Alle inzendingen over opluchting

Als na een onweersbui van korte duur en meestal erg intens indrukwekkend stijgt dampend vocht uit gras tussen bloemen en natuur geheel bemind de enig lange warme lentedag romantisch begonnen met zoveel aantrekkingskracht vol poëzie, het frisse groen een onvergetelijke dag weerklinkt in enorme opluchting het grote luchtkasteel…

meer huiverig maar waar ze ging een uitweg leek er niet het werd een berg op elk te volgen pad moedeloos werd ze ervan tot ze begreep dat er niet anders op zat dan zich er doorheen te graven het was haar trots die haar verboden had om het woord “sorry” uit te spreken toen ze eenmaal haar hoofd boog en de woorden sprak voelde ze opluchting…

De Carpathia, vol opluchting en schrik, is een opbeurende taak beschoren: de helden van de vergane Titanic.…

Maar dan zegt al 't gevoel in me vanuit mijn ziel dat het wel zo is, zó klopt Ik kan die rilling niet veinzen de brok in mijn keel en opwellende tranen blijdschap en opluchting dat het je goed gaat, al klink je nog steeds gehavend 't Is zo idioot, besef ineens dat trouw en rouw slechts een letter met elkaar verschillen In gevoelsdiepten…

De opluchting in je ademhaling streelt vervolgens ongekend de littekens van gekende liefde dicht heelt stuurloos open wonden en vergeeft voor jou de zonden die zeker nog gaan komen maar nu nog niet gemaakt zijn.…

Ach begon de dag zo rimpelloos als het gladde water waar stille zwanen slapen met hun kop diep in de veren hun lange nek gebogen zonder stress Maar deze ochtend voelt reeds zwaar als een diepe zucht die niet oplucht doch slechts berust in weer een nieuwe dag Zo dwaalt hij langs de oever rondom het kleine meer kijkend naar de stille zwanen…

niet vandaag ik blijf zweven als ik op de balken sta dwars oversteek en onder water ga de enige route naar de andere kant van het centrum niets te kiezen houten platen gang getimmerd paneel met al die voeten veel teveel angst in mijn keel geen tijd te verliezen je leven lang haast is teveel nauwe doorgang naar de ruime overkant opluchting…

De wegen met verkeer, rustig of druk, mogen opluchting geven, zwaar hijgen. Menselijke zintuig en gemoed krijgen bij stoplicht soms een plotselinge nuk. Het glanzende groen brengt vluchtig geluk. Kort oranje en lang wachtend rood dreigen op stil kruispunt geweten te doen zwijgen: tòch gas of doortrappen: even ferme ruk!…

Ik weet niets zinnigs te zeggen En uit mij in zinnen Die kant noch wal raken. Onzin kan soms zinnig zijn Wanneer je het even niet ziet. Het schept lucht in een verstopte geest Waarna je de zin van alles weer ziet.…

uit spieren die zich opwinden wordt er met temperende felheid uit geslagen kracht ontglipt me en ik zink onder het gras mijn lichaam is een keten van tegengestelde spanningen de geest een mierenzweethut van inkeer want de aarde zou me niet meer dragen op het slagveld van deze offerande het is nu wachten op de maan op het altaar van de opluchting…

Ochtend Opluchting. Hun lot is toch niet ons lot. Varen terug. Tongval weer vertrouwd. Enige twijfel blijft. -------------------------------------- uit: 'Het magische noorden', 2001.…

Schreeuwend van opluchting en woede bleef hij met zijn schoen op dat portret maar slaan...…

Opluchting dreigde als een tweede dood. Mijn vader had twee levens: een sloeg zijn brandmerk in het ander en het ander joeg een schaduw over mij. Ik ging aan land, ik, voel de wind en in die schaduw ben ik vrij. ------------------------------------------------------- Uit: 'Klaarlichte dag', 1996.…

Barre tijden Harde waarheden Ontzettend veel moeilijke tijden Ik weet het nog goed in Hongarije Wat een mooie vakantie zou worden Was door tranen afgebroken Alleen maar deprimerende conversaties Elk grapje was er een teveel Het was het begin van het einde voor mij Maar aan elk nadeel zit zijn voordeel Het einde was het begin van een opluchting…

Na het weggaan, huilde je tot het stopte de opluchting bleef uit, het hikken begon Je krabde de droge plekken op de huid er zouden korsten en littekens komen je kneep in het vlees tot het verkleurde rood en geel in het paars blauw Een zeemeermin willen zijn oceanen overzwemmen want het water zou je dragen, voeden en verwarmen kieuwen zouden…

gesloten ogen die de laatste dagen niet meer hebben bewogen En terwijl ik zacht je armen en handen masseer met jouw lievelingscrème, besef ik des te meer dat na vele maanden van zware strijd jij terecht verlangt naar rust voor altijd Toch bespeur ik bij de dagelijkse bezoeken iets bij mezelf waarvoor ik me wel kan vervloeken, mijn egoïstische opluchting…

‘Nooit meer dezelfde’ in gedachten, fantastische en verrijkende wilde populaties in de natuur als Vergeet- mijn - nietje, heb je licht door mijn ogen gezien bepaald vergeten, deelde het oneindige helderblauw de rand van het bos, met een gevoel van opluchting het standbeeld van verbondenheid veranderde ons groeiconcept heeft door…

mijn geaardheid, mijn zijn, mijn ik God wilde me direct terugsturen, maar ik sprak: "God, dat heeft u al een keer geprobeerd met uw hetero-zoon en foltering en kruisiging was het resultaat" toen mocht ik blijven en duizenden homo-hatende overledenen kwamen hun excuses aanbieden; deze aanvaardde ik vanzelfsprekend uit liefde maar vooral met opluchting…

Ene Noëlle bracht mij het heugelijke nieuws en ik weende van blijdschap en opluchting, terwijl de Big Ben in elkaar donderde. Jeetjemina, het is nu echt gelukt, wat ben ik enorm blij voor de zo getormenteerde ziel van Oscar, die nu gerustgesteld adem kan halen.…

Alleen, met al die gevoelens, helemaal alleen Niet wetend, wat te doen, waarheen De enige toevlucht, is dat grote zwarte ding Niet meer zo alleen, opluchting Een aanraking van de toetsen, zo fijn Om zo samen, zo intens, een te zijn De muziek laat het rusten, laat het gaan Laat mij op mijn manier in het leven staan Weet mijn geheimen, mijn nieuwsgierigheid…

ontsnapte die terug wil Dan klimt de kikkerprins naar haar hals Op karakter en zwemvliespoten De haarwortels houden het nipt Maar haar grimas getuigt Ter hoogte van de vensterbank Knipt ze de streng door De ballast valt met een ijselijke gil Zo blijft de maagd gevangen Een eeuwig beloofde bruid En half gekortwiekt staat ze stil Van opluchting…

klettert in een dal alwaar ook de tweede dam bezwijkt Het hele lijf in paniek, de nood toestand van kracht als al het opgeslagen water zich een weg naar buiten vind een ramp voltrekt zich die nacht maar is voorbij zodra de ochtend begint De schade is enorm diepe geulen, dikke ogen en gevlekte huid maar als altijd na zo’n tranen storm ook opluchting…

toen jij ophield met ademen kwam de paniek tot leven in allerijl naar het ziekenhuis maar onderweg verliet je ons alweer de werkelijkheid hield op te bestaan wanhoop en hoop, ze lagen zo dichtbij opluchting en panische angst, nog veel nader bijeen je was er weer, je viel weg, je was er weer, je liet ons alleen… gelukkig, de ziekenwagen reed…

De oude schicht van heer Bommel rijdt plotseling harder dan alle sportauto 's dankzij een klein toestel door professor Prlwytzkofsky uitgevonden de vernuftige doos jaagt op Slot Bommelstein het huishouden op vernielt mooie vloerkleden de stad Rommeldam is vol radeloze burgers die verrast worden door een boze wervelwind…

Ingehouden spanning, pijn, angst, opluchting en ongekende trots hadden elkaar afgewisseld, voor ik haar in mijn armen kon nemen. En dan enige uren later als je het goede nieuws hebt verspreid en je jouw kindje in zijn kleine bedje ziet liggen, begin je je te realiseren wat er is gebeurd.…

Ik verwachtte opluchting, rust en vrede, maar het blijkt mijn hart veel harder dan ik ooit had gedacht te raken. Ik dacht dat het gemakkelijk zou zijn als ik zou weten dat jij eindelijk hebt wat je zo graag heb gewild. Waarom mis ik je dan zo verschrikkelijk, en voelt het killer dan kil en stiller dan stil.…

niet beter wist al je cookies verwijderen en opnieuw beginnen (en dat had ik moeten doen) gemiddeld kan een mens drie keer opnieuw beginnen maar dan is de accu meestal op een laatste rit naar de schroothoop teruglopen door de weilanden, met de vrijwaring in je hand ik floot dan altijd prachtige liedjes zomaar uit het niets een soort opluchting…

racen af en aan We zitten als religieuzen in een klooster Geen beren op de weg, maar voor het raam De miljoenen en miljarden vliegen ons om de oren Stijgende patiënten getallen We krijgen het dagelijks te horen Schrikken niet meer van grote aantallen We genieten van schone luchten Werken en studeren online Wat zal het voor velen opluchten…

vergetelheid, en waar niemand voorrang heeft of zich onderscheid van de ander deze vaststelling doe ik in een vlaag van volle tevredenheid, Het aardse is vaak een verslaving aan macht en eer of overleven van onderdrukking zeker ook ik heb veel geluk en pijn gekend en heb derhalve nu weet van mijn relatieve onbeduidendheid Dat is een ware opluchting…

slapen en werken mens erger je nieten is een bezigheid met stip en lachen om die wij waren komt te samen in het zwarte pieten de poort staat open hoe lang het allemaal gaat duren werd niet meegedeeld oneindig in de hemel kuren wordt gemeten langs de menselijke maat met nadruk werd gezegd "er wordt niet verveeld" dat is toch een opluchting…