Alle inzendingen over ziekte

ik was verplicht een andere weg te kiezen om niet in verplichtte rust te verzanden ik die altijd zo actief was geweest die zo van beweging en actie hield van welke aard dan ook ik werd voor een dilemma geplaatst aan de zee geboren uit een zandkorrel leerde ik me van andere zandkorrels onderscheiden ik wou net dat ietsje meer zijn…

Soms heb ik vlagen van ongekunsteld zijn, intens gevecht om leven en overbodige dood, de angst ontvlamd zonder toekomstdromen een nevelige strijd woelt in mij groot. Nachtenlang wakker, verbazend kil het zwijgen, sla de handen wanhopig crue voor mijn gezicht, verloren gewaande krachten blijven vechten, wanneer ik eigen vergankelijkheid…

Elke dag vechten om de controle niet te verliezen. Elke dag vechten tegen het eten. Elke dag duizelig en licht in het hoofd. Botten die opeens ontdekt worden als waren ze er nooit geweest. Elke dag afwegen... zou ik het wel of niet eten?? Elke dag een goed gevoel wanneer je iets laat staan, alleen al omdat je weet dat je nu geen spijt zult krijgen…

ze weefde een gordijn uit haar gedachten en maasde er zorgvuldig het verleden in het aller-langste deed ze over het begin omdat ze toen nog dikwijls zat te wachten doch op een dag had zij dat opgegeven want er kwam immers niemand op bezoek ze schreven enkel nog hun namen in een boek en bezwoeren dat ze lang waren gebleven maar zij het allemaal…

Elk half jaar ging ik er met mijn vader naar toe. Het lieveheersbeestziekenhuis. Ze hadden daar frisse ziekenhuiskamers vol met bloemen. Verse bloemen, roze, gele en Mariablauw. De hele grote bloedinjectie vreesde ik. Er kwam dan in een heel benauwde kamer een verpleegster met een setje naalden en grote maatbekers naar me toe. En dan de prik…

In vervlogen tijd, als door de wind geduwd een mensenleven vaak te vlug, ideeën in je hoofd, plannen gemaakt, zoveel nog, wat je had willen doen. Door ziekte plots geraakt, geen weg meer terug, bedolven onder pillen, het leven geluwd. Leef jij het leven, dat je niet zou willen. Vervaagde kleuren, verwelkte bloemen die niet meer geuren. Geen…

ik lig wezenloos moe als een uitgespreide deken op het bed van depressie alle gedachten spuugzat het laken in zweet gedrenkt van lui geworden plannen en gekheid op een stokje elk gevoel hopeloos mat kussen volgestort van tranen gezwollen leed en zelfbeklag kringen die naar drank ruiken doorgerookte Javaanse Jongens het matras biedt…

Ik handel op veel manieren, Ik zit onder je huid, Ik begin met je spieren, Ik schakel je uit. Je mooie lichaam, Je lieve lach, Nu gaat het moeizaam, Je kruipt door de dag. Het gaat heel langzaam, Nu pak ik je stem, Ik heb een naam, Nog even en je hart zit klem. Ik stel me voor, Dit is mijn proces, Tot het einde ga ik door, Aangenaam…

Daar zit hij dan Met tranen in zijn ogen Van oud dom en ziek zijn Elke keer die prikken, Elke keer die pijn, En dan maar blijven zeggen, God zal bij me zijn.…

Ongelukkige gedachten die niet permanent verwarmd zijn flarden en herinneringen die hopeloos verarmd zijn. Een lege wezenloze blik daar waar eerder stralen was een afgronddiep zwijgen broos en teer als breekbaar glas. Met geduldiger liefde, warmte en een starre achtergrond wacht het anders zo kostbare gedachtegoed in zich angstig af. Ben ik…

Mijn huid, mijn oogkleur, mijn ingewanden Mijn meegesleepte vuile hoop zooi Datgeen wat me beperkt Datgeen dat tegen me werkt Mijn raspende keel Het wordt mijn hart teveel Mijn zieke gestel Mijn geworden onwel Oranje zijn herinneringen Mijn leven in verleden Al waar ik me door mee heb gesleurd Zoet en krachtig Licht en prachtig zacht…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

Bleke nachtegalen fladderen koortsachtig door het paviljoen. In duistere hoeken rochelen de amechtigen. Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis. Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen…

Waarom mijn tante? Waarom die van mij? Dat is gemeen. Hoe gaat dat nou verder? Ik weet het niet. Wat gaat er nu gebeuren? Alles is nog onduidelijk, De toekomst is nog onzeker, Wil ik het wel weten? Of wil ik dat heel stiekem niet, Laat ik alles op mij afkomen Of luister ik mijn ouders af, in het zoveelste telefoongesprek, Iedereen in…

De natuurlijke knuffel Als een truffel fijn geknepen De hand pakte mij vast Hard dat al mijn botjes preekten Ik kan het niet aan Een ontsteking zal ontstaan Doorbreek de handgreep In zachtheid Hard is het bestaan Ze zullen breken Fijn heeft de knuffel voorgoed In de prullenbak gesmeten Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer…

een keer ontzettend pech gehad wat een slechte dag voor de chirurg voor mijnheer de jong volgden er vele van bittere verwijten machteloos verdriet een uitzichtloze geketende toekomst levenslang afhankelijk van zijn naasten ze koesteren zijn grote boerenknuisten die beschonken over de etenstafel zwalken ondersteunen zijn lijf eens zo beresterk…

kop in het zand ik wil het niet zien laat staan, voelen mijn rechterknie zeurt knarst, knaagt met pijn krijst om aandacht het uitgegraven hoofd belt een dokter voor de afspraak…

Ik doe mijn best dat is niet altijd genoeg Ik doe mijn best, en ook als je me niks vroeg Doe ik mijn stinkende best En al doe ik mijn best, en is dat niet altijd genoeg Doe ik toch mijn best, ook al omdat je niks vroeg Maar ik ben het zat, dat je me door je dementie Me zo hartgrondig afkat, ik me voorneem Mijn stinkende best maar niet meer…

't Is pijnlijk over pijn te schrijven omdat je het eigenlijk niet wilt de pijn niet en het wéten dat het de pijn tóch niet stilt 't is pijnlijk over pijn te lezen om je te verplaatsen in die ander persoon toch wil ik het niet voor me houden en vertel ik het gewoon 't is pijnlijk over pijn te praten omdat het pijn doet elke keer toch zijn…

Wat nou...als je er niet meer bent En ik je missen moet. Mag ik dan huilen.... Moet ik wachten tot het went? Gelukkig ben je nu nog hier, Ik hoop dat je het waardeert. Ik probeer het fijn te maken voor je... Gewoon..op mijn manier. Zo maak ik me zorgen.... Met op mijn schoot ons nieuwste kind. Een reden om opnieuw te strijden Om…

Het is toch wat Uiteindelijk mijn besluit genomen Hij gaat eruit, ik ben hem zat Dit keer zal hij niet ontkomen Dit keer veeg ik hem van de mat Hij toont berouw, het spijt hem zeer Desondanks gebeurt het echt Hij was mijn kwelling en zelfs meer Natuurlijk sta ik in mijn recht Zoveel jaren mij ontnomen Zoveel dagen naar de maan Omdat hij steeds…

Het is de air van genoegzaamheid die ik niet genoeg veroordelen kan.…

Kent u ze, die groene beestjes die kwaken in de vijver Kent u ze, ze springen in het rond Ziet u ze wel eens zitten op een blad van de lelie En hippend op de waterkant? Kent u die grappige beestjes verstopt in ’t hoge riet Vaak wel te horen, maar verstopt, zie je ze niet Zijn ze de weg kwijt, als ze op straat lopen Of willen ze dan een kikkerpraatje…

bomvol de zee het strand de zonnelucht de laatste zin: 'niet te opereren nu' de golven gaan te keer…

Ze kijkt naar haar gezicht. Ze heeft prachtige ogen en mooie volle lippen. Maar ze is kaal, haar wenkbrauwen en winpers ontbreken. Ze is zo dicht bij de dood geweest dat ze die bijna als een vriend omhelsde. De dood leek zo púúr. Ze is pas eenentwintig jaar. Vandaag voelt ze zich iets beter en ze bekijkt zichzelf in de spiegel ze is blij…

ze kan nog vragen zegt ze maar haar mond zoekt tevergeefs in het stille heden er is geen lijn die zij nog volgen kan verbanden breken met verloren tijd zij is kwijt geraakt en omgekeerd haar zijn verleerd al minder zich bewust…

Jouw leven gaat niet over rozen, als ik dit wist, had ik niet voor je gekozen. Je wilt dat ik een arm om je heen sla, laten zien dat ik nog voor je besta Het was niet bewust, dat ik je gister weer heb gekust. Jij wilt zorg en aandacht, teveel dingen die je van me verwacht. Ik wil niet meer met je leven, de gelukkige momenten bestaan…

'k Droomde de dag en 'k Droomde de nacht 'k Ontwaak, terwijl men(sen) Dacht(en): 'Hij ziet ze vliegen' 'Waarom nou alweer die Leugen'? Uren kropen gestaag voorbij De dag en Nacht. Opnieuw De dag. Weer Wakker Met grote gevolgen Voor allen betrokken en Voor allen vértrokken Voor jou Voor mij (Relaas van een ex-comapatiënt…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

Lieve Mam, Ik leg mijn hand in de jouwe Geef een kus op je wang Even voel ik me heel klein Van binnen onzeker en bang Nog even mooi als altijd Je blik geeft me rust Het is goed mam zeg ik zachtjes Ik geef het stokje door Ik voel een klein handje in de mijne Een klein kusje op mijn wang Het is goed mam zo moet het zijn Ik geef het stokje…