Alle inzendingen over maatschappij

Het grote vergeten begint herinneringen glijden weg in duisternis er komen geen nieuwe Je maakt een reis terug in de tijd naar je jeugd, naar je geboorte een reis alleen, zonder ons Wat je maakt tot mens, tot wie je bent wat je verheft boven dier zijn schilfert af, roos van de geest Wachten op het einde een reuzenbaby in een luier dat…

Een hoefslag dempt zich langs de poorten langs fabrieken in de goot een bode van de groene zone demonstreert het broertje dood De dood maskeert de duizend gruwels keert zich in het giftig vel onmachtig popt het broertje vlinders die zich rijgen, wonderwel Wonderwel, een put van ziekte roert zich groen een zucht van griep het broertje…

Voor zonneschijn komt er regen, hetzij als eeuwig lijkende miezer, hetzij in de vorm van een door een korte stortbui gevuld bassin, vervuild door al het wildlife. Het zij zo. Een druppel die, alvorens terug te keren, nog een lange val moet meemaken, moet vieren, moet liquide blijven en de droogte bevloeien. En de rivier slokt hen allen…

Ik loop langs grachten, pleinen en door stegen, bezie de stad die trots is op de stad Al hebben, wie er wonen, het gehad met dromen die ze hadden maar nooit kregen want ‘toen’ is lang gekoesterd maar belegen de humor die je zocht, klinkt nu zo plat Wie lacht nog als ie moe en afgemat zijn wielklem kwijt wil raken in de regen? Maar kom…

- cel - wenende muren sporen in gehouwen steen van zilte eenzaamheid gestorven gedachten pulver onthecht in schrijnend wachten op een loze dageraad wenende muren voegen murw geplet gevangenen in zwaartekracht geloken venster traliën gelijk een stramme wacht onwrikbaar in hun kille kader wenende muren deur vergrendelde verrader…

de straten kleuren rood schouder aan schouder scanderen ze de leuzen van de laatste geuzen over arbeidsvreugde en de ethiek van allen samen tegen het patronaat toch, dag na dag jaar na jaar jaagt het verleden hen op onverbiddelijk terug naar het kille land van Daens lange uren, korte nachten leven om te zwoegen voor een zwoerd van het…

Haar handschrift Was hard en kil Frustratie sprak Uit elke letter De liefste woorden Waren zelfs vervuld Van een wijzende vinger Op alle onrecht van de maatschappij Woorden teder en schoon Vervuld van passie Bereikten vol overgave Het diepste van mijn ziel Ik las haar brief Vol zwarte vlekjes Het deed mij denken Aan mieren vertrokken…

Mag ik U zeggen? Pardon? Of ik U mag zeggen. Ehm... Mag ik geen U zeggen? ..... Weet U niet wat U betekent? Jawel... Zeggen ze nooit U tegen U? Nou eh... Hoe oud bent U? Vijfenveertig... O... Ik dacht dat U ouder was. Oh... U heeft vast al een heel leven geleefd.. Nou, tot zover.... Toch vind ik dat U een U bent. Nou oke dan. Speelt…

Vanmiddag kon ik zo mooi fluiten - nee mooi is niet het goede woord zelfs fluiten niet - maar ik liep buiten en wist, want voelde me gehoord Geen kind'ren die hun ruzie staakten geen prachtvrouw die verliefdig keek geen zon die alles lichter maakte en weer thuis bleek ''t dezelfde week maar toen ik floot, vanmiddag buiten, was alles beter…

dat krijg je met te zware druk van doorlopend stijgende kosten hieronder haken hoekstenen af de lasten breken rotsen…

Vandaag rond acht uur voor heel even, Bezet een stille massa het Domplein. Waar morgen weer groot feest zal zijn, Realiseren we wat ons is gegeven. Duizenden mensen in de menigte klein, Proberen zich gezamenlijk in te leven, In wat voor velen slechts is beschreven, Waarom we zo vrij zijn als we zijn. Twee minuten, een trompet blaast uit,…

De hemel is met muizenhuid bespannen en insecten zitten met lood gevuld op straat als het geluid van brekend glas verbaast. Men ziet een hand die fles na fles de hand is van een prototypische bedelares! Ze ademt in en uit en dan vallen er woorden (het, is, roestig) naast de glasbak uit haar mond. Muizenhuid. Lood. -----------------------…

de buurman is er niet meer zo boog hij voorover zijn jam en brood zo greep hij naar zijn borst, een zucht en lag hij dood vreemd zoals het gaat maar het wordt steeds leger minder om gedag tegen te zeggen telkens stiller op straat de nieuwe buren praten niet schrikken gewoon als je wat zeg zijn met allerlei dingen bezig hebben geen tijd…

MOBILE HANDIG DING HEEFT IEDEREEN VANDAAG KAN NIET MEER ZONDER TRINGGGGGGGGGG…

Het waren mooie jaren toen de geest woei op bijeenkomsten tijdens andermans kantooruren bij versterkte tot zeer versterkte muziek. Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld. Maar uit de ledige hemel viel de ontzaggelijke stropdas. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw…

en toch juist de rafels hechten strak gesneden zomen rechten slechts wat afstand schept als onzekere tijd gaten in de eenheid bijt overspannen zich de scheuren waar juist een sleetse draad afwijkend naar een ander reikt aanpassing is geen glad gebeuren…

Indoctrinatie is gelijk een pijp kaneel Elk zuigt eraan en krijgt zijn deel Maar om de vooroordelen te vergeten Heeft menig goed mens zijn hersenpan gesleten Het wordt je met de paplepel ingegoten Menig medemens wordt zo verstoten Doordat men zich afsluit in enge kringen Waarin helaas mensen vaak onrecht begingen Het eigen woord is waar,…

Barstensvol tijd dwingt het silhouet van deze bergen een enkele oogopslag. Want precies zo zagen holenmensen de Matterhorn hier als een reusachtig baken de hemel in wijzen. En precies ditzelfde landschap zal zich tonen wanneer mensheid als een dun maar koppig laagje overmoed van de eeuwigheid is afgeschraapt. Maar om door wie te worden bekeken…

Wanneer is het genoeg, als je voldoende hebt? Wanneer is het voldoende, als je meer hebt? Wanneer je meer dan voldoende hebt, heb je meer dan je aankunt en ooit bezitten zult. Maar wanneer is dat? Want tevredenheid is in deze tijd nooit genoeg.…

Geboekstaafd is alles behalve. Zakdoek voor het aangezicht. Wacht u voor de honden in de straat. Schoonheid van roest. De bek vol stenen. De piramide van oude appeltjes. Bij wijze van proef. Het blauw van de plekken. De ontmoeting vond plaats. Bij het mosterdgas zijn wel wat ongelukjes gebeurd. In mijn doodgezwegen zwijgen. ---------…

weer is het goede vrijdag de dag waarop christenen de kruisiging herdenken kranten verslaan lijden als hamburgers uit de quick tweeduizend jaar later herinnert zich niemand nog dat nieuws wordt niet herhaald door tijd verkaald en eigen aan de mens gaat hij verder als zwerver in een luxe bed ooit zal het zuur opbreken een spons…

Leeghoofdige verantwoordelijkheid. Zonder visie, zonder spijt. In politiek of zakenleven. Wat is jullie echte streven. Maai maar om je heen. Zaai maar haat en nijd. Maak mensen het leven zuur. Jullie zijn veel te duur.…

Super intelligent Maar geen idee hoe de wasmachine werkt Wat is er met je haar gebeurd Bleekwater, zeg ik kortaf Toen ik de wc schoonmaakte Je proest ingehouden, maar Ik kijk er niet van op Eerlijk gezegd kan het me niets meer schelen Het staat wel apart zo’n Roodblonde lok met Zwarte wilde krullen Jij knipt wat rozemarijntakjes af…

Was jij erbij Toen het gebeurde? Was jij erbij Toen het zich voltrok? Was het dat moment Dat het jouw gedachten kleurde? Was het vanaf toen Dat jij steeds schrok? Doe jij nu mee Net als zo velen? Heb jij nu ook jouw mening klaar? Kan het jou Dan echt niets schelen? IK vind het vreemd IK vind het raar Het was een toeval Het kon gebeuren…

Neem nou zo’n wildeman Hij geeft alleen maar vieren Aan gelovige Arabieren Terwijl het anders kan Zo’n ultiem verloren katholiek Hij haat de hele moslimkliek nooit mocht hij de Bijbel lezen Dus mag hij extra gruwel vrezen Want die paar rare misstanden Waarin de moderne Islam belandde Komen in hun ver verleden tijd Overeen met Jood en…

nergens was dichterbij en twee straten verder dan ergens hier of daar en ook donkerder want niemand zag dat je je thuis voelde of eigenlijk niemand zag meer…

het grauw dat in gemeenplaatsen vlucht voelt zich bedreigd en verzucht dat ’t water aan de lippen staat dan verheft zich snel de gajesmaat die zonder enig tegenwicht zaken volstrekt vijandig belicht het haagse vingertje draait en zwicht beteugelt met verzachte riemen beducht als het is voor de volkse straat strooit het met de ziektekiemen…

op drift langs paden van een verlaten stadsplantsoen doorprikt zij kil het zwervend gillen van resten consumentenleven in gedrukte schetterwoorden met halfgeschoeide vuile handen vouwt zij scherpe kerven als sporen van berouw voor kassabanden vol bederf in zwaar gevulde plasticzakken draagt zij ons nog vragend na de lasten en de stank…

Drie dode mensen in een maand tijd pal voor mijn deur Politie zegt afdekken die hap geen gezeur Het Maasmeisje gehakt door vader in bonken in plastic tasjes gevonden tussen de stronken Hoe kan het verkeren Surinamer doodgeschoten tijdens het parkeren Twee dagen later de hitte bedwongen Turkse jongen van vijftien…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…