Netgedichten

netgedicht (nr. 36.254):

Wéér vroege engelentranen

Engelenwit bestuift ons dit jaar wederom vroeg,
met prachtige beelden en nare gevolgen.
De tranen van de bovennatuurlijke in een hemelse kroeg,
zijn wellicht in deze kristallen verborgen.

Zo mooi en sprankelend lijkt de omgeving momenteel,
blijken deze tranen toch voor velen op de weg te veel.

Daarom engelen, vraag ik u, zet uw huilen door,
zodat de bank weer overmatig gebruikt zal worden.
Om met meer dan één luisterend oor,
te praten over wereldse problemen en oplossingen te verwoorden.

Zo mooi en sprankelend kan de omgeving zich dan weer vormen,
met gezonde, menselijke waarden en normen