Netgedichten

netgedicht (nr. 35.148):

Schreeuw

Schreeuw

De zon scheen door
het leven
niets leek ongelukkig te zijn
glimlachend opstaan
lachend weer te rusten gaan.

De pijn viel als een
natte deken
zwaar en koud
de ogen waren gesloten
de roze bril werd zwart

Tussen de lakens van
het verdriet
denderde de gedachte:
een groot stuk van mij
zal ik vaak moeten missen

een schreeuw ontsnapt
van binnen

Schrijver: helen nieuwendijk, 29 september 2010

helenanieuw

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

pijn

3.6 met 8 stemmen

286

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: helen nieuwendijk
Datum:: 1 oktober 2010
Email:: helenanieuwhotmail.com; Bedankt voor je commentaar. Ik ben daar heel blij mee.

Naam:: irene verkerke
Datum:: 30 september 2010
Email:: icvupcmail.nl; Goed beschreven pijn van verlies van een illusie.

Naam:: switi lobi
Datum:: 30 september 2010; De schreeuw hoorbaar in het hart gemaakt... bijzonder indrukwekkend

Naam:: Astridv
Datum:: 30 september 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Diep van binnen wordt die schreeuw van pijn voelbaar tijdens het lezen van dit droef-mooie gedicht.

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 29 september 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; het verdriet voelbaar verwoord.

Naam:: Violette Z.
Datum:: 29 september 2010; Sterk verwoord gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: