Voorlopig niet
zijn het enkel en alleen nog woorden
waarmee ik jou als vijand
weg kan zetten, jij monster
dat mij gluiperig belaagt
zodat ik in de kantlijn van het leven
mijzelf als makkelijke prooi
terzij zou laten schuiven
of hou ik je nog op een afstand
om vooralsnog zelf te bepalen
hoe schoonheid zich beschrijven laat
door oog en oor te sturen
mijn handen op mijn klinkend instrument
Geplaatst in de categorie: emoties