Alle inzendingen over kinderen

tijdens onze wandeling haar handje stevig vast huppelend en zingend zie je de wind blazen door haar blonde haar nog zo dun en zo licht doorschijnend meisje rozig in de lentezon vrolijk en bezweet babbelend en fantaserend ver weg in jouw wereldje van sprookjesprinsessen af en toe moet ik even slikken…

de kinderen dansen kijk, ze zijn er weer een specht die tikt hun tijd voorbij de honden janken daar, in de hoek van deze grote tuin waar wij eens spraken ze zingen, ze springen raken de lente gevoelige antennes ik zie ze wel kinderen dansen tuin wacht ik wacht waar wij eens spraken…

ik wist niet kind hoe het zou zijn jij in mij voelde vertrouwd ik dacht dat niets mij méér kon geven maar nu ik jou in mijn armen houdt besef ik pas het leven…

Soms wil je zeggen de tijd gaat zo vlug soms wil je zeggen kwam mijn kleine meisje maar terug soms wil je zeggen ik bescherm je voor altijd soms wil je zeggen dat het je spijt Maar soms kan je maar beter je mond houden…

Zijn kleine voetjes in het zand Zo lopen zij langs de waterkant En kijken uit op zee Alleen nog maar de kleine stapjes Nog niks begrijpend van opa’s grapjes Lopen ze met z’n twee En zo zie ik hoe de tijd Deze mooie herinnering slijt En ze er straks niks meer van weten Want het kind niet oud genoeg Voor hem is het nog te vroeg Om dit…

zijn stem klonk als klokjes toen hij wees naar de bananen en zei: kokosnotenboom wees ik hem op bananen, zei hij: bananenkokosnotenboom soms laat je het maar hangen klinkt de bel mooier dan zijn geluid…

Dat wist ik wel zei hij schrander toen we op ’t strand liepen. Schopte zand weg, pakte schelpen, pakte mijn hand en fluisterde: wat een groot bad is dat hé?…

Tussen de stenen hollen de platte, brede pissebedden omlaag naar het donker. Vergeten toen het nog koud was te kijken: hoe overwintert een dier dat zo lijkt op herinnering, zo afvalkleurig, met zijn hoofd naar binnen en doodstil bij de minste aanraking. Ik weet een kind dat van ze houdt, het streelt hun dadelijk verstijvende stofjassen, draagt…

Gestrikte tijd, die mij omspon, verstrikt de jaren in spinnenrag, de waan van veiligheid in een cocon, geschoren luiken was alles wat ik zag, om alleen door kieren het morgenrood te vangen, zo weinig, maar zo helder als kristal, de onbewuste kern van het verlangen, rechtvaardige spiegels uit het heelal. Daaruit lacht zij wijs en onbevangen…

hoewel zij naar een verre stad vertrok lijkt ze thuis aanweziger dan ooit ligt haar beduimelde knuffel nog altijd op ‘t kussen staan Jip en Janneke haast stukgelezen in de kast waar ik die verhalen elke avond tot leven liet komen, zie ik haar nog met slaap omrande ogen muisstil naar dromenland gaan…

Zee te zien als kind zee te zien Het schuim van branding van schelpen zilte smaak Eb en vloed vloed en eb dat zich als vastgrijpt Aan nat zand wij schepten wij schiepen Zandkastelen met onze handen, schep en emmer Wij zagen een zwemmer,dood drijven tegen het basalt De zee neemt en geeft het zout aan m'n bestaan.…

Er zit een gat in de taxushaag achterin de tuin van Oom en Tante. Het is bijna etenstijd. Maar eerst gaan ze met gevouwen handen in het vochtig walmen van de schalen spreuken spreken. Ze loeren dan naar me. Daarna zal Oom me in mijn wangen knijpen en aan Tante zeggen: 'Vrouw, ze is niet vet genoeg.' 'Ja man, we moeten haar nog wat…

Toelichting: Vader Jan en dochter Giulia van 1 jaar slapen samen! Zij aan zij zij bij mij armpjes opzij hoofdje opzij hoopje zij pure kei stukje van mij zo slapen wij…

Zij trapwentelt me een woord pa-pa-pa-pa Steeds maar hoger van onder naar boven Ik schiet vol bezinksel van veel te lang naamloos zijn Ik kom naar beneden van mijn zelfschakelende rugtrap maar ik kom steeds hoger in het knikken van lucht daar achter boven onder mijn hoofd mijn keelgat kleppert open met een kinderlijk kreetje Gezonken…

mijn eerste pop behoed in de kelder tot in de hoekkast leeft nu naast een koek In een kinderhand taal spreekt zonder hapering in tijd en relatie die in rolstoel een leuk ritje maakt schillen en appelsien verdeelt in partjes sap dat langs vingertjes kittelig aan mijn kin als geboren gave zorg delen ze pakt haar zindelijkheid op…

een meisje pakweg 7 jaar juist als ik denk dat ze gaat zwaaien steekt ze een middelvinger in de lucht 'ontgoocheling' in vogelvlucht Lejo van Kuijeren…

Vroeger was ik, gewoon nog ik. Ik was misschien wel klein, maar het was heerlijk om mezelf te zijn. Gewoon zoals ik was deed ik wat ik wou. Had ik nooit gedacht dat ook ik groot worden zou Ik werd steeds ouder en die dingen van toen, als met blokken spelen kon ik niet meer doen. Dat was voor de kleine niet meer voor mij. Een vanachter…

voor mijn dochter Cat van Daalen Het spoor van de taal vind ik terug in de tijd. Mijn moeder. Mijn Omoe. Opoe Kragt. En dan mijn dochter. Luister: wie zingt, en breien kan en koken, weeft taal. Smakelijke waarheid wordt gewoon op alledag lopend, bereid gevonden tot dansen, vol als knopen van wol in warme sokken, is het boodschappen- briefje…

de hele wereld helemaal zwart wit er is een rode roos die staat voor liefde hoop en geluk maar er is meer hoop meer liefde en meer geluk dan een mooie rode roos er is een wonder in elke roos en wie dat wonder echt niet ziet snapt dit hele versje niet…

Liefje zo stil zo pril vredig slapen lekker gapen veel hart en ziel en zaligheid Liefje onze ziel en onze zaligheid pure eerlijkheid dure heerlijkheid jij de toegift op ons leven Liefje kunstig weven lekker zweven mooi bewegen dan gegeven aan, om en voor het leven Liefje jouw leven nog even en dan lang zal ze leven…

Echt hemel Zo jas aan, sjaal om hollen naar de fietskar kom dan opa kom. En haar kwebbel stond niet stil. Op het ritme van haar praten fietste ik, met af en toe achter me een harde gil. Met het koekje van de hema hand in hand bij de zee gestaan. Nog de groeten van een ster gedaan. Thuisgekomen van het feest riep ze mama…

ik heb het stuur niet meer vast, de straten van mijn jeugd achter mij gelaten kijk mij eens, zonder handen ik riep dat naar mijn vader hij fronste slechts en zag mij op m'n gezicht belanden…

Ze kijkt me aan en zegt: "Het is mijn eigen leven, jij hebt het me gegeven." "Maar roken is zó slecht voor je. Hoe eerder je begint, hoe sneller de gevolgen!" "Hou op! roept ze verbolgen. Ze weet dat ze dit wint, dit schijngevecht om rook Ik wil het haar besparen de shit en de gevaren, maar ach, dat weet zij óók Dit is de basis van de…

Misbruik. Een vreselijk woord, de vreselijkste daad. Eenzaam, alleen, je kan het niet vertalen Vertrouwen geschonden, ’t vertrouwen in de ander, Maar ook het vertrouwen in jezelf. Misbruik. Verkocht, verkocht aan een ander Verkocht, jijzelf Waarom ik, wie ben ik? Ken ik mezelf? Deze daad zou ik zelf nooit hebben begaan Misbruik. Verloren…

Lief klein meisje, dat onder mijn hart groeide en zonder dat ik het in de gaten had tot een vrouwtje opbloeide Lief klein meisje waar was ik al die tijd toen jij ongemerkt opgroeide tot een grote meid Kon ik de tijd maar even terug zetten en een beetje beter op je letten Gisteren zat je nog bij me op schoot en opeens ben je…

(uit vissen) hengelen naar het voorjaar en fictieve vissen... 'beet of geen beet' het maakt onze buurjongen helemaal niets uit een wonderbaarlijke vangst zal het vandaag niet worden maar amusant is het beslist…

Een grimas trok hij, een tong verscheen in serieus gesprek. ‘Waarom doe jij toch zo gek,’ zijn gezicht gaat nors verscholen achter knisperend papier, trillend kinnetje, tranen in een kier. De deur slaat dicht. Een harde knal Zijn verdriet uit zicht.…

Vanmorgen zag ik jullie spelen, het speelgoed met blijdschap delen, er werden soldaten en tanks opgesteld, het kleed stond vol met speelgeweld. Geheel opgaand in jullie spel, geen tijd, eten alleen heel snel, om daarna weer spelen te gaan, hoe kunnen we de vijand verslaan. Toen zag ik in de krant de slogan staan, “het leger biedt je een…

...en dan gaan ze uit huis, koop je minder brood, kook je minder eten, dan is het minder keten en heb je minder was, maai je zelf het gras Blijft het huis zo schoon verloopt de dag zo monotoon, dan is er heel veel stilte, die aanvoelt als kille kilte Dan mis je hen steeds meer, dat doet dan lijflijk zeer Dan gaat ineens de telefoon, en…

Ik ben zo verliefd, zei hij... Kriebels in mijn buik, Zo lief en mooi, zei hij, En slaakte een diepe zucht. Toen kwam ze Een paar weken later. Mijn zoon verlegen Achter haar aan, Blauwe ogen, Lang blond haar, Zijn sprookje was ontstaan. Hij de prins, Zij de prinses, Maar geen wit paard.…