Alle inzendingen over tijd

Ze keren langzaam terug naar onbehouwen staat en in verwering brengt zich iets ontzaglijkers aan het licht, dat ook in het gezicht van doden over een verleden leven triomfeert. Grondstof door nietsziende kracht bewoond, als van goden, in de grootste tempels en in broze geest vereerd. -------------------------------------------- Uit: 'IJsgang…

De fundering is goed en stevig maar we bouwen het opnieuw op Vol vertrouwen want dat zit goed als ik na maanden ga kijken Weet ik niet wat ik zie het is meer zand dan cement Daar staat het nieuwe huis in aanbouw ik kijk ernaar dit is niet het huis De oude fundering staat er nog dat is het enige wat echt is Weg is het vertrouwen als ik wegloop…

hoe dikwijls is geluk niet meer dan een oude droom uit een vervlogen tijd ik heb er destijds zorgvuldig notitie van genomen en het opgeschreven in een groen cahier met mijn naam in schuinschrift op het etiket nu ik na jaren de woorden durf te herlezen betrap ik mijzelf op weemoed…

Schemering is het doodgaan en vertrekkend begeven van dingen die zijn gegleden mee met de dag, en steunden als vertrouwdheden, en waren als scheidingen, wegen behekkend. Plekkend beschenen witte heerlijkheden van dag de morgen, en onbevreesd zich trekkend was daaraan op, 't hart dat nu is zich rekkend uit wanhopig naar de vreemde leegheden…

Altoos Duurt een hele poos. In het gevang Heet het levenslang, Eindeloos. Alleen de wetten van de natuur Zijn van eindeloze duur.…

Elke dag beleef ik opnieuw. Eerst lees ik in de Donald Duck, gevolgd door krantenkoppen. Vervolgens een stukje boek. Ik was mijn haren. Daarna drijf ik nog wat na. Met gesloten ogen. Langzaam adem ik in en uit. Na een uurtje spring ik uit bad. Vlieg ik uit mijn mijmering. Zo begin ik steeds weer mijn dag. In het water. Ik begon al in mijn…

Het spoor scalpeert het landschap heerst en verdeelt groene weiden grijze oorden onherbergzaam wit Wagons vol onzinnige gedachten stiltecoupés zwaar van gedwongen zwijgzaamheid Razen onder lage luchten en hemelsblauwe daken van stad naar stad van klok naar klok gedragen door geduld van het ijzeren web Op het perron staat een man…

"De liefde slaapt in haar hart als de lente in de winterse grond die in koude en duisternis wacht als een vlinder in haar cocon. in het dorp waar ik nu overnacht schijnt morgen een schuimende zon in een hemel met palmen bevlagd! geen regen, geen schaduw, geen sneeuw, geen dooiende schemering die als een zwavelen zon in de rafels hangt van…

Hallo, cijfers van de klok Ik ga echt niet met de kippen op stok Wij kunnen 'n uurtje langer slapen Hou dat maar in de gaten Zorg dat alles goed wordt gezet Anders komen we de verkeerde tijd uit bed Van drie naar twee De dag gaat een uurtje langer mee!…

Ons vertrekpunt behoort aan het heden, Het einde is toekomstig het verleden. Een reis door momenten, geen ogenblik rust. Puur en slechts overgave, De tel waarin jij mij kust. Geen verschil tussen oogwenk en uur, Het einde is aanvangend avontuur. Wij worden zijn en waren. De onderbreking lag al vast, Besloten in het eeuwig ongrijpbare.…

Stroomopwaarts strijdend met een kracht die zijn weerga echt niet kent dansen golven meer dan gewenst Variété die je pakt en bezighoudt Slechts met moeders toestemming genieten zij een mooi vak Het podium dat meermaals swingt Een zaal die schaterend zijn wangen veegt met een tijd die glimlacht Ziet bar, bestelt een pint voor zijn vrouw…

In onze tijd bevrijden wij, mensen, ons van iedere nieuwe aardse last. In onze tijd komt telkens een geheel nieuwe tijd. Gedurende iedere fractie van seconde belijd ik graag mijn geloven in tijdloosheid. Het is zo vertrouwd in mij dat ik niets en niks anders weet... Ik houd van oneindigheid in vertrouwen leven, geven, voortgedreven verder…

Los van tijd dwaal jij door geesten van het leven Zielen die verloren ten onder zijn gegaan: 'Wees nooit en te nimmer echt bang' Angst stagneert en blokkeert 'Geef een dubbel portie liefde' Eén is ook maar summier 'Overtreed in principe God noch gebod' Hoewel ik als mens fair probeer te leven laat ook ik afdruk…

mijn boeket doorstond de eeuwige vlucht, niets daargelaten maar toch ontheemd zal de kroon het hoofd verlaten al splijt het leven zich in twee halsstarrigheid is geen trots maar is de pluk van vrijheid, gedreven is jouw hand maar beneveld sta ik ver en bezie mijn ziel als de rots die mij bevrijdt het aardse draagt zo zwaar, het…

Mijn trein gaat ogenschijnlijk rijden, want spoorwagon na spoorwagon links op een parallel perron zie ik langs mijn coupéruit glijden. Maar dan verbreedt de horizon en blijkt dat ik mij liet misleiden: De trein is weg ter linkerzijde en ik sta nog op het station. Zo worden wij wel meer bedrogen: Wij zijn op reis, zo menen wij…

aan de rechterkant over het spoor richting centrum aan de Bornerbroeksestraat daar hingen jarenlang de aankondigingen voor de voetbalwedstrijden aangeprikt door behendige handen van actieve vrijwilligers... van de boom door de jaren heen geen onvertogen zucht of het moet de wind zijn die bij vlagen door zijn kruin blaast…

de verstrijkende tijd drijft ons af - meer en meer - naar het verleden we versmelten met het decor de sluipende tijd laat ons in rook opgaan we vallen niet langer samen met wie we waren de genadeloze tijd gumt ons hardvochtig uit we vervagen tot onherkenbare contouren treuzelend oogsten we het laatste daglicht totdat het leven vertrekt…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

Hoewel tijd continueert Gestaag. Zichzelf niet voorbij loopt daar wijzers, zowel fysiek als digitaal, noch tijd verspillen, noch een stapje sneller willen lopen omwille van de mens Hij is juist tegenwoordig op zoek. IJverig speurend naar de juiste code geheimschrift voor 'n oplossing slechts betreffende vele mondiale problemen vaak vastgelegd…

vroeger was de dood een schim aan de horizon die mij niet op stang kon jagen later toen hij zich vaker deed gelden kwam ook de reuk van angst de geur van het verval en het berusten in weerom een sterfgeval vroeger was de dood voor mij iets van vroeger doch vandaag steeds meer van nu...…

voel je niet aangesproken niets is minder waar vandaag mag het spoken wij zijn daar in het oude pand met buiten een vlag twee sleutels en een rand wat rood en wit geeft dat mag een lint van licht dit omwille van de vrijheid het is je plicht zonder enige vorm van strijd…

De grote mensen zijn naar bed gegaan. Mijn lieve kind, wij zouden kunnen lopen om 't huis, door 't donker, maar het hek staat open, de straat op, onder een lantaren blijven staan. Wij zouden kunnen zoeken naar de maan, die als een spelbreker opeens is weggekropen. Dit licht volstaat? maar 't trekt muskieten aan! Kom mee, een voorraad…

Koeien met halve poten beroeren traag de nieuwe dag bij het grazen in onzichtbaar gras verdwijnen ook hun koppen in een dunne grijze deken die net boven de velden hangt de dag lijkt nog even uitgesteld maar reeds onder het kijken verliest het beeld langzaam steeds meer van haar mysterie terwijl de zon alles oplost…

In de stoffige veldweg liggen ze daar en in de omgeploegde akkers. Ja, en bij het beekje in 'Het Broek' en in vaders tuin waar de seringen en rijen rozen wachten op bewondering. Waar, peuzelend aan wat peperkoek mijn zusjes vrolijk touwtjespringen. En daar tussen de kleurrijke posters, daar in mijn hippe kamertje waar mijn voorraad sigaretten…

ik tracht, mijn liefste, om je te begrijpen om jouw taal te spreken en jij de mijne in al het weten wat wij in ons dragen steekt de onwetendheid van angst als een puberale pukkel de kop op pijnlijk in onrijpe uitdrukken tot bloedens aan toe snijden onze woorden de ziel kapot en al wat rest is een teruggetrokken fragment jij wordt de…

Statig ritme, grijze mist Waar dromen worden uitgewist Waar we gevangen, met zijn allen Tevreden van ons voetstuk vallen Terwijl we sputterend toegeven Dat dit het is, dit is het leven.…

Als het leven bestaat uit wachten, en het wachten slechts wachten is, hóe moeten we dan wachten? Als wachten … wachten betekent tot de dood zijn intrede doet, hoe kunnen we dan wachten?! Als wachten het enige is wat gegeven is, zijn er dan vensters waarop we uit kunnen zien naar wat ooit komt? Als wachten rijpen betekent, is dan de tijd…

Waar de wolken jagen verdwijnt de laatste zon in het natte avondrood terwijl je zelf trager gaat lijkt de tijd al maar sneller onderweg naar de dood maar tussen gister en morgen zit wel altijd nog vandaag als een hoopvol kleinood want gelukkig is elke dag toch weer een nieuwe start die verse kansen ontbloot…

Als je terug denk aan je verleden aan je jeugd in een grote stad, is mij nu eigenlijk al ontgleden wat ik toen het meest heb lief gehad. In de buurt waar je toch zoveel jaren zoals kind veel heb gespeeld, waar slopers soms niet alles sparen, is mijn herinnering niet gestreeld. Ik loop nog wel eens in de blinde, door de mij vertrouwde straten…

De zon komt op en gaat weer onder. Weer is er een dag voorbij. Er is geen mens die dit kan stoppen. Dit duurt een eeuwigheid. De dag breekt aan, verjaagt de nacht, de sterren en de maan. De zon komt op en het wordt licht. Zo zal het altijd gaan. De maan komt op en gaat weer onder. Zo gaat er een nacht voorbij. Er is geen mens die…