Verdriet

Mijn adem probeer ik in te houden,
jij stiet je laatste adem uit,
om mijn snikken niet te laten horen,
mijn ogen laat ik wijd open,
want die van jou zijn voor altijd gesloten
om mijn tranen niet te laten zien,
mijn handen beven,
de jouwe zal ik nooit meer door mijn haren voelen,
ik stop ze in mijn zak,
omdat ik de jouwe niet meer vast kan nemen,
waar mijn zakdoek inmiddels drijfnat zit.

Mijn hoofd speelt op,
ik wil me naast het jouwe leggen,
mijn ogen branden,
die van jou voor eeuwig gesloten,
mijn handen leven,
maar waarom, hun eigen leven,
wat niets meer waard is,
ik schok van ellende maar laat het niet zien,
want jij ligt roerloos,
dan blaas ik mijn adem uit, niet mijn laatste,
en met die lucht beweegt je haar,
eventjes maar.

Niemand vertelde me hoe dit moest gaan,
niemand heeft me voorbereid op dit,
en het gekste is,
de wereld draait gewoon door,
de zon schijnt, de mensen lopen,
de bus rijdt
de vliegtuigen trekken strepen door de lucht,
maar jij, bent dood.

Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 492