Netgedichten

netgedicht (nr. 34.382):

zeilmeisje

de honinghommel zoemt
de karper jongleert in de vijver
hagedissen verlaten hun huid
een waterlelie verschiet van kleur

zwarte slijmerige slakken
ontvluchten de zomer
tussen de buien door
verzengt zich mijn denken
doelloos in het kroos
een doorweekte tennisbal

de eenzame tocht door het bos
schenkt mij geen vreugde vandaag

toch / reken ik
op een nieuwe golf van genoegens
toch / geloof ik
in een wind die alles verwaaid
toch / blijf ik overtuigd
van de hardnekkigheid van geluk

ondertussen / zijg ik neer op een stronk
voeten in het mos
een stokje in de hand

terwijl het zeilmeisje vertrekt
neem ik mijn petje af
en denk ik

daar gaat ie weer