inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.899):

Dromengewaad

In de meest intieme binnenwereld
van mijn door liefde kloppende hart
heb jij in het geheim een kasteel gebouwd
omringd met bomen die wortelen
in het woud

hoor ik de echo van zovele dromen
het is jouw stem die zingt over de zomer
zwaluwen die scheren tussen dansende wolken
het geluid van een koekoek in avondrood

een stem die laat fluisteren wat ware liefde is
zo vaak samen in diepe nood geweest
het verleden altijd manmoedig gedragen

hoor ik de woorden van zo dikwijls verlangen
de angst om het samen toch niet te redden
nu de zon in droefenis en schaduw ondergaat
van de nacht die ons laat dromen over alles

wat je gezegd hebt is echt waar
ontneem mij mijn laatste geluiden
jij bent het zelf, gevoelige snaar
jij alleen kan mijn tederheid duiden

we gaan slapen straks
niet meer in de nacht op pad
van de avonturen in het duister
hebben we nu voldoende gehad

het sterrenlicht schijnt op jouw gelaat
we vallen slapend samen in het dromengewaad.

Schrijver: Hector Havermout
9 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 67

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)