Alle inzendingen over witte regels

De eerste regel kan van alles zijn. De tweede komt er achteraan de derde moet volgen op de tweede de vierde plak je er dan achteraan. De vijfde regel kunt u wel raden, de zesde regel is ook niet moeilijk, de zevende komt voor de achtste die het tweede kwatrijn volmaakt.…

het is de laatste regel waarop ik loop aan het einde wacht ik even dan stap ik op naar het andere blad met onbeschreven regels onzichtbaar in donker licht…

Bij mij komt niets meer binnen want buiten ruikt het naar bloed het land heeft mij verraden haar witte tanden zag ik wel nu haar rollende tollende ogen kinderen worden grof afgevoerd niet met wapens of in wagons veel meer met regels en wetten geen dichter kan het mooier geen schilder verfijnder alle mazen van de wet potvast mijn land waar…

de dichter zoekt een regel, onverwacht dient zich aan, hij denkt verstoord zijn gedachten en legt zich neer, moe bij wat anders niet kwam de dyslexie bij hem bevindt zich niet daar waar anderen het zien maar tussen zijn oren die almaar vreemden horen blikseminslagen met het luidste wit ooit gezien zo eindigt hij de dag met een oververhit…

Bespottelijk, die regel aan te scherpen, Het beste is, die regel weg te werpen.…

Door roeien en de ramen als het moet en zelfs al vloeit er hier en daar wat bloed, zijn regel is de wet, van kruin tot tenen. Toch voert hij een onduidelijk beleid, zijn eigen regels . . . daaraan heeft hij schijt.…

Gedicht, impressie van een moment gedachte en gevoel verwoord verbeelding vult wit tussen regels tijdens wandeling van de geest Gedicht in literatuur, foto in beeldende kunst, impressie beklijft foto toont wat zijn lens ziet gedicht vertelt wat de geest voelt Foto's doen drama's herleven brengen generaties tot dichten in nooit eindigende…

ergens in de ruimte dwarrelen woorden rond de mal van nieuwe vormen er hoort een glimlach bij een frons en twintig vaste regels onder tafel schuift een voet ze raakt mijn tas vol bundels het genoegen van een hart, het vragen in een hoofd de grond van alle dingen wordt geloofd de geur van bloemen kruist oneindig sluit een pact met wit…

Hoe wit die sneeuw die dwarrelt langs de wegen, die sneeuw die smetteloos de daken wil versieren, die sneeuw die stil, behoedzaam alles dekt: de mensen, planten en de dieren, Niets is hier nog bevlekt, alleen het wit mag blijven al is het maar heel even, dit leven in al zijn onschuld hier en nu.…

de totaal witte kamer, jij, ik…

Jouw nachten wil ik warmen tussen verstarde regels door.…

geen vorm en geen kader geen begin en geen einde geen zwart en geen wit geen goed en geen slecht geen waken en geen slapen geen geven en geen ontvangen fluisterend deze regels dromend drijvend op de gewichtsloze stilte denk ik aan de naamloze gedachten die wapperen in de wind loze wereld het ontstaan moet nog worden bedacht in het…

zag van sneeuwjacht op het ijs _______ de eerste regel van elke strofe is 'n knipoog naar Hans Andreus…

jij was mijn havik ik jouw prooi je ogen licht fixerend dodend mooi je greep mij toen ik kwetsbaar was mijn wil gebroken maar nog lachend naast je zat jouw ogen lazen regels wit die zwart het rood van liefde geven ik wilde langer blijven om met jou een echt gedicht te schrijven je bent gevlogen mond met warmend rood ik reed naar…

Van procedures staat ons landje bol, Het zijn de strikte regels die ons sturen. Maar als er om genade wordt gesmeekt Is het de nood die wet en regels breekt.…

Corona met zijn afstand regels De meeste mensen Doen daar niet aan mee Corona met zijn afstand regels De meeste mensen Nemen dat niet serieus Doen daar niet aan mee Hierdoor voel ik me beperkt Uit te gaan Het voelt niet veilig En alleen…

Poëzie is een daad van bevestiging Ik bevestig dus gauw Een fatsoenlijk stuk touw Nog even en dan stap ik van de kruk ------------------------------ Kringloopvers: Met dank aan Remco Campert (eerste 1½ regel) en Cees van der Pluijm (laatste regel)…

regels in het ochtendblad vijf simpele regels maken een stortvloed van emoties los de persoon in kwestie onbekend doch niet onbemind vele harten zullen gebroken achterblijven met de vraag hoe had ik haar kunnen vangen voordat ze viel…

tijd waarmee uw diepste wordt beschenen Maar het is toch wit-op-wit - zei ik en draaide me opzij maar de man die het mij zei leek met mijn laatste woord verdwenen In verbazing bleef ik achter met dit ene schilderij dat mijn verbijstering trotseerde witte veertjes had gerezen en ik dacht er aan de man aan wat hij zei - wie hij kon wezen…

Fluister zacht letters langs ooit gesproken zinnen, lees vragen in mijn ogen, rimpel de lach weer langs mijn verbeten mond raak mijn lippen even teder aan, teken dan een lijntje golvende liefde langs vochtige strepen verdriet, haal zwart uit mijn woorden schrijf wit tussen regels, waar een nieuw hoofdstuk de punten overslaat…

en velde tong stortte toen asfalt en schreef witte strepen daar ging eens de weg daar liep de toekomst…

Van de belasting mijn dossier gekregen Ik las het maar toen raakte ik verward Veruit de meeste regels waren zwart De woede is mij naar de kop gestegen Kalm aan meneer...het staat er echt wel hoor U leest niet goed tussen de regels door…

er warrelt van alles door je hoofd geloof je bijna niet hoeveel heeft enige organisatie nodig twee regels of drie regels of helemaal geen regels gewoon wat beelden die verdwaald zijn en die je weer thuisbrengt door ze te drinken en te eten te geven terwijl de sneeuwstorm om de hut tekeer gaat en de honger toeslaat kook je een schoen…

Je maakte me blij met twee simpele zinnen je deed er ook een foto bij ik werd warm van binnen Ik wist dat dit eens zou komen ik hoopte jaar na jaar vele malen kon ik er van dromen en nu... is het toch echt waar…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Ik heb te regelen een kindjelief, een woning en natuurlijk spullen ook. Het moet aanwendbaar zijn mijn bezit, ik moet het nu en dan alleen kunnen laten zonder even later roerloosheid aan te treffen. Stel ik kom thuis het kind is versteend, het huis verlamd en de spullen nog veel erger. Geen andere beweging dan deze thuiskomst.…

haar naam begint vooraan het alfabet mijn naam begint met een zet het vormt een reden om samen te zijn zij is de druif en ik ben de wijn ik ben de dichter-fotograaf en lul maar het begin en eind de dingen aan elkaar geen suiker, bitter zoet en aspartaams vul jij me op, jij bent de uren gaans…

laten als ik het vertrouwde huis verlaat alleen hij mag mij zien in mijn natuurlijke staat ik ken mijn plichten tegenover hem hij regelt alle zaken buiten ik voed de kinderen op zij worden naar ik hoop mijn trots echte vrijheid zou ik graag willen hebben en niet alles doen wat een ander zegt de wereld ooit alleen verkennen zonder regels…

kunnen we nog vrijen en ik sloeg een pannenkoek in mijn kabeljauwskelder nog eentje meer natuurlijk keek ze me vreemd aan de interesse in haar ogen te voelen, ergens heel hoog tussen mijn jeukende schoenen de rest van de avond werd met geen servet gedept er was sprake van geen sprake al vertellen de buren nog steeds straffe stoten over…