Regenlied
Ik dacht dat je nog sliep
toen ik je eenzaam zocht
je naam steeds riep
in stilte,
tegen mijn tranen vocht
maar toch, ik vond jou niet
zoveel is er verzwegen
zoveel niet gezegd
de woorden moet ik wegen
ze zijn op
gouden schalen gelegd
en niemand spreekt ze tegen
ik dacht dat je nog sliep
maar kwam je
nooit meer tegen
soms vang ik nog een glimp
van vroeger, dan zie ik
de wereld weerspiegeld
in de vragende blik
van een verwonderd kind
dan hoor ik in het
zingen van de regen
een stem,
gedragen op de wind...
Geplaatst in de categorie: verdriet
zo kwetsbaar......