Alle inzendingen over vrouw OR dankbaar OR emoties

Het is een dag zoals geen ander een dag om even stil te staan bij jou en jou en jou en jou de vrouw die mij droeg de kinderen die ik mocht baren de dagen die voorbij gaan de vele vele jaren Het is een dag van dankbaar zijn en stilletjes herdenken de vreugde én de pijn en steeds weer liefde schenken…

Want ja, zij boden die ook een ander aan, die bang Zo dankbaar was ze me, dat ze nu nog een handvol gaf, me bijna wou omhelzen maarja de trein reed voor…

streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef mij vandaag en iedere dag een dag vol zonnigheid geef dat ik dan zingen mag een levenslied van dankbaarheid…

Verraden en geslagen Tranen van verdriet Waarom nou toch verlaten Een antwoord komt er niet Wat was is gaan vervagen Verdwenen in de tijd Waardeloos geworden Omdat je het vermijdt In schoonheid vroeg gestorven Verdronken in een wel De allermooiste hemel Muteerde in een hel Gebroken en vernederd Vertrouwen broos en teer Gebrandmerkt…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

generatieklovend viel ik mijn ouders af normaal toch afstand evolueert evalueert wat eens was sinds zij samen een graf delen ben ik eindelijk mezelf ben ik dankbaar voor mijn bestaan…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Nee, je weet het niet, en toch Je bent nu in mijn nabijheid, brutaal stal je mijn blik Je zette me aan het denken, ik moest of ik wilde of niet, vanwaar kom je? Ik heb de deur niet horen slaan Mijn knieën zijn slap, de uitstraling blijft koel, toch? Maar waarom lach je dan? Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was ben ik gek geworden…

Dankbaar voor deze mooie parel des leven welke mij met zoveel liefde door hen is gegeven! En, iedere dag, hoop ik op eeuwigheid oneindigheid een klok, zonder tikkende tijd, God, ik wil ze echt -nooit!- kwijt. Kan ik hun die parel weer terug geven opdat we voor altijd.... ach...ik wens hun gewoon -het eeuwige leven-.…

Door ijver en vlijt altijd tot helpen bereid wie het ook aan jou vroeg je vond dat het was nooit genoeg Nu na een leven vol gave van dienst ben jij diegene die onze dankbaarheid verdient nooit liet je ons alleen staan daarom zal de pijn jou te verliezen nooit overgaan.…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd…

Een hele periode terug lukte het me niet zo best Van lieve tante kreeg ik erg veel steun, ze verzond me deze tekst. Je afkomst kies je niet, je toekomst wel. Mijn ouders benaderden de perfectie; ik werd nooit rot verwend. Strenge scholen bezocht, basis werd gekend. Opgegroeid in een warm nest, dat haalt heden een krantenkop Papa en mama…

Toen ik terug was in San Francisco en de wilde kleuren van een vrouw me inpakten en een liefdesoproep van een donkere vogel veroorzaakte om daarna door daglicht te worden verbrijzeld toen mijn handen omhoog reikten en een tak van mijn gezicht wegtrokken.…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor deze winterdag al giert de wind en doet hij de ruiten trillen. Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor alle vriendschap en verbondenheid al zijn er ook conflicten, misverstanden... Hoe zou 'k niet dankbaar zijn al gaat de zon weer onder en is een dag voorbij.…

Mocht jij je ongelukkig uitdrukken een lach waar een traan meer op zijn plaats is het is je al vergeven jij bent een jonge toon een nieuw verlangen ik heb het al die tijd geheim gehouden maar jij ruikt de herfst in Amsterdam als een muzikale bondgenoot de nevels en de ochtend regen het verse brood bij het kanaal een woordenzwerver…

Eén keer in de maand Weet ik me geen raad Huilen doe ik zomaar tranen staan al klaar Bij liedjes of bij films op tv dingen die men zegt voel me niet okay Ook boosheid uit zich dan te snel emoties springen uit mijn vel Elke keer rond deze tijd ben ik mezelf behoorlijk kwijt Ben ik echt niet in m'n sas een keer in de maand wenste ik…

Parfum Liep, loop, gelopen Rook, geur, geroken Leid, geleden, verleidde Kijk, achter je, Margootje Liefde Streel, straal, gestraalde Haar, haren, gebaren Kaal, kaler, bepaalde Liefde, lief, geliefde Uit Naakt, benakten, geboren Hoor, hoorde, bekoren Ach, weemoed, traan Ren, vlucht, gedaan.…

Je naam viel in een toevallig gesprek onder vrienden en bekenden Men lachte om je vergeefse daden jezelf te zijn onbegrepen boos op een wereld die je niet begreep een vuilnisbelt van weggegooide dromen Ik herinnerde me je nog, vol vuur bereid om alles op te lossen maar zelfs ik niet voldoende was om je te laten blijven…

voel dat de emotiecensuur heeft toegeslagen niets is meer zegbaar als het niet heftig is mijn innerlijke zelf vecht met een bitter tegenstreven, langs het geboomte en het kreupelhout slingert de trein in een langgerekt voortgaan via de buikwind van het veranderde klimaat, door het donkere bos, er zijn naast mijn psychiater nog andere vrouwen…

met het hoofd op hol vloog hij haar in de armen en nam de benen [senryu]…

Nog spreekt winter taal: van plotse bui sneeuw of regen Kille wind tegen laan en straat spiegelglad Buien? je kunt ze zien hangen aan het loodgrijs van het gehemelte Nog hoor ik de taal in het kaal van bomen spreken Hoeveel weken.... voor m'n diep verlangen naar Lente?…

je zei helemaal niets maar sprak me wel aan sprakeloos was ik…

Ze zingen zingen samen de liederen van vreugde, van verdriet Smartlappen.... zingen ze -bevlogen- ik herken de deuntjes maar de woorden niet 'Een café aan de haven' 'de klok van Arnemuiden' Met hart en ziel zingen ze krijg tranen in m'n ogen.…

Gesloten is de deur doordringend de geur van rozen Ik denk aan vrouw... en minnekozen bij avondval Het kussen geen getal strelingen tot in vingerkootjes Het zijn.... de kleinste kadootjes daar hoef je niet rijk voor te zijn.…

Over de lichtheid van ons bestaan is al veel geschreven, gedicht Zo licht als de vleugelslag wiekslag van vogels blijkt 't niet Een meeuw die je toelacht? een merel die goede morgen zingt? Zelfs 't gebruik van wiet is maar voor even De lichtheid van het leven is niet om naar te streven Het overkomt ons ......onverwacht…

De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder woorden- van mij afscheid?…

Jij kunt de zon in het water zien schijnen Het is daarom dat wij schuilen tot de zon doorbreekt We zijn al doorweekt tot de draad toe nat, verzopen kat Het Brabants landschap met of grintweg of bospad krinkel in en kronkel uit De zomen met onkruiden die je nu kruiden noemen moet Goed, jij kunt de zon in het regenwater…

Man en paard mag je noemen je mag je erop beroemen één van beiden te zijn Vrouwen pissen nu azijn ze zijn géén van beiden Maar aan de zeereep zie ik hen een hengst of merrie met kinderlijk gemak berijden ze zullen niet langer lijden als ik vrouw en paard in een adem noem.…

Grasgroene emoties om te delen met een man of met een vrouw Ontastbare wonden zijn er om te helen door jouw tranen eens te proeven wil ik heel dichtbij zijn heel dicht bij jou.…