Netgedichten

netgedicht (nr. 50.427):

Puls

De tijd verwijlt zich onder onze ogen
en schijnbaar lopen wij van wieg tot graf
door pulsen van het nu steeds voortbewogen
een tussenruimte die het lot ons gaf.

Momenten worden naar ons toegebogen,
verkleed als flits — of in een sukkeldraf,
wij worden terug- of weer voorbijgevlogen
tezelfdertijd dichtbij en verderaf.

Het leven lijkt een lineair verglijden
maar slechts de vorm van het moment verkeert;
er is een gaan en komen van getijden
waarin de hartslag van het nu passeert.