Alle inzendingen over maatschappij

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

Er was geen lawaai in de stilte enkel voetstappen van leegte en een eenzaam hart in de nacht U hoorde weer stemmen daar kon U niet tegen maar ik laat me niet temmen wil blijven bewegen moet hier kunnen lopen zoals twee hoog ook doet maar U mag blijven hopen misschien doet U dat goed.…

Al van 's morgens bij 't ontwaken hebben wij er ongevraagd mee te maken. De wekkerradio springt nog maar aan en je krijgt, al ben je nog niet op de been, al een portie reclame over je heen. Als je dan monter de weg op gaat proberen borden langs de straat je schaamteloos te overtuigen: Er gaat een wond're wereld voor je open als je deze auto…

ze duiken weer overal op de steden en hun neongedachten de vele lichtjes verduisteren de waarheid valse pracht in felle kleuren luide muziek verbergt verdoken stilte slechts even duurt de erkenning van de prachtige geschenken ook mijn vluchtige taal is zo weer vergeten het papier ritselt al in de vuilnisbak…

Het beeld omgeeft wat Eenzaamheid bedoelt, verdorven tranen Van wat geslonken zout op de lippen De kleur van dood is niet wit Maar roze doorschijnend Iemand is niemand in de menigte Die al zoekend zich slenterend begeeft In het voorportaal van ouderdom Niets is oud of jeugdig Vijandschap maakt overuren De capuchon verkreukelt door…

Bij de politie zijn we zeer verguld Met onze kogels met Oranje kop Maar wij passen natuurlijk wel goed op Als we ons magazijn hebben gevuld Zo niet, heb je ’t einde van je leven Nog een Koninklijk tintje gegeven ----------------------------------------------------------- …de politie gebruikt volgend jaar andere kogels. Deze hebben een…

In rekenen was ik altijd al slecht, en mezelf wegcijferen kan ik al helemaal niet.…

bij mijn dood ik zwoer dat ik nooit meer zou schrijven starend naar een leeg vel dat vroeg wat ik deed een donkere geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken…

wij ontwaken temidden van de vlam de eeuwige vlam zo rood en heet een rozen doorn die prikt in vuur en vlam zo heet maar in het midden en begin is ie blauw koel en vind geheimen verborgen in `n eiken kist wij zijn geboren of hebt gij u vergist na sissen in verborgen symboliek u prins zegt allen u dit wij zijn broeders en zusters…

Fatsoen moet je doen en ik veegde mijn eigen straatje schoon, maar niet dat van de buurvrouw.…

Het is moeilijk met de economie Maar voor wie Niet voor de dikkoppen Maar de minder rijken die moeten soppen Gelijkheid in dit land heeft grenzen Onder modaal blijft het plenzen De rijken Blijven prijken Met andermans centen En die zitten nu op de krenten Geld naar hier, geld naar daar Niet in Nederland maar waar Oorlog in Irak en Afghanistan…

Ik vraag me af ik vraag me af De mens in volle draf Naïef of welwetend Desalniettemin aanstekend De massa sleurt ons mee Onder dwang, of simpelweg gedwee Vrije mening of gevormd verlangen Ik vraag me af Was het hier nou links of toch rechtsaf?…

Vroeger was er nog geen toiletpapier in overvloed wel boeken en kranten stoelen tafels ook violen in de herfst harken een repelaar op akkerbouwgrond. Boer en boerin voor dag en dauw bukkend aarde rakend liefde alom gerespecteerd deze briljante lieden, doorgeefluiken en het prachtige van alle seizoenen. Vrede, vroeger waren er ook claxonnerende…

ik ben bereid de stelling aan te nemen dat elke mens gelijkwaardig is aan de ander op voorwaarde dat we het dan wel over hetzelfde geslacht hebben remy…

We hebben onze status. We hebben immers een HBO opleidingsniveau. Ha, ha, ha! De huismoeders, de eenvoudige kolenboer komt bij ons niet in het ziekenhuis werken! We hebben onze trots. Want wij verpleegkundigen, bankmensen hebben een HBO opleidingsniveau. We zijn een kaste en we houden elkaar de handen boven het hoofd. Wij zijn mensen vooral…

een handje uit de prut gekromd getekend door machtsmisbruik vragend om hulp een nieuw begin de schoen van de macht sart, schopt en trapt hem er weer verder in…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

Iedereen houdt van hem Groot en klein Maakt niet uit. Hij is een innige vriend Missen, dat kan je niet Elke avond Of zelfs bij dag Is hij in ons gezelschap Hij houdt ons bezig Hij doet ons lachen Hij laat ons genieten Hij doet ons wenen Helaas alles wat hij geeft Is passief Hij kwam in ons leven En is er gebleven Weigert weg…

de mensenmassa duwt zich ademsnakkend tegen de verlichte kijkdozen kinderlijke blikken vlammen gespannen op woorden zinderen de ontembare verlangens kleven tegen de ruiten druppelen bezweet in langzame stralen de harten binnen de dag is gekocht schuld bekend…

in rijm voel ik me thuis in luie stoel voor de buis wat er op is maakt niet uit ik zap bij weeromstuit spuit strofen bij de vleet terwijl ik afhaalpizza eet sms'en is geen probleem terwijl ik de ramen zeem ik drink lekker sterke koffie strijk onderwijl mijn kloffie zo ben ik veeltaaks op dreef ik geloof zowaar dat ik leef…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

Hoe zou het komen dat de krant minder boeit dan de site, waarop zielenroerselen worden tentoongespreid?…

arme oude woorden ze gaan verloren we laten ze liggen als vuil in de goot hun schat is zo groot in tonen en klanken verbinden het hart met wat vroeger bood rest steeds meer leegte van zielloze dingen mechanische frasen een levenloos zingen verstarren de lijnen gaat weelde verdwijnen in strakke vakken geen zacht vloeien meer gemist…

Vergissen is menselijk en niets menselijks is mij vreemd, maar menselijkerwijs gesproken heeft onze lieve heer vreemde kostgangers.…

(Voor 't Kwaad) Een gebod, zoals jullie zouden moeten weten Behoort te worden nageleefd en Bovendien gerespecteerd Schets van een leven Aan jullie gegeven Een gebod, zoals jullie toen hebben geweten Is niet om aan je laars te lappen Dit echt was totaal verkeerd Schets van een leven Door jullie verdreven Het zesde gebod luidt als…

De nachtmerrie eindigde in Jemen. Dácht hij. Nu, jaren later voelt hij zich zelfs in gedachten nog niet vrij. Elke nacht beleeft hij alles weer in zijn dromen. En ze blijven maar komen. En wat had hij nu helemaal gedaan? Als student te Cairo in een protestmars meegelopen. In Cairo nam men het echter niet zo nauw bij ondervragingen,…

M’n oude leraar klassieke oudheid is al lang niet meer van deze tijd gevlucht voor ‘t huidige barbarisme is hij in oude verhalen gevallen zit hij vast in ‘t verleden van de - Mediterrane, azuur blauwe scheur die Europa en Afrika uit elkaar rijt bakermat van beschaving die dwars door Europa naar ‘t noorden drijft. Soms stapt hij even…

Ze zeggen : dat je van een gouden bord niet kunt eten, dat zijn mensen die duidelijk niet weten, hoe het smaakt van een papieren bord.…

ik ben geen dichter maar een ruimtebrenger bruggen wil ik over onbegrip slippend op beregend steen hakkend door verstrikte takken sleurend aan verbindingshaken die vanzelf verstrikt gaan raken in het oerwoud van het zijnsgevecht waaraan de mens nu eenmaal hecht als bij een zwaarbeladen jungletocht bevecht ik log de doorgangswegen…