Alle inzendingen over overlijden

Gekend heb ik je niet, gezien heb ik je niet, van je gehoord, dat heb ik wel, en dan beseffen we weer eens temeer, dat het leven zo betrekkelijk is, want zo ben je er, en zo staan we aan je grafje, zo ben je vol in het leven en ineens is dat leven voorbij, nemen we afscheid van een veel te jong mens. Gekend heb…

ik was zo verdrietig vandaag en eerst wist ik niet waarom maar opeens was het weer duidelijk mijn vriend, een goede vriend van mij is dood gegaan een tijdje geleden en niet eens speciaal op deze datum maar evengoed was ik verdrietig vandaag eerst kwam het verdriet en toen dacht ik aan hem…

Midden in het heideveld rust jouw as geborgen in een blauwe urn met opschrift: omdat jij bijzonder was dat is ook zo en elke dag mis ik je nog maar toch bezoek ik je niet vaak ik vind er niets geen ogen die ondeugend glimmen geen hand die even in de mijne knijpt geen lijf waar ik mijn armen om kan sluiten enkel maar een urn met…

Gitzwart draagt het kalend land de kille, aardse graven Geërodeerde tekens trekken sporen in het oog Het zweemt naar oude stilte De Dood hangt er verborgen Nu nevels niet meer slierten om Hades’ koude bruid Zij hoort slecht nog het janken het spoken van de wind ondanks de vele zielen die zij opmerkzaam is Die wereld kent…

Als ik morgen niet opsta moet je niet schrikken: per slot, elke opera en alle toneelstukken hebben hun ogenblikken, het vallen van gordijnen of andere ongelukken. Dit is dan het mijne. Sluit dus mijn gezicht, doe die mond en twee ogen maar netjes dicht en ik ben voltooid. Laat zo maar gaan, en die oren mogen nog openstaan, want je…

GEDACHTEN BIJ HET GRAF VAN DEN TWAALFJARIGE HENDRIK CHRISTIAAN CAPADOSE, 28 MAART 1845. De kleinen gaan ons voor in 't koninkrijk des Heeren: door kindren wil ons God Zijn diepe wegen leren! Hier rust het stof eens kinds, in 't midden van de pijn gegrepen om eerlang voor eeuwig vrij te zijn. o Hendrik Christiaan! vrij is uw geest…

Zo vroeg zondagochtend in Amsterdam op de fiets. Echt niemand op straat bijna in die leegte van die lege straten. Was ik op weg naar het huis van Kees, helemaal leeg omdat hij dood gevallen is. Onderweg dacht ik daar nog niet zo aan, het was een beetje vroeg en ik moest fietsen. Tot ik in zijn huis kwam en het weer wist: Kees ik zal…

je schaduwen vervagen door het heldere licht dat anderen aandragen je lieve lach krijgt zonder zorg en pijn weer warmte en kracht ogen lichten op en stralen als de mams uit vroeger dagen in aanpakken zonder dralen jij bent meer dan herinnering leeft weer op tussen ons in samen verder gaan in een nieuw bestaan…

Het zandpad langs de akker krek twee bunder Gert, de oudste, niet de slimste van de drie broers ging die middag maaien Ik, stadsjongen, mocht mee op de zijplaats van de tractor gebogen staal, rood geverfd met ronde gaten ruikend naar ijzer Heen en weer, over het land strook na strook steeds keek ik naar het huis dan weer naar de andere…

o Gij die wij beminden eens, wij groeten u, vol droef geweens, en staan rondom uw graf te gaar, op 't ende van uw stervensjaar. Waar zijt gij? Sterke en kloeke, en al, waar zijt gij, ach, te groot getal van vrienden, gij, die dacht misschien: 'k Zal menig uwer sterven zien! Aleer gij iemand sterven zaagt, was 't gij die eerst…

De dood heeft tijd genoeg om alle levenden te verzwelgen, begin en eind van elkaar te verlossen, om weer te laten zijn wat nooit was, zonder heugenis of ochtendgloren. De dood stelt geen vragen, maakt antwoorden zinloos en bezit tot niets, laat kinderen om ouders huilen zonder wie zij niet zouden zijn, laat ouders lijden die zonder kinderen…

Als je niet meer zo diep behoeft te graven in je eigen levensgeest of in die van anderen omdat alles opgegraven is aan het licht is gekomen dan komt de donkere tijd voor het grote graven het begraven van jouw stoffelijk overschot en wil je voor de eeuwigheid verder graven uitsluiten laat je lichaam dan cremeren!…

Laat je cultuurleven doorleven na je dood! Regel bij de notaris je levenscultuur op eigen naam in een eigen fonds: Cultuurfonds op naam! Zo blijf je voortleven metterdaad inderdaad als mecenaat! "En daar mag op gedronken worden" spreekt telkenmale wijlen Prins Bernhard!…

rustplaats grijze schaduwen in langzame stilte geen blad dat ruist zelfs de lente heeft haar jonge stem verloren bloemen vlijen zich in omgang neer het restend hart laat zich dragen…

Onder mijn dekens van verdriet is het het beste uit te houden kan ik het beste van je houden maar ook huilen om het gemis Jou niet meer te zien jou niet meer te ruiken jou niet meer te voelen met jou niet meer te praten met jou niet meer te zoenen Maar toch blijf ik naar je kijken omdat jij het licht bent in mijn donker jij 'licht…

als ik dadelijk anders mag zijn zal je dan vast in gedachten blijven? koester je mijn ziel bekwaam en liefdevol beleef, bemin, besta verbeter je mij nooit? dan is daar de dag waarin de rest donker zal zijn en men zal buigen in het lot dat ons tekent? ooit…

ADAMANT - GRAFSCHRIFT Sta niet aan mijn graf in smart; daar is mijn ziel niet, noch mijn hart. Ik ben de waaiende winden, de kwartsglans in sneeuw te vinden, de herfstregens zo zacht als wijn, op het rijpe graan de zonneschijn. In de morgenrust bij jouw ontwaken ben ik wat je weet te raken in stille vogelvluchtspiralen; ‘s nachts ben ik…

Zij kwam een poos en zag met open oog De wereld aan. Toen is zij heengegaan. Wij wisten nooit wat haar het meest bewoog. Soms is het of een kind Verdwaald is naar het leven. Het gaat alsof het zich bezint, En denkt: waar is mijn vroegre huis gebleven? Wie weet of ik het straks niet vind. Soms schijnt het bij zijn komst alreeds volgroeid…

We gaan samen vliegeren Opa en ik Uniek is onze band Opa en ik We hebben samen een vlieger gekocht Opa en ik Allebei €6 betaald Opa en ik Opa leert me vliegeren Opa en ik Opa gaat verderop op een bankje zitten Hij is moe Hij maakt een foto van me Alleen ik en de vlieger Maar opa was ook al 86 Wat waren die tijden met opa prachtig…

Het voelt alsof ik dood ga Ik leef in hevige pijn Maar ik blijf leven Ik leef voor mijn naasten Dat houdt me sterk Zonder geliefden zou ik hier nu niet zijn Dan zou ik dit niet schrijven Ik ga dood, maar ik leef nog lang Niet voor mezelf, ik heb een plan…

Soms krijg ik het steenkoud als ik denk aan mijn overlijden gevoelstemperatuur onder nul Me snel maar weer warmen aan het leven, zelfs al is het maar een waakvlammetje!…

altijd denk ik aan jou en ik weet wel waarom maar hoe langer ik aan jou denk lijkt het of ik je verlies, simpel omdat je er niet meer bent…

ik schrok toen ik hem zag, wat was hij mager in holle ogen zag ik reeds de dood maar toch die rechte rug, hij hield zich groot bleef blijkbaar strijden tegen zijn belager van welke wrede kiemen was hij drager hier stond een arme ziel in stervensnood wie schonk hem aandacht, bracht genadebrood hij liet geen traan, was kennelijk geen klager…

Ik lig hier nu al vele eeuwen mijn knekels liggen door elkaar er is niets meer van te breien, dat komt door het respectloos heien de kist om mij heen, is al verdwenen mijn schedel heeft nog al mijn tanden ik mis veel kootjes van mijn handen de mooie bel, die ik heb meegekregen heeft altijd aan mijn zij gelegen de Statenbijbel is ook al…

as van de vulkaan as van Kees dezelfde materie behalve de maan…

o Troosteresse in leed! o vriendelijke maan! Hoe kalm drijft gij daar ginds in 't blauwe diep der heemlen! U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân Van berk en populier, die in uw glansen weemlen Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen; Maar ach, al drong ge ook…

Terwijl de laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Eenmaal kom ik nu nog overeind wijl ik luister naar het eindsignaal Terwijl de laatste lucht verdwijnt prevelt mijn stem het zacht gebed Van de duisternis, die ondermijnt wijl ik lig te sterven op mijn bed Terwijl de laatste lucht verdwijnt zucht mijn stem bij ‘t einde…

dood kronkelt dagen tot een langgerekt rouwlint vol herinnering…

Collega, Bij een overlijden van een ander word je toch wat stil en zeker voor de nabestaanden als ze bekender zijn dan zo maar Jij bent voor ons zeer bekend en vanuit die betrokkenheid het samen werken, ons werkleven condoleren wij je met het verlies van je dierbare.... Wij wensen je veel sterkte niet alleen bij de uitvaart maar vooral…

Het liefst doet hij Zijn ogen dicht Zij is er niet meer De pijn is er zodra hij Zijn ogen opent Dat wil hij niet meer Het liefst doet hij Zijn ogen dicht Dan is zij dichterbij…