Stiller dan stil
Toen je na al je pijn eindelijk mocht gaan slapen zodat je langzaam uit het leven weg kon gaan, was dat gelukkig het einde van jouw lijden en wist ik dat je vrij zou zijn voortaan.
Heel even was ik opgelucht, voelde me zelfs een beetje blij, voor jou is het ondraaglijke lijden nu over, voor jou is het voorbij.
Ik dacht het is genoeg geweest het is goed zo, ik hoef me nu geen zorgen meer om jou te maken.
Ik verwachtte opluchting, rust en vrede, maar het blijkt mijn hart veel harder dan ik ooit had gedacht te raken.
Ik dacht dat het gemakkelijk zou zijn als ik zou weten dat jij eindelijk hebt wat je zo graag heb gewild.
Waarom mis ik je dan zo verschrikkelijk, en voelt het killer dan kil en stiller dan stil.
De laatste maanden heb ik je steeds meer in mijn hart gesloten, je liet me bij je verdriet in plaats van me bij je af te stoten.
We hebben gelachen en we hebben tranen laten gaan, lieve pap ik mis je zo, maar ik heb het met heel veel liefde gedaan.
Geen smsjes meer van jou, of boodschapjes samen doen, geen telefoontje meer om te vragen hoe het met je gaat.
Er is veel meer leegte dan ik ooit had gedacht, stilte, vragen en verdriet die jouw sterven bij mij achter laat.
De klok die slaat zijn uren, niet meer voor jou maar wel voor mij.
De dagen blijven komen, met jou in mijn hart gaan ze voorbij.
Xxx Ria
Geplaatst in de categorie: afscheid
lijden
209
Geef je reactie op deze inzending: