Alle inzendingen over afscheid

Mijn lieve Opa Die maakt mij zo blij Mijn lieve Opa die was er voor mij Mijn lieve Opa die is er niet meer Mijn lieve Opa Hij gaf altijd advies keer op keer Mijn lieve Opa Had altijd grapjes Mijn lieve Opa zag die kleine stapjes Mijn lieve Opa altijd bij mij in gedachte Mijn lieve Opa zoals ik al verwachtte Mijn lieve Opa moet een…

Afscheid van pijn Verlies en verdriet Het slijt maar wanneer Dat zeggen ze niet De tijd heelt wonden Maar mijn verdriet zit gebonden Vast in mijn lichaam en geest Ik ben bevreesd.…

Vanuit het verleden kijk je mij aan. Een stilstaand beeld in de tijd. Glimlach om je mond. Mijn blijdschap jou te kennen wordt overstemd door het verlies. Al staat voor mij de tijd stil. Ik kán je niet terug halen. Mijn verstand zegt dat het leven verder gaat. En in een dieper besef weet ik dat ook. Soms raakt dat even uit het zicht. Maar…

Zij ging nooit dood in zijn ogen totdat ze ging toen werd ze plots een herinnering.…

De tijd raast wij hebben haast nee, nu even niet en dan heb je verdriet want het is te laat als de klok voor eeuwig stil staat.…

Er is een weg Een weg achter mij Een weg voor mij Is dat mijn weg? Ik loop op mijn weg Nachtenlang sprakeloos Dagenlang in stilte Was dat mijn weg? Vooruitkijkend door mijn achteruitspiegel Langs mij heen kijkend door jouw ogen Jouw weg was de mijne Ik stond alleen mezelf in de weg…

In mijn mond spreek jij een engel In mijn ogen zie jij een engel In mijn nabijheid voel jij een engel Ik ben geen engel In de morgen slaap ik In de middag ontwaak ik In de nacht zoek ik Ik ben geen engel Tijdens mijn slaap spreek ik Tijdens mijn ontwaking zie ik Tijdens mijn nacht voel ik Jij was mijn engel…

Waarom heb je haar zo vroeg laten halen. Ze had nog zoveel te doen. Dan kan je wel zeggen dat haar tijd is gekomen, maar weet wel dat hij haar mist. Had je niet nog een paar jaar kunnen wachten voor je haar bij je riep. Vaak loopt hij nog met haar in gedachten, want weet je dat hij haar mist. Had ze niet nog wat jaartjes kunnen krijgen…

Een avontuur dat het leven heet Een leven met boordevol avontuur Dagen vol ellende en verdriet En een altijd lachende man Het verdriet in mijn leven heeft mij gevormd Maar heb ik wel eens echt verdriet gehad De zon heeft mij nu ook al verlaten Ik heb enkel de nacht De dag zal weer verdriet en ellende brengen De nacht enkel tranen Dat…

Heel ver weg Maar o zo dichtbij Even dichtbij als de adem die mijn longen vult Is het echt voorbij? Wanneer ik mijn hand uitsteek, voel ik je Als ik dan mijn ogen open, ben je weg Even dichtbij als mijn oogwit naar dat donkerbruine Is het echt voorbij? De zon twijfelt of hij wel zal komen De maan blijft vannacht weg Alles lijkt zo ver…

nu moet ik gaan: de bloemen sterven, martinus, en het donkert al. als ik je weer ontmoeten zal, zal ik mijn naam in jouw huid kerven. dan zal ik zingen van de zwarte dag en van de schaduw die wij moesten delen en van de vloek die sprong in onze kelen en van het mes dat in jouw handen lag. troost mij als ik zo droef moet zingen, leg als…

Dwalend loop ik rond door deze drukte De zee hoort mij niet meer Het zand voelt mij niet meer Ik ben niet meer Dagelijks kom ik bij je kijken Vraag me af hoe het met je is Stilte is jouw naam F is de mijne Jij zegt ik ken U niet Ik zeg ik ken U goed U bent daar Waar ik zometeen ook zal zijn…

ik weet dat ik de dingen heb geweten die allang in daden zijn vergeten het vergeten versluiert het zeker weten maar weet nog wel van jouw bestaan jouw lange haren die als duizenden spinnen mijn lippen beroerden jouw sprankelende ogen die mij blind maakten voor de erotische duisternis jouw stem die ik wil vergeten in mijn verdwijnende…

Ik schrijf de rust toe aan de zielen aan de zielen van weleer Zij waren levensmoe want hun stemmen want hun stemmen klinken niet meer Ik dicht ze vogels daar bladeren ritselen daar bladeren ritselen van verdriet Zij gingen ons voor doch wachten wij louter doch wachten wij, want onze tijd is 't nog niet…

Mijlen terug achter vele zomers golft langs afgelegen weg over stille meersen een zachte melodie In het Huis ten Halve net op de equinox speelt de juke-box wenkend naar de Indian summer "Mijn gouden roos september een laatste zonnezoen-BB" In klatergoud verloren ga ik langzaam de einder tegemoet…

Huilend, kijk ik vannacht door mijn lachende ogen Mijn onrust wordt door een stille noot tot kalmte gebracht Vooruitkijkend, voel ik langs mijn herinneringen al je leegte Afscheid nemen bestaat niet Iedere dag zorgt de zon dat ik je vergeet Iedere nacht brengt de maan jou naar mij toe Ik vergeef het mezelf, ik kan jou niet vergeten Afscheid…

Wat zal ik morgen verliezen? Of is de vraag wat zal ik winnen? We zijn allemaal verliezers We zijn allemaal winnaars Ik beslis om in schoonheid te verliezen En om in verdriet te winnen Ik beslis om ik te zijn Om te leven in de nacht Ik beslis om in mijn winst Niemand verdriet te doen Ik beslis om in mijn verlies Niemand blij te maken…

Ik neem je krachteloze hand in die van mij en streel hem zachtjes, teder .. Volg met mijn duim de aders, dik en blauw. Je kijkt naar mij, je ogen leeg, je draagt niet meer de last van het verleden, maar evenmin die van de toekomst met je mee. Er is alleen het hier en nu: een flauwe flits die dooft nog eer het helder wordt. Waar is die trotse…

Toen zag ik aan een meer, het meer des doods, Een vrouw met vaal gelaat en geluw haar, Zij schepte 't water op, maar liet altoos De droppels vallen, alle na elkaar. En daar ik bij haar stond zo vraagde ik haar; — Maar zij zag op noch om, bewegingloos: 'Ik heb een vriend: is haast de druppel daar, Waar hij mee valt, of gunt ge 'm nog een…

het sneeuwlicht neemt aarzelend afscheid als de lente losbarst het hart breekt open het wrikt zich los uit de omklemming van roestige vleugels oude woorden verdwijnen een voor een het buigzame hart geeft zich over aan het blauwe uur van de ochtend het wil glanzend leven en opgaan in de tijd totdat het geel-oranje verdwijnt…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Iedere keer dat afscheid nemen iedere keer weet je misschien is dit de laatste keer en toch doe je het weer je zwaait tot haar beeld samen smelt met de omgeving je ziet haar niet en het is wel zeker dat ze jou niet ziet ze zag je al niet toen je bij haar op bezoek was ze keek dwars door je heen jullie zaten daar samen maar zij bleef…

ik groet je duizendmaal vanuit deze onherbergzame nacht op het stampende, kreunende schip waar het zwarte water meedogenloos op me neerslaat. ik groet je duizendmaal vanuit deze onherbergzame woestijn waar de zinderende zon met verzengende tentakels tergend het leven uit me perst ik groet je duizendmaal…

Wanneer ik morgen je moet verlaten mijn zoon, word ik weer dat kind, die allerkleinste jongen die je in je armen neemt, vervreemdt me niet van de vurigste wens je om mij in jou te rijpen als ware een waarachtig mens. Ontkleedt me van angsten als stoffelijk wezen en leg mij in het glazen ledikant, waarin ook jij geboren werd, vertel me…

Mijn hart heeft eindelijk gesproken ik wilde kwijt al die onrechtvaardigheid die mij is aangedaan Ik heb de moed gehad om het nu te doen mijn gevoel zegt nu hè hè het is voorgoed voorbij Weet je ik vraag me alleen af waarom Maar ook dat is voor mij voorbij Ik heb nu alles uitgesproken Vrijheid is belangrijk alleen voor diegenen die geen leven…

in zwart door het bos doordrenkt van herinneringen delen wij met elkaar wat de dag met ons deed te midden van hazen en konijnen verzetten wij onze zinnen dichter bij de kern oog in oog met alerte reeën gekleurde veldboeketten brengen ons terug in Polen in langzame tred weten wij ons verbonden een laatste blik naar haar onder rozenblad…

Voorgoed afscheid moeten nemen, zonder nog een woord, een blik, een aanraking. Nooit komt het verleden terug, noch de pijn noch de vreugde. Zo gaat het leven en toch is de liefde gebleven, de liefde sterker dan de dood, dan het afscheid. Het grote leven gaat verder, met of zonder ons, maar glorievol en teder. Niets is verloren wat werd gegeven…

Ik luister het gefluister van ranke kastanjelaren hun zomervruchten veilig in bolsters opgeborgen papavergeuren strelen broze klaprozen langs banen van zomers met late vlinders ik zie het lommerhuis in rood verdagen met een sneller dalen van het grote licht schemeravonden waarboven de uil van wijsheid wiekt onhoorbaar maar wetend…

je ligt op sterven maar je wilt die ene voetbalwedstrijd nog zien dan is Nederland-Estland niet het beste moment om op sterven te liggen Nederland-Brazilië zou beter zijn, maar is pa s volgende zomer dus neem ik dan maar wat afscheid van familie als je toch wat moet doen…

Soms verschijn je in mijn dromen, dan ben je er, gewoon bij mij in huis. Alsof je nooit bent weggeweest. Alles voelt dan zo vertrouwd en dat voelt goed, je bent weer thuis. En als ik dan wakker ben, blijft het gevoel soms hangen. Het maakt me rustig en ook blij, de dag wordt dan gemakkelijk, gaat vreugdevol voorbij. Toch ben je er al lang…