Alle inzendingen over individu

Haal hem uit zijn schaduw voor Hij herkent zich in deze vorm: Een vleermuis, of een vis die in een fuik Begint te deken. Laat hem door Zijn polsslag leven, geef hem storm En van elk woord het vruchtgebruik, Maar wek hem niet, verstoor De klaarte van zijn versvorm Niet. Met rijm dat zijn verbeelding fnuikt. ------------------------- uit…

Hoeveel mensen zijn er écht gelukkig in de liefde? Hoeveel mensen zijn ongelukkig alleen? Ik ben géén van beiden! Ik ben ongelukkig in de liefde, maar niet minder geliefd. Ik ben gelukkig alleen, maar niet eenzaam, verroest en verlaten.…

Zo vaak als nodig is, zeg ik nee. Zeg ik nee. Nee. Het besluit is gevallen, het valt, het blijft vallen, en gelijk het valt, zo val ik. Wij vallen diep, mijn besluit en ik, maar wij vallen samen. Wij zoeken het ravijn, en van klimmen is voorlopig geen sprake. Op de bodem van het ravijn groeien wonderlijke bloedbloemen. --------…

Het vroeg wat van mij in tijden van wanhoop en daden: terugkeer tot de bodem om de leegte weer opnieuw in te vullen. Ze waren schaars die dagen zonder onrust en spanningen in dit leven. Anders, als in vorige levens. Jij was daar gebleven als steen en water, adem en lucht, gelijk de kerk, waar ik je trof. Door jou leerde ik mezelf kennen…

ik ben neergedaald op een open plek te midden van zwijgende stenen zuilen het gewone lijkt daarmee bijzonder gek en het lachen staat mij nader dan huilen ik ben opgesloten in een bakstenen gedicht om te rijpen in een kluis van jaargangen totdat ik mij weer zelfverzekerd opricht zonder weet van gemis of verlangen ik ben omwonden met verstikkende…

Ik scheen enorm kritisch te zijn; dat is ook zo. Dat ben ik ook. Bijna niet te harden. Maar juist, in deze bescheiden onderkenning ligt de afbraak met relativeren. Ik zeg: ik ben en blijf kritisch op mijn eigen kritiek. Ter verantwoording. Bloedserieus. Zoals altijd. Kun jij het nog volgen? Ik niet.…

Ik was niet geboren voor de haat. Ik ben niet geboren voor angst in woede. In koelen bloede wist ìk te vergeven: vooral de haat in mij.…

Géén ruimte in mijn hoofd, ik oog toch normaal ik weet het begin niet te vinden, het is weg weet niet meer waar ik de dingen leg mijn verstand is zoek, is aan de haal mijn echte ik is verdwenen, waar zou het toch zijn ik wil het weer terug, het doet mij zo pijn, toen kreeg ik visite van een lieve vriendin kreeg hoop en zag in het leven weer…

Ik sluimerde in de bloemenhof, in 't malse gras gelegen; Toen wekte mij een zwoele geur de heugnis van weleer... En op mijn moede wenkbrauwboog voelde ik, vertroostend, wegen Een wichteloze vrouwenhand, zacht strelend, heen en weer. En 'k stamelde in mijn droom: Waarom? Gunt gij dan geen vergeten? Dit weinige, o liefste mijn, is al wat…

ik ben ik. ik ben iemand. wie ben jij? ben jij ook iemand? als ik iemand ben en jij bent iemand, dan zijn wij beiden iemand. vertel het niet verder anders worden we verbannen! ik ben ik. ik ben iemand. iemand zijn is bedreigend, want ik heb een naam, derhalve publiekelijk. ik hoor mijn naam een leven lang en dus ben ik iemand. IK ben…

Als ik niet goed kijk Als ik niet goed spreek Als ik niet goed zwijg Als ik niet goed werk Als ik niet goed liefheb Niet goed slaap, noch waak. Wanneer ik niet mooi genoeg zing, noch fluit. Als ik niet goed zwem, drijf of dobber. Als ik niet genoeg loop, in de pas der wereld. Wanneer ik niet 'juist hoor'. Niet goed zie... Wanneer ik…

In wiens spiegel zie ik de naakte 'schoonheid' van het ochtendkrieken, waggelend door de gang met de slaap nog in de kop, de laatste scènes van een vervlogen droom nog in de ogen? In wiens gezicht voel ik de ontreddering, moe van de nachtrust, gapend en zwetend jonglerend met washandje en gevoelig koud water, cornflakes en cafeïne,…

Het zijn de emoties, die zwaar wegen strekken uiteindelijk de mens tot zegen zou lijden onvermijdelijk zijn? zou er niets nieuws ontstaan zonder pijn? dus kan je alleen maar winnen door met verliezen te beginnen als je pijn, boosheis, verlies doorstaat zal je zien, dat alles veel beter gaat dus niet ondanks de pijn, maar dankzij de pijn…

ik ben niet perfekt, ik ben niet volmaakt. ik ben een ruwe diamant, en ben nog steeds aan het slijpen. het slijpsel op de grond verraadt mijn al jarenlange aanwezigheid!…

Sluimerend dooft het licht van de dag, maakt plaats voor de nacht. Als een dekbed strekt de avondschemering zich uit over het eens zo klare landschap. De geluiden buiten doven, stilte maakt zijn intocht. Nu en dan verdrongen door geluid, een auto die over de stenen dondert. De haan, altijd de eerste als alarmklok, heeft zijn stem te slapen…

Hij had al twee kinderen twee minnaressen twee miljoen en twee verslavingen toen hij met een schok besefte: ik ben slecht en ongelukkig. Hij schonk zichzelf een borrel in: een derde was op komst. ---------------------------------------------------------------- uit: Een dag niet gelachen is ook wel eens leuk, 2013…

Er speelt Een melodietje op de Voorgrond Van mijn hersengang Een spinnetje ontrafelt mijn geheugen En vervlogen tijden Willen zeggen Dat ze mij hebben gemist Dat er een wereld opengaat Zodra ik mij ontrafel van onzekerheden En ik bemin Dat dat wat ik ooit Heb gegeven Zich geweldig voelt omdat het mij Gegund geweest is Om vrij te…

Ze was niet bang, ze durfde best alleen zo laat nog over straat. Als iemand haar daarvoor waarschuwde dan werd ze altijd kwaad. Totdat op een dag een voorbijganger zijn hand uitstak en greep. Naar haar of naar haar tas misschien? Het was van toen af dat ze hem kneep. Voortaan gebracht, voortaan gehaald, voortaan voor het donker binnen en dat…

Als er geen verlies of winst wanhoop noch hoop was probeerde ik me toch altijd aan iets vast te houden. Wat het was wist ik niet precies, vaak dan meer het is iets in mij dat gloeit en warm is, dat wil delen. Iets wat wil bloeien met velen zomaar, voor niks. Iets in me dat geeft dat telkens herleeft. Dat was iets, is iets, blijft…

Geen geloof meer. Geen woorden of hoop: slechts dat ene, diepe, binnenste in jou mijn liefke. Jouw geloof in combinatie met liefde voor mij. Jouw wachten in stilte is jouw eigen stille kerk. Daar vinden wij elkaar en hervinden we iedere keer weer... in jouw diepe, machtige en krachtige eigen stilte!…

Voor alles waar ik voor vocht, voor al dat ik verloor in dit leven, voor alles dat te winnen viel De taak en rol volgens de naam: 'Petrus', Rots viel niet mee. De sleuteldrager die ik al was en ben, vroeger en later, is het zaak om te wachten op het juiste moment dat ik gekend zal zijn met ieders vreugde en pijn bekend wordt met mijn…

Stille kracht, onzichtbaar wezen. In velen de onbekende weg, onze Ogen eerst nog dwalend en gedachten Verward... Doch de ziel fluistert en Woorden krijgen betekenis.…

Hoeveel schepen zal ik tellen Hoeveel dagen zal ik slijten Hoeveel strepen zal ik zetten Hoeveel stenen zal ik voelen Hoeveel bergen zal ik zien Hoeveel nachten zal ik slapen Hoeveel maskers zal ik dragen Hoeveel landkaarten zal ik lezen Hoeveel woorden zal ik vinden Hoeveel witregels zal ik zwijgen om te vinden?…

Je EGO laten sterven ophouden met een rol te spelen maskers laten vallen verbeelding laten varen de prietpraat uitbannen gewoon jezelf kunnen zijn je afvragen waar dat zou kunnen je plek nu helemaal niet meer kunnen vinden in niets je nog thuis en veilig voelen je terugtrekken naar je binnenste IK nu begrijpen, dat je er alléén voor staat…

Samen vlieg ik nu met jou de kustlijn als scheids tussen gevangen en vrij De kamers onzer harten samengesmolten tot het absoluut grootste Het litteken op mijn ziel fluctueert grootte in verweesde omschakeling van hébben naar houden van goed genoeg nu, ken ik jou beslist de mooiste blootste…

Ik ben de vrouw die alleen werd gelaten, die altijd werd verlaten maar toch wacht want ze verwachtte immer.…

Ik kan mijn ogen niet sluiten. Noch elk gevaar uitsluiten. Ik was zij die stond, riep en vloerde: elke kracht in me riep haar roep om gerechtigheid. Vrijheid voor en in elke mond. Ik was zoveel, en zo vaak ook slachtoffer, alsmede dader. Zij werd dader tot opheffen van slachtoffers. Haat werd vergiffenis; woede werd omgezet in idealen…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

Zienderogen wreekt hij zich een stuk tot ginder heen. Er valt een spin op het tapijt. En ooit wil hij weer zien dat hij wat gaf om hoe hij leefde. Want ook wij willen graag de sleur doorbreken. En wachten op een teken dat het goed is om te huilen, om soms even zwak te zijn. Wie wil mij daarvan overtuigen?…

Dat kleine hokje, kak aan de muren, daar voelt hij zich thuis. Op afstand een kassière die als hij haar lief aankijkt -zonder om haar muts te lachen- een schone rol toiletpapier geeft. Maar daar, in stilte op de pot gezeten, is hij alleen met het geluid van dagjesmensen tot nachtburgemeesters die hun veelal onbenutte gezinsauto geconcentreerd…