Netgedichten

netgedicht (nr. 48.489):

Bovenstroom

Na het weggaan, huilde je tot het stopte
de opluchting bleef uit, het hikken begon
Je krabde de droge plekken op de huid
er zouden korsten en littekens komen
je kneep in het vlees tot het verkleurde
rood en geel in het paars blauw

Een zeemeermin willen zijn
oceanen overzwemmen want het water
zou je dragen, voeden en verwarmen
kieuwen zouden groeien in de keel
opdat je kon onderduiken, als de zon te fel
rokende gaten zou branden in je vel

Je moest aan regen denken, aan tranen
verdampen en op een zonnig terras
alleen op hem vallen en de mensen verbazen
in wonder bovenwonder laten geloven
nieuwe glazen met vergetelheid bestellen
proosten op nog een beter leven

Niet meer weten hoe het zou moeten
weer als wrakhout willen drijven
naar dat ene punt waar alles samenkomt