is de ziekte die regeert
met 'n fijnzinnige glimlach
steekt hij alle kaarsen aan
legt zijn hoofd trouw naast het hare
vastberaden dit monster te verslaan…
Nooit meer dezelfde
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 389 het niets naar voren
een mes dwingt mij,
ik weet mij verloren
Ruwe handen trekken,
naaktheid wordt onthuld
Dan dringt het diep in mij
vermoordt het wreed mijn onschuld
Het flonkeren der sterren zie ik met mij sterven
maanlicht dooft
zwart wordt mij de nacht
Door afgrijzen pijn angst
bezwijk ik dankbaar
Stinkend grauw grijs is het monster…
I don't mind stealing bread from the mouths of decadence
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 126 Ik zag decadentie voor me als een monster
met een monomond
evenals ik alle andere zonden
slechts 1 mond toekende
bracht de zelfbenoemde dichter in.…
ER ZIJN PLAATSEN WAAR JE NU
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 151 wat ik wil zeggen: het leven gaat door,
om de honderd jaar moeten de paleizen
branden, de dolende monsters gedood.
ik ben zo moe,
zo ongelofelijk moe.
jij ook?…
De laatste zonnestraal
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 93 dodendans
nog zijn ze zichtbaar
voelen ze de warmte
de kilte nog even
ver weg
dan komt de kou
steeds dichterbij
de zon verdwijnt
de stofdeeltjes
zijn weer onzichtbaar
ze verlangen terug naar
de zichtbare acceptatie
van hun zijn
tot ze moeten vluchten
vluchten voor hun vijand
het brullende, nietsontziende
lawaaimakende monster…
't Sacrale kruisje
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 277 Giet it oan?
Met LEEU-WAR-DEN als start
In SNEEK de eerste stempel
Via IJLST door naar SLO-TEN
Op zeker moment STA-VO-REN in zicht
Na koek-en-zopie met
Snelle, korte verzorging
Via HIN-DE-LOO-PEN
Door naar WOR-KUM. BOLS-WARD
Na HAR-LIN-GEN meteen
FRA-NE-KER in het vizier
Straffe wind-tegen
Op weg naar Bartlehiem
Volgepakte walkant…
de zee
hartenkreet
0.0 met 4 stemmen 889 De zee
De schorre zeilen, de sneeuwende zee met
De vinkenslag der baren : haar bladeren
En het doornaveld verlangen : haar golven
Rijden tegen het land waar de vlag der bronst uithangt,
Monsteren de muren aan,
Lokken het mos en de mensen, de merries en het zand,
Laten de stenen als sterrenbeelden achter
En bevrijden - zij, de zee en haar…
oktober 2009 1-7
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 354 de kerken
prijzen zich beierend
uit de markt
balletdansend
snoepen de groenlingen
van ons plantsoen
de oude man
schoont de randen van de sloot
ruisend valt het riet
ik hoor de zeis
langs de provinciale weg
een brullend monster
kastanjes
roffelen de jaguar
op zijn kop
onder mijn ogen
sterft het gebladerte
in schoonheid
ik…
PEUTERS EIGEN
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 920 Driejarige kindjes
wroeten dolgraag in 't zand
scheppen kneden al verbeeldend
maken gestalten
uit het gewone leven
eveneens monsters en paleizen
om verwoede strijd
dan sterke vrede te brengen
op de kleine stuifwereld
deze speelsheid is de oerdrang
tot nodig zelfonderhoud
bij ruwe zwerfstammen
die de grond omkeren
en uithollen voor vruchtbaarheid…
World Wide Web
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 166 Internet waar schuilt toch het verborgen monster
dat ik niet ken
je groeit van maand tot maand
van oord naar oord
trippend joelend vol van mysterie
niets staat jou in de weg
je hebt vrij baan
de internet politie
ach wat hebben wij eraan?
noch regel noch wet
World Wide Web
gegroeid naar een
Ondoorgrondelijk Spinnenweb…
Schijnkaartgezicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 809 schepen juist richtten
zo ziet ook de ongelovige in monsters het licht
de waarheid zit in Magnus’ schijnkaartgezicht
-----------------------------------------------------…
Alsemgeest
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 54 in esdoorn en hagedoorn
en kamperfoelie
waait een verraderlijk
kwallige wind
aflandig strandend
op zand langs de zee
daar woelt het monster
het gele torpedoboot-
jagerseskader
van de alsemgeest
't vaart er voortvarend
want ja, navigare
is puur maritiem gezien
nodig geweest
z'n eigen koers
naar gevaarlijke golven…
Puerto Banus
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 630 Vannacht zullen
laveloze monsters trachten
bloemen, kinderen
en zonbeschenen vlinders
in flarden uit mijn hoofd
te rijten.
En wanneer de eerste
klappen van de spots
mijn gezicht zullen verkleuren,
weet ik dat ik hard
zal moeten vechten
om heelhuids uit de ring te komen.…
Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes
gedicht
3.0 met 30 stemmen 10.457 De eigen monsterlijk vervormde grimas.
Wie van mij wegrent jaagt zichzelf weg.
Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes.
De randen snijden in mijn eigen vlees.
Ik ben:
een glinsterende mozaïek
met weke rode voegen en
een hart van sneeuwwit.
-------------------------
uit: 'Op het oog', 2004.…
Nadat ik jou
gedicht
2.0 met 51 stemmen 13.750 Nadat ik jou met mijn gejammer had ontnuchterd
smekeling aan een verloederd hof
wierp ik jou je escapade in
degradeerde liefde
tot waakvlam
pyrrusoverwinning
die ik tot balsem heb gemalen
mezelf tot misselijkmakends toe ingewreven
en zolang ik mijn gal monster
missers rubriceer
verdriet inlijf
leef ik als de kat van een verdwenen gastgezin…
Machteloos.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 316 Vleugellam is het met ogen bezaaide
monster Argus, hij waakt, kijkt toe...
machteloos.
Doch houdt alles in de gaten, maar
zijn ogen zijn moe.
Al het onrecht en leed dat hij zag
en nog ziet op aarde, welke hulp
mag nog baten...?…
Geheugen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 236 je niets meer onthouden kunt,
wanneer "gisteren" verdween, zomaar
is het " denken" verdwenen,
wanneer herinneringen weg waaien,
zonder dat de wind aanwezig is
je niet meer weet welke dag er komt
of zelfs welke maand het is,
wanneer geheugen oplost in het niets
je ons ook niet meer herkent,
is het zo vreselijk te weten en erkennen:
het monster…
Geen filters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 218 -die breken deze avond stuk -
en ook wel trage meisjes die behagen,
het monster aan de horizon
is nauwelijks te bejagen.
Ik ben een woudloper,
Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos
maar lunchen doe ik op een tra
daarna laat ik mijn dieren los,
gisteren nog was ik een eekhoorn,
vandaag ben ik jouw wulpse vos.…
het hart gewogen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 145 op de Grote Weegschaal
wacht de serene Veer
van de Waarheid op het
mensenhart dat aan de
andere kant slechts in
hebzucht door kan slaan
monsters verslinden
harten die aan zware
Cupiditas lijden
dakloze zielen vullen de
zakken met mineralen
gedrenkt in bloed
geen pijn is groter
dan kijken en zwijgen
het bloedige verhaal moet…
sneeuwdrager
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 226 winter rouwde
om het kind dat altijd
schreeuwde
’s nachts
wanneer het gezichten
tekende
tot zichtbaar en tussen meer dan
lijnen op papier
winter kwam ook steeds vaker in verhaaltjes
waar armen en benen kwijt
raakten
en god, ver weg van
de koude aarde
alsof monsters gedurig wisselden
en de manen bevruchtten
met de dood…
Jono
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 De jonge vrouw kijkt vol afschuw
naar het monster uit haar schoot
dat ligt te krijsen op een peluw
in de armen van haar echtgenoot.
Ze had er alles voor gegeven
maar nu het dan geboren is
verwenst ze dit mismaakte leven.
Het kind moet weg, heeft ze beslist
-wie het kan mag er van houden-
om nooit te weten wat ze mist.…
Marloes en KIKA
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 293 Het doel is geweldig,
haal zoveel mogelijk op
ren je benen uit je lijf,
doe het voor kinderen
die " gepakt " zijn of worden,
door het monster ' kanker'.
Mijn kleindochter, wat zijn we trots op haar!…
fataal verborgen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 73 onzichtbaar als een sluipschutter
worden de mensen benaderd
om dan aangeraakt te worden
gelijk kleintjes tikkertje spelen
met een onverhoedse handdruk
een zoen of een kus op de wang
als het niet met een niesbui is
de samenleving raakt ontredderd
door gezaaide verbijstering en angst
waar het monster niemand ontziend
onder de leden van…
Koude oorlog
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 935 Een veelkoppig monster dat leeft
van gestolen dromen, verstopt
achter een vizier van zwijgen. Hier
ligt een man onder een doodwit
laken te kijken naar een raam
aan het eind van zijn hijgen.
Donker ommuurt, verslagen in strijden.
Verbannen naar daar waar zijn hoop-
volle vingers verdwijnen in schemer
en in voorgeschreven, trage tijd.…
Verwerend hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Je kijkt me aan
In een duister woud
Blijf even staan
Het voelt niet vertrouwd
Schichtig is je blik
Het fototoestel zegt klik
Heb je nogmaals bekeken
Het was al bezweken
Sterk verweerd en liggend op de grond
Alsof er een monster in bevond
Je bent aan het vergaan
Je leven was aangenaam
De tijd van verwering is gekomen
Vertering heeft…
Slaap maar kind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 415 Slaap maar kind
ik heb ze verjaagd
de monsters en de draken
vannacht komen ze niet meer
Slaap maar kind
de muren hebben oren
maar kunnen je niet horen
ik adem met je mee
Slaap maar kind
het is hier zo veilig
dat je nu echt slapen kunt
ik waak wel over jou
Slaap maar kind
geef je maar over
aan alle mooie dromen
ik droom wel met…