Netgedichten

netgedicht (nr. 49.104):

Intuïtus naar Bergson

Ik luister het gefluister
van ranke kastanjelaren
hun zomervruchten veilig
in bolsters opgeborgen

papavergeuren strelen
broze klaprozen langs
banen van zomers
met late vlinders

ik zie het lommerhuis
in rood verdagen
met een sneller dalen
van het grote licht

schemeravonden waarboven
de uil van wijsheid wiekt
onhoorbaar maar wetend
wat komen zal

even maar
voelen vingertoppen
mijn nietige ziel met
de polsslag van
het leven