Alle inzendingen over emoties

donkere vlakken verbergen ogen die even niet meer willen zien en oren die zich willen beperken tot slechts één geluid dat van zacht ruisend water kabbelend over haar naakte lichaam…

Nauplius ontstak schoonschijnende vuren hoog op de rotsklippen van het eiland in de schaduw van het schrijnende verlies verlichtte zijn kunstgreep de donkere wraak mannen brulden als gekooide dieren overschreeuwden het bulderende water van de zee in het bleke ochtendlicht ondergaat Nauplius de levenloze aanblik van…

Noem mij een dromer die blijft dromen Over tijden vol liefde, rust en vree, Over tijden die niet schijnen te komen Over tijden vrij van last, ach en wee. Noem mij een dromer die blijft dromen Over een wereld vol met groot geluk Over beloofde tijden die eens zullen komen Voor ieder vrijheid, voor niemand druk. Noem mij een dromer die blijft…

O ja, het leven meer dan welkom elke regendruppel schitterend in het licht zelfs de schaduw heeft het in zich mij te behagen weet mijn verdriet naar de verte te dragen een arm geeft mij steun is mijn veerkracht hoe heftig soms ook de wervelwind mijn deur weer vindt mij waakzaam maakt het is de toewijding van de schepping…

Als hopen geen zin meer heeft harde woorden je zielenrust verstoren luister dan naar de stem van je hart zet een streep door wat je verdrietig maakt sluit voorgoed het boek het is geen zwakte maar het toont juist je kracht.…

verscheurt bouwtekeningen steeds meer tegenslagen teveel teleurstelling soms luidt de conclusie dat er geen concept is leven niet te plannen valt vanaf nu geldt improvisatie het begint met een muur maar wat is een muur zonder raam of deur makkelijker wordt het nooit maar wel uitdagender want buiten ligt de ruimte die benauwdheid verscheurt…

achter haar spiegel woont het volverwachtingskind waarvan de botten kraken onder het infarcte hart achter haar spiegel vol rimpels staan hoop en verlangen te trappelen van jeugdig ongeduld en daarom schrijft zij zich in elke nieuwe bloemlezing drie maal op weg naar vervulling met terugwerkende kracht eerste stap en eerste kus en…

ik kijk uit naar de weemoedigheid van de late herfst die straks staat te komen die dan z’n geheime kwaliteiten ten volle tentoonspreidt het is de tijd voor ons eekhoorns om dat te verzamelen wat ons door de lange winter leidt dat wat we dan gaan overzien mijmerend bij het haardvuur waarbij we nog even stilstaan overdenken wat was wat…

Ergens in de tijd kreeg ik in de gaten dat niets verloren gaat zonder spijt als je los moet laten waarin je had geloofd Ergens in de tijd verloor ik mijn onbevangenheid het hield me niet tegen om door te gaan op de weg die ik met hart en ziel heb gekozen. Paula Hagenaars…

Ik gleed een microkosmos in een blauwe wereld, geel van binnen, ze zei "Wees welkom, voel je thuis en geef je leven volop ruimte, ruimte voor een nieuw beginnen op elke plek, waar je maar wilt en vraag je af: wat vind je 't leukst, het leukste om te doen? het is jouw droom die wij uit laten komen." Ik keek opzij, of geen 't hoorde,…

Dat ik argeloos de supermarkt inging, overvallen door een liedje uit de speakers 't gekst, 't was mijn tekst gezongen met zoveel gevoel Of dat ik langs een bouwplaats liep en uit een radio ergens vandaan mijn woorden hoorde, een bouwvakker die zong mee, zijn stem was rauw en diep Of dat ik voor een apk naar de garage ree en tussen…

waarom voelt mijn hart zich steeds vaker zo slecht waarom kleurt mijn ziel zich in het rouwige zwart mijn hart opent deuren voor goedheid en vrede maar weinigen luisteren ze blijven maar zeuren daarom heeft mijn ziel een iets donkere kleur en daarom voelt mijn hart zich steeds vaker fragiel…

Onbeschrijfelijk weldadig is het, uw genegenheid in ons innigst uur genadig over mij te zien gespreid, is het, in de kalme landen waar gij zorgend zijt, te gaan,- is het, aan de wijde stranden van uw klaar geluk te staan. In de stilgelegen dagen, waar het leven mij gebeurt, heeft uw licht in mij gedragen, ieder ogenblik gekleurd, mij verhelderend…

Onze fietsen weggeborgen in het riet, een spanen doos geopend aan het water. zo zal het gaan: een picknick heel in de vroegte, en de vijand liefkozend in mijn nek. in een leren zak genaaid zal ik stroomafwaarts drijven, mijn klein gezicht omhoog - de hemel dun als boterhampapier, de zon een zere plek. ------------------------…

De moeder staat bovenaan zij is het baken waarop de maatschappij kan staan ze heeft kinderen die ze gebaard heeft De moeder die heeft je grootgebracht was hard en zacht ze deed haar dingen wel als je stout was kreeg je een lel ze kon stil zijn zwijgzaam was bekwaam werkte hard kon zichzelf wegcijferen zij stond niet bovenaan in haar…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

de vallende avond lijkt op uitstel, op verlengde speeltijd, op aankomst met onbekende vertraging in deze ogen blinkt een hemelzucht, even later passen eendagswolken met gemak in hun jachtvelden wie zwaartekracht van licht kan verdragen leest een donkertalig gedicht, scheert de wol van zijn luchtledige schapen…

Even niet denken aan dat wat was nu zware stilte nog heftig buikspreekt, het gemis zwijgend preekt en bestaan zelfstandig wel doorgaan nog pijnlijk is. Elke dag liggen er van die lammeren klaar om 's nachts te tellen , bij volle en reizende maan, bij het zien van al die verre sterren. Vandaag dus even niet of juist denken aan dagen van…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

zacht sprak stilte eindelijk zijn woede uit ik hoorde de woorden boven het geluid van don’t cry for me argentina uit madonna’s vocaal en gebaar had mij meegenomen terug in de tijd waarin gelijkheid een ideaal was in een wereld vol onderdrukking haat en nijd ik kende het gevoel al levenslang in wisseling van liefde en angst voor de…

‘k Zit achterover op m’n zomerstoel onder de bomen beschut tegen de hitte echt lekker koel Tussen de takken door speelt subtiel de weinige wind met de aan hem overgeleverde wolken en ‘k besef er weer even naar te kijken als kind Een land een schip een bloem een fabeldier zie jij ze ook ze knikt en glimlacht om mijn kinderlijk vertier…

Als je niet weet wat je moet doen en er onzeker over bent, laat het dan eerst bezinken, voor zover het tot de mogelijkheden behoort. Je loopt met een raar gevoel van binnen, opwellende tranen. Hoe nu verder.... je weet het niet. Neem de tijd, voordat je erover wilt praten. Ieder mens kent problemen. Helaas, er is niet altijd een oplossing…

Verliefdheid is: het vreemde pad betreden waarbij geen richting staat. Wel paddenstoelen die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen. Fata morgana's dienen strikt gemeden. Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden', die zich bij elke stijging zwaar doet voelen. Een helder beekje om bij af te koelen. Straks komt een uitspanning:…

Er is zoveel om voor te danken maar vaak lijkt alles ons gewoon: het licht, het water, wijnstok-ranken, de wolken in hun prachtvertoon, ze zijn toch stuk voor stuk een wonder en zelden staan we daarbij stil; we denken: o, daar kan ik zonder en ’t is iets anders wat ik wil, maar dan zijn wij het kind verloren dat alles mooi vindt wat het…

halverwege valt de ochtend in het slot van de middag, gloeit het kind nog na in volwassen tooi voelen handen een koude keel dooit het aan een gesloten hemel waar alleen druppels zwaar genoeg zijn schaduw zonder zon, lang genoeg om te overleven, alles gezegd hebbende blijft de geest tegenwoordig totdat tegendeel gemeengoed is…

Wolken zijn soms ondoordringbaar blijven juist hangen om je hoofd pas als vanuit eigen stilte de wind langzaam aanzwelt volgt er weer ruimte voor zicht op zicht ondertussen hou elkaar maar vast als wolken de zon versperren in het donker van de uren is elk sprankje een helpende hand…

O! wie beschrijft mij 'tgeen gij zijt, Gevoel van 't kloppend harte! Wiens werking vaak de ziel verblijdt, Maar meer nog klemt in smarte! Gij, mijner dichtkunst ziel en doel! Gij zijt de bron mijns levens! Maar, overweldigend gevoel! Die van mijn sterven tevens! Gij zijt de onwederstaanbre gloed, Die mij tot dichter maakte! Die in mijn…

Een ontdekkingstocht die je elke dag opnieuw begint om je eigen weg te zoeken om nu en dan je balans te ervaren die je vast wel ergens vindt om zo de gedrevenheid van het leven op waarde te schatten ook de ruimte wilt geven terug te laten stromen naar de bron het eigen innerlijk te laten spreken wat je eerder niet kon niet elk pijntje…

Een dag was geen dag De nacht was er altijd Het is de reis Zegt iemand Een reis naar niets Een reis zonder monumenten Geen bezienswaardigheden Geen attracties Zo leeg ook mijn hoofd Een schaduw op haar gezicht dat ik niet zie Het werpt de grauwsluier van mij af Toont alle schoonheid die innerlijk verdampt was Ik kan ze nu aanschouwen…