Alle inzendingen over tijd

Geen Pennewip met brilende argus-ogen hebben wij ooit één regel toegedacht. Geen jongedames, die beheerst en zacht, als door een rietje, van de lettren zogen. Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen, trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht. Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht, geen boekwinkeltriomfen overwogen. Geen koster,…

ogen zien woorden horen zonder dat ik ben kan ik armen strelen mijn hart voelen in jouw bloed meer dan ik kan kan ik zijn ben ik zonder dat jij bent samen…

zoek woord en het wordt waar je eigen waarheid klaar je weet dat er meer is tussen het licht duisternis station Vinkenoog onderweg Ginsberg blues jazz om je oren tranen zonder scoren alles blijft onherkenbaar dit lijf voor de woeste zee niet bang alles verdwijnt en begint opnieuw…

U allen die mijn versjes lezen, ja alles wat ik schrijf, dikwijls zult u wel denken: hij is maar een oud wijf. Nu wil ik u diep uit mijn hart, en duid`lijk laten weten, dat ik met mijn schrijverij, heb heel veel tijd versleten. Hoewel de tijd, op zich gezien, niet concreet is te pakken, heeft ze toch door de eeuwen heen, ons doen naar…

Ode aan de Tolberter kerkklok Nu eens in het gloren Van de morgenstond - Dan weer bij het Vallen van de avond Maar evengoed als Het eind van de morgen Overgaat in het aanbreken Van de middagtijd Wordt heel mijn wezen Opgetild door machtige Golven van geluid die Geleidelijk aan mijn Gevoelens weg doen ebben - Wordt wie ik…

ga je mee zei ze nog voordat ik spreken kon ooit zei ze dat…

Aan de keukentafel -het is drie uur in de nacht - peins ik over nachtwerk, korte nachten en vroeg opstaan. Het duurt een winterslaap lang voordat de zomertijd op haar tenen binnenschrijdt. De zomertijd - mijn zonnetijd - is goed voor me maar komt altijd te laat…

In de nadagen van mijn leven zijn er stille uren waarin ik overdenk dat ik niet meer de baas ben over mijn lichaam dat een ander het lijkt te sturen. Ik heb me er bij neergelegd maar daarmee is niet gezegd dat ik de geest ook nog weg geef. Met mijn geest gekooid voel ik me eerst echt berooid ik zal daar altijd tegen vechten ik zal me…

Je ziet niet het verschil? Een steen is een steen? Terwijl die in het dal, mooi gevormd ja, maar wel dood als een pier. Zie mij dan hier in de fleur van mijn bestaan: op deze top lacht de toekomst me toe. Hoeveel kan ik niet verwezenlijken, als lucifers al die bomen doen knappen, huizen vernielen, rivieren een andere kan doen uitgaan. Het…

Hoe een vrouw te beminnen lief te hebben naar haar smaak? Een leidraad heb ik niet Kan 'k niet geven 't Is doorgaans een kwestie van beleven Net als ik, geef jij je volop Net als jij, laat ik mij gaan Net als ik, waag jij je aan liefde Net als jij, geniet ik jouw lijf Details van jouw mooi lichaam koester ik met liefde Mooie lijnen…

Ik hield altijd al van jou in alle eeuwen: van het begin, het ontstaan van deze aarde, in het grote universum: wij samen! Van de ijstijd, oertijd, prehistorie: de magie tussen ons was reeds vastgelegd! In de oudheid, pas, keek ik, jou in de ogen. In de middeleeuwen hoorde ik jouw hart kloppen, voor het eerst. En in de nieuwe tijd vanaf zeilschepen…

Ploegen van genadeloze hardheid hebben de akker omwoeld. De rangorde van aardse lagen is resoluut doorploegd. Door het kalme land zijn in rekenschap diepe voren getrokken en met de scheiding van lichaam is zwijgzaamheid doorbroken. Ergens begint te dagen, het wie en wat, over de vlakke grond die geen heuvelen meer bevat. Het stoppelveld…

Weer jaagt gierend de storm door de vrijwel kale takken van de stokoude boom, die nu echt kraakt en steunt; de knoestige bast van zijn stam vertoont zeer diepe scheuren. Knarsend kreunend verliest hij uit zijn zwaar gehavende kruin de gebroken dorre twijgen. Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer…

zoals in schemerduister van de valavond alles zal vervagen zo zal het gaan met ons geheugen met uren van vervlogen tijd groeit taal tot onvolkomenheid verliezen woorden kleur en klank gaan zinnen telkens vaker mank zal kracht van taal en tijd verloren gaan in eeuwigheid…

Drie Uur.... De wekker ging, ik moest eruit de klok wordt een uur terug gezet ook ik heb dat vannacht gedaan dus…

De wintertijd is 28 oktober ingegaan. -------------------------------------- De wintertijd is heden aangebroken, Dus gisteren de hele dag die strijd: Eén uur erbij, of zijn we één uur kwijt, En dat probleem, dat blijft dan in mij spoken. Vertwijfeld moet ik ook mee overstag, En meegaan in de orde van de dag.…

Herfst in wintertijd De klok een uur terug Zomer zijn we kwijt De kou hangt in de lucht Vorst op autoruiten Vogels op de vlucht Blaadjes van de bomen Oktobergloed in het bos Laat november komen December komt eraan Maand van vele feesten Denk er nog niet aan Herfst in wintertijd Laten we dat vieren Met een uur respijt !…

vergeet de dalen en kraters die zijn gebrand in je kern gekerft tot diep in de lijnen van jouw krijsend bestaan leef naar paarse hoogtes als de laatste minuten van lachen en tranen vier je ademen met het stromen van de wind vraag de zee te zingen tot de morgen komt…

Kijk je in slechtere tijden met heimwee terug naar wat je toen had maar toch niet goed genoeg was besef je wat je nu mist Was het niet in betere tijden dat je vergat dat het goed ging teveel bezig met nog weer beter in plaats van gewoon te genieten van wat het nu je toen bood…

Ben bang van jou geworden, je bent veranderd omgeslagen van dag naar nacht, van vandaag naar gisteren Waarom moest je weer terug naar de schaduw uit mijn licht gebleven, mijn warmte laat jou koud Je bent teruggegaan diep in de nacht, Je keert je rug naar mij, ik probeer erdoorheen te kijken mijn licht op scherp te stellen en door jouw…

Hoe de dagen mij ontkomen, steeds waait er een nieuwe tegen het raam. Een somber kind in de keuken eet niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam is het oude leven dat voelt als immer. Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn de echte, wat tegen mijn raam slaat is het echte leven, het huidige, dat van mij, dat van mij eet. -----------------…

Dichtloos. Dichter. Dichtbij. Gevoelloos. Dichter. Nabij. Gezichtloos. Aanschouwde. Gezichten. Eindeloos. Dagelijks. Gedachten. Futloos Hoopvol. Gereserveerd. Tijdloos. Dichter. Gevisualiseerd.…

Het leven is kort, als je er bij stilstaat. Halverwege mijn leven ben ik geëindigd. De scheidingen werken als een noodrem op mijn kloppende hart. Langzamer leven door lusteloosheid, tot het tot stilstand komt. De wil zinvol te leven is zinloos en uitzicht is verdreven. Gevoelloos sta ik stil bij mijn leven, het lijkt korter dan zo even.…

Schouder aan schouder Staan boeken in de rij Om stof te verzamelen In los verband Om zich te bedekken Met oogluikend grauw Dat neerdaalt Uit aangeroerde ruimte Hand in hand Gaan titels aan de haal Met evenwicht En geduld Om zich te verzetten Tegen de tijd En vergetelheid Die nemen het nogal nauw…

In ’t raamkozijn een meisje van dertien dat het leven nog ziet als spannend boek, met haar Arabische prinsessen-“look” zich de dochter waant van een bedoeïen. Bijna geen kind meer speelt ze met hoofddoek nog een hemels meisje, maar ongezien voelt ze zich innerlijk heel feminien en smacht naar iets moois op elke straathoek. In één vertrek…

(Het leven als kunstwerk) Met mijn handen die Hij gemaakt heeft schep ik een kleine hemel over land en water en later rots en strand pover en verlaten alles wat nog in mijn herinnering leeft De wind draait om oud gebergte, om lovertjes en platanen waar liefde pijn verdreef Dit is wat Hij mij geeft iets sterkers om in te geloven…

Waarin hoop nog alle ruimte heeft regenbogen herkleuren de zon eindeloos niet onder gaat woorden stil ongesproken zinnen ongelezen nog denken voorlopig onoverdacht het zalig nog niet weten van een hoofd ver weg ergens in de wolken wie wil de kilte al voelen als de warmte er nog is…

tijd zonder tijd zonder woorden vliegt als je handen mijn rug raken teder strelen zeg ik je zonder woorden tijd onze tijd blijft zonder tijd zijn wij…

de tijd tikt onverschrokken door minuut na minuut tikt hij verder rigide en gestructureerd op goede dagen verdenk ik de tijd ervan stiekem wat sneller te gaan op mindere dagen maakt hij zich schuldig aan traagheid lijkt me de tijd, zo abstract, niet grijpbaar de tijd is machtig hij verandert alles door de jaren heen een persoon…

Behoedzaamheid is de basis van het fundament dat kwaliteit van tijd oplevert Daar tijd voor te vinden daar tijd voor vrijmaken om daar uiteindelijk lange tijd van te genieten en te laten genieten begint met behoedzaamheid Deze hartenkreet draag ik op aan directeur Arend Boer van het Maritimehotel te Rotterdam.…