Alle inzendingen over verdriet

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

Ze ligt op de mat Tussen weekblad en rekening. Als ze uit de envelop komt Zit ze op een balkon. Robuust is broos geworden. Blond is blond gebleven. Lach? Zon valt op Gezicht van meisje Goede fee Geveld door toverslag.…

ik zag hoe de wolken elkaar kusten de lucht was blauw; de zon verstreek langs witte hoogtes beneden op de grond stond de tijd alleen gelaten door mijn hart verloren tussen bomen liepen slechts mijn dromen over hoe het was geweest- ik mis je zo ik mis de glans van wie je was, van wie je bent van wie je steeds zult zijn het blijft- en…

zoals jan- de kleine krullenbol de tijdsduur van haar dood in armlengtes meet - hoe lang duurt dood eigenlijk duurt hij zolang of zolang en ze gaan iets verder uit elkaar, die kleine handjes of zolang - en weer wordt de afstand groter tussen leven en verdwijnen of zo zo zo zo zo lang..... - nu spreidt hij zijn armen wijd - heel wijd.…

Onzichtbaar vaar je mij tegemoet op mijn eenzame tocht langs wijde oceanen van de grenzeloze tijd, onhoorbaar dringt je wezen door tot mijn intiemste luisterpost, je kent mijn wegen, die je ontcijferd en gelezen hebt, vaak gezwegen, omring je mij, ik adem met een brok van afscheid in mij keel, ik zal huilen als mijn lot mijn kist…

DE PEDOFIEL EN HET MEISJE Handenwrijvend, haar lippen strak stond ze tot ze zijn stappen vernam Evenals steeds voelde ze zich zwak al vòòr hij aan haar lichaam kwam Ze was nog jong, juist vijftien jaar en verder een nogal eenzaam kind Online ontmoetten hij en zij elkaar de pedofiel en ‘t meisje tegenwind Zijn woorden klonken zo…

Spervuur van vijandigheid de spiegel omgedraaid voortgegaan, alleen met pijn, zonder obligo zal het verdwijnen? Wordt het geen obstructie om ooit nog eens te kunnen houden van een mens, een man een lief, een eerlijkheid, een heerlijkheid? Ik werd gepaaid, onterecht, gevangen in de netten van het geniep, het verdriet je ziet…

zuiver hart zoals jij haar kloppen laat – steeds – in alles zo verloopt de wereld tot een eindeloze geste, mooier in een waterplas gevat in dat wat liefde heet jouw weergaloze boodschap fluistert wit in lichte vlinders en de zon vertaalt mijn hart warm, geborgen in de tijd dat blikken samenvielen ach, ik ben je nimmer kwijt -want…

Ik heb een groot verlangen , Die altijd aan mij zal blijven hangen. Ik wou dat mijn vader er niet meer was. Zodat ik mijn zusje mee kon nemen naar nederland, veilig en verstopt achter mijn blauwe winterjas.…

woorden zoveel woorden missen de hemel bereiken de sterren niet flitsen langs in het donker strelen mij zacht ik wacht zonder woorden zo dichtbij ben jij blijf jij kom dan doe dan streel mij weer met woorden doe mij pijn je kan niet verliezen niet bij mij…

ik proefde zware tijd, gevuld met zwart en zoute dagen en mijn bloemen bloeiden niet, er lag verdriet op elk gouden blad leegte vulde langzaamaan het gat dat voortkroop door de nacht en waar de ochtend leven gaf- bracht het daglicht de teneur van immer hol gestelde vragen…

Achter mij huilen mensen. Hele rivieren vol. Maar mij lukt het. Ik hou mijn tranen vol...…

Als je eens verdrietig bent kijk dan naar de hemel, naar de fonkelende ster Hij lacht je stralend tegemoet en leidt je de weg Die ster staat er elke dag weer wat je ook doet en waar je ook zult gaan Hij vraagt je keer op keer om een lach, niet om een traan En als een traan dan toch gaat rollen Geeft hij je troost en nieuwe kracht zodat de…

Mijn tranen zijn hels. Mijn ziel is zwart. Alles is grauw Ik kan niet zeggen dat ik nog van je houw. Je maakte mijn leven en mijn ziel. Eerst was alles helder. En nou alles grouw Hoe kan ik ooit nog eerlijk zeggen dat ik echt van je hou.…

Harten verscheurd, leven verward. Je kan er niets aan doen, het was slechts domheid van je eigen pijn Maar toch wil je weten wie heb je meer pijn gedaan, en is er nog leven na zoiets. Maar na deze donkere leegte van kwelingen verdriet en pijn is er geen leven geen leven die dit doorstaat. Na dit kan je niet leven ook niet zonder al die pijn. Na…

het wiegelied van Brahms brengt me van de wijs de echo schetst een beeld in vage vegen grijzer dan grijs sterft het in mij…

TRANEN VAN EEN GODIN Luister als ik zachtjes tot je spreek hoor toch mijn stem als ik je troost Ik laat jou toch nimmer in de steek voor ik jou in ‘t geluk heb geloodst Ween maar nu mijn arm om je ligt laat alle tranen allemaal maar gaan Laat ze toch glijden over je gezicht ze dragen ‘t verdriet uit je vandaan Zwijg toch met woorden…

Als je er nu nog zou zijn, dan zou ik bellen,hoe gaat het met je Als je er nu nog zou zijn, zou ik schrijven naar je Als je er nu nog zou zijn, zou ik vaker vragen: gaat het goed? Als je er nu nog zou zijn, zou ik…zou ik… Maar je bent er heel niet meer, bellen heeft nu dus geen zijn Je bent niet meer te bereiken, je brievenbus is van een ander…

EINDELOOS LIJNEN Tranen stroomden allang niet meer enkel pijn hing om het droevig hart Lichter was ze dan een donzen veer haar wereld zag zwarter..dan zwart Afslanken, mocht allang niet meer de artsen vreesden voor haar leven Haar bestaan deed haar echter zeer leed en pijn bleven aan haar kleven Vermageren mocht lang niet meer…

ALS ENKEL STILTE WACHT Als de maan achter de wolken glijdt en de nacht nòg zwarter worden gaat Ziet geen mens dat het meisje schreit en zichzelf met verwijten overlaadt Als haar alleen donkere stilte wacht waagt zij het ‘t eigen verdriet te zien Haar hart voel kil en zwaar vannacht ze is alleen, al zo’n jaar of zeventien Als ze…

beurtelings spelen we degene die wordt verlaten vluchten van loslaten nog niet weggaan ik trok jij duwde nu hang ik hier in het luchtledige…

( voor Jaques Perk ) Van heel hoog heb jij gezongen, engel, je bent zelfs niet afgedaald, je verzen zijn uit de lucht gehaald en je was er van doordrongen, zij het met een gekweld verstand, botsend, gevangen in alle beelden, uitstijgend boven volstrekt misdeelden, dat Mathilde liefheeft aan de overkant, dat zij afwees wat zij niet begreep…

WEGGELOPEN Op een bankje in een park hing zij als een ongelukkig hoopje verdriet Ineengedoken en de wanhoop nabij huilde zij in het nachtelijke gebied Van huis weggelopen tegen vijven na onenigheden met haar pa en ma Ze wilde ze in een briefje schrijven dat pa moest blijven uit haar beha Haast elke avond kwam pa boven vooraleer…

Ze was verliefd tot ver over haar oren die lieve meid van net aan dertien jaar Hij zei haar: Jij bent voor mij geboren het is echt waar hoor, geloof mij maar Hij schonk haar liefde en ook juwelen daar hij beweerde dat zij ’t liefste was Hij bouwde haar schone luchtkastelen wijl het meisje al vast zat in ’t moeras Hij kwam plotseling in moeilijkheden…

Ik voel me triest, ik voel me klein Ik zou hier niet moeten zijn Ik hoor hier niet Ik heb hier te veel verdriet Alles wat er gebeurt Er is niets wat me echt opfleurt Ik kan er niet meer tegen De zon komt niet na de regen…

Ik voel een traan in mijn ogen Verzetten heeft geen zin Langzaam begint te traan te lopen Helemaal omlaag, totdat hij valt, vanaf mijn kin Hoeveel tranen zullen er nog komen? Hoeveel verdriet ligt er toch in mij verscholen Stopt het dan nooit? Langzaam sluit ik mijn ogen Totdat ik wegval Ik zie mijzef lopen Even lach ik Totdat…

Ik wil niet huilen, ik wil niet praten ik wil gewoon met rust worden gelaten De goedbedoelde adviezen en kussen kunnen de pijn nu geenszins blussen maar beklemmen mij tot benauwens toe het ligt niet aan jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen…

Ween niet op wat gestorven is, haar frêle schim op winden rust, begeleid de leeuwerik - in volle vlucht - in een oneindige klim, naar dat ene streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, met haar vonken mijn hemel heeft ingericht en tegelijk alle hete as ontnam, gebalsemd hart in een lauwerenbad, hoofd gekranst…

Schroeivlekken in zijn gedachten onomwonden weerzinwekkend tot groot verdriet van Zijn-Moeder-in-de-Spiegel Aan weerskanten bouwt hij een muur van takken en bladeren, takken en bladeren, tot ver uit het zicht Het zonlicht van zijn tong sprak duizend talen en duurde voort, totdat zijn geest getekend werd, totdat zijn geest geketend werd…

Ze zit alleen, zelfs tussen velen zo heel alleen met haar verdriet Pijn, die zij met geen kan delen Erover spreken gelukt haar niet Ze lacht wel eens wat vluchtig edoch haar ogen doen niet mee Die haar nam bleek zelfzuchtig Hij brak haar geestelijk in twee Ze weent, edoch zonder tranen want dòòr duurt maar haar pijn Ongeschonden..geen…