Alle inzendingen over eenzaamheid

In het spionnetje spiegelt iedere morgen zelfde tijd een wat trage figuur zich af sombere blik extravagant gekleed een grote snor opvallend haar je vraagt je af en gist wie is dat? je vormt een beeld artist, cabaretier fotograaf en dan opeens de voordeurbel daar staat hij 't is half negen en zegt: ik heb vrij vandaag schikt…

Laat stilte blijvend zijn waar wit van wolken waaiert over de lariks en de den Mijn wereld is van hen, van vogels veren poetsend zij nestelen nog laat Mijn boom dat is hun vogelwijk, hun nest is niet mijn home…

Oom Jan was toegetreden tot het ghetto der bejaarden beleefd licht neerbuigend bezien door de nieuw beschaafden in de wereld die hij voor hen heeft opgebouwd h.…

Ongelukkig ben ik er niet onder toch verre van opgewekt aan mijn gezicht is niets te zien mijn handdruk blijft ferm krampachtigheid is niet te bespeuren liefde kan ik nog steeds uitstralen hoop blijft voor mij een gegeven vertrouwen is op mijn lijf geschreven en steeds maar weer is er iets wat me treft het overkomt me gewoon misschien…

Ik voel me alleen. Het gevoel van niemand om me heen. Het voelt gewoon niet normaal meer. Het stomme gevoel Alsof alles door me woelt. Het is gewoon niet normaal meer. De stekende gedachten. Het rottige gevoel. Het lijkt nooit over te gaan.…

Ingesloten in mijn cel breng ik de dag door die mij weer gegeven werd mijn vrijheid houdt de wacht staat voor mijn deur door de tralies schijnt de zon de stralen breken in mijn brillenglas ik pak de kleuren stevig vast en verdeel ze over mijn gedachten zo kan ik verder leven een kleurrijk bestaan in deze vergetelheid is nu mijn deel,…

Het hoe of het waarom, daar zoek ik naar Oh, ik bén vast niet klaar. Onzekerheid, angsten en vele twijfels Is 'dit' de zin van het bestaan? Trillen, beven, zweten, eenzaamheid en pijn Dood gaan, dat moet zowat hetzelfde zijn. Verkrampt, vastgeroest leven Is 'dit' de zin van het bestaan?…

Zin om verder te leven ontbreekt Iedereen die het denkt Niemand die het uitspreekt De tijd lijkt zo zinloos M’n spijt maakt het doelloos Ik heb geen reden om verder te leven Niemand die mij een doel kan geven Ik zal moeten blijven strijden Maar pijn blijft door mijn ziel snijden Ik zal blijven verdwalen Tussen de leugen en bedrog…

‘leeg’ en nu dan als alles weg is, je nuchter kijkt in de lege dag. de huls van het laatst geschoten woord, die echo die kale ruimte de uitzichtloze uren. kijk ik op van het blad waar, opgezogen uit het niets, in zwart het wit zich vult. woorden gekregen van rondtrekkende geesten, van dode dichters, dronken schrijvers, van invallen,…

Neem even rust, even ergens heen, naar de kust, helemaal alleen. Even rust. Niemand om je heen, niemand die je wat doet, omdat je hier alleen staat, o.. wat voelt dit goed. De zee neemt je mee, in gedachten verzonken, steeds dieper in de zee, je bent verdronken. In eenzaamheid.…

Misschien laat jouw leven de stille schaduwkant zien wat ooit zo diep verlangde en is liefde ingewikkeld om met eenvoudige woorden te omschrijven maar als ik je vergelijk met de zoete vrucht van droeve eenzaamheid ben jij misschien meer tijdelijk en ik mezelf in stilte vergeten.…

Oprecht zijn, dan vernerderd worden Ik wens het niemand toe.... Je hart even luchten, teneinde niet wég te rotten Soms moet ik mijn sores kwijt! Ik biechtte gisteren erg véél op, Zerker, wil ik blijven ' leven ' Tot snel, ik hoop vurig van wél.…

de rozen moeten gesnoeid, de heg geknipt de houten schutting mist zes planken het hoenderhok schrankt, naast verstokte druivenranken bij de vijver waaruit het water ontglipt ik zal de hemel op mijn schrale knieën danken wanneer Azraël mijn naam aanstipt…

mezelf in de spiegel groetend maak ik een eind aan de eenzaamheid en lach me maar weer eens te barsten…

Het kind in me roept kom ga met me mee ik zal je laten zien wat echte liefde is. Luister naar de stem die komt uit je hart dan weet je dat het voor jouw ook bestaat. Laat je niet leiden door de angst als hij jouw heeft in zijn macht laat de liefde weer toe. Open je hart en wees niet bang zodat je de angst kan overwinnen en…

Om je diep tussen een voegnaad te wringen onbereikbaar voor ontelbare omstandigheden muren bladderen en zitten vol met oneffenheden in gangen diep en droef vol van verlangen druipt een druppel verf naar beneden de zwaartekracht en je leven…

Net de echtscheiding aangevraagd, hierbij een ode aan de politie Deze mensen hebben doorzicht, ze zijn erg bekwaam! Ik mocht hem de woonst niet ontzeggen, hij slaapt voldaan Hier ligt hij op de grond en dikke deken, kamperen dan maar. Dat slapen, dat lukt me nu zeker niet Opgekropt door het vele verdriet. Boeken over positief denken verslond…

Voel je in mijn hart kan je niet meer zien maar in gedachten ben je heel dicht bij mij. Zou zo graag nog even met je praten misschien kan jij mijn angsten voor altijd laten verdwijnen. Ben jij gelukkig in het licht nu je bent terug gegaan naar de bron van ons bestaan laat het me weten. Stuur me de wind laat hem zachtjes strelen…

mijn vlinder vindt de beelden die wij samen deelden vindt wie ik was voor ik onze gedachten las vindt de glinster in onze ogen de lach om onze mond die sterren naar de hemel zond vindt het besef van waarheid van echt onderscheid tussen goed en slecht zoek mijn vlinder en vindt ons gevoel het is weg verloren ergens onderweg…

Als je klein bent, krijg je een knuffel en je voelt je niet meer alleen. Als je groot bent, zoek je iemand om fijn samen mee te knuffelen. Als je single bent, of oud en eenzaam, ben je knuffelloos. En dan als het zo ver is en je gaat naar gene zijde, krijg je in de hemel een knuffel van Onze Lieve Heer of van je liefste…

Een zucht bedompte lucht Een ritselende krant in een hoekje gestrand Kijk voor je uit of in de spiegelende ruit Nachttrein…

ik kijk naar mijn leven, het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij ik kan niet meer onderscheiden tussen "zien" en "ontwijken" tussen mij en iedereen, ik doe mijn ogen dicht.…

Inktvlek aan de hemel Uitgelopen Genoeg om de nacht te verduisteren Voor hen die omhoog kijken Rusteloos vloeide jij voort Zwarte rivier Ik rende langs de oever Steeds zag ik iets in jou Spijt droop ten slotte van je gekartelde randen Haastig gemorst, vermoedelijk In demonstratieve zorgeloosheid Zoals onze jeugd het voorschrijft Verhalen…

Horizontaal leven op het strand de vis sterft…

De oude binnenstad is winterig en nat Mannen op weg naar huis of een kroeg, weggekropen in hun opgeslagen kragen. De oude hoer achter haar beregende raam, geen gretige klant te zien, het is te vroeg Dit is een van die winternatte dagen met de natte geur van bejaarde scheve stenen. De vermoeide haringman sluit zijn kraam een dronken vent, wankelend…

En ze valt alsmaar dieper en dieper zonder begin en zonder eind Gestoken steeds weer gestoken met scherpe messen zonder bloedvergieten lijkt het als of ze in luchtledige verdwijnt Gezicht vertrokken van diepe pijn geeft zich gedwongen over aan het lot dat haar beschoren is Zij kan alleen nog bidden om een wonder echter niemand heeft…

prachtig, het mooiste pakje onder de boom het moet open de opwinding verleiding zo groot, zo mooi ik kleed haar uit betast haar proef haar zoek de strik die haar opening blokkeerd mijn hand rijkt naar de strik glijdt in de opening opzoek naar inhoud naar liefde naar leven een lege doos…

Alleen ben ik niet een libelle vliegt naast mij musjes vragen mijn aandacht mijn oude hond wil spelen ik ben blij en glimlach zink zo niet weg de zon straalt wanneer komt de omslag wil ik het wel of kan ik niet anders verweven in mijmeringen dwaal ik verder niets verandert om mij heen en toch wil ik meer weten het hoe of wat is…

De storm komt langzaam tot bedaren, de storm die tijden woedde in mijn altijd zware trieste hoofd. Nu zie ik jullie behoedzaam naderen, steeds verder vanuit de mist die mij omgaf... Ik had er bíjna niet meer in geloofd. Ik hou van jullie, maar nu ook van mezélf! Mamma…

trekt de muts nog meer over zijn bevroren oren er hangt 'n ijspegel aan zijn neus zo koud was het nog nooit te voren baant hij zich 'n weg door het vergeten oude bos waar niets meer groeien kan op het bevroren groene mos vervreemd van donkere bomen koud de rilling over z'n rug uren lopend in foute cirkels vergeten hoe de weg terug…