Alle inzendingen over maatschappij

ze hangen in het ijle de woorden zonder inhoud die claimen om begrepen en verder nog verspreid laat het plebs geloven wat de nihilisten beloven vandaag schijnt de zon ze verlicht nog meer de geesten die altijd blijven bedichten wat voor hen betekenis anderen wat leven geeft op een lentedag als deze krioelt het stad vol volk een marinade…

over zijn top hangt hij de gebarsten kop geplooid naar de zinnen van een ander er blijft slechts stoom over waar hij vroeger zo kon koken nog lang na de overwinning een veeg teken aan zijn wand van aftakeling, spoedig voorbij de dokters spreken niet meer hullen zich in mysterie met te dure woorden veel ervan al vergeten nog voor goed en…

Neem de tijd om gelukkig te zijn, echt gelukkig te zijn met jezelf, je omgeving, je leven, je medemensen. Weten jullie dat ieder mens een wandelend wonder is? Ieder mens uniek is? Waarom zijn jullie dan niet blij? Stil van verwondering om jezelf, lach, huil en kijk vooruit, want je hebt lang genoeg achterom kunnen kijken…

Een simpele dag in een simpele week net zo’n simpele maand in een evenzo simpel kwartaal. Een simpel jaar waarin van alles goed, maar net zoveel fout kan gaan, zeg maar. Goede dingen verdwijnen als sneeuw voor de zon, zodra er een ramp in je omgeving gebeurd. Dan ben je alleen nog maar gefocust op de nare dingen die een…

feestdag van de arbeid wordt gevierd door niet werken een ode aan het labeur van een doodgewone kalenderdag niet voor het brood op tafel noch voor wat beleg daarop daar steekt geen Belg een lamme poot voor uit arbeid in dit land wordt verricht voor de wagen voor de gevel van het huis uit hergebruikte baksteen opgetrokken voor de avonden…

de regels liggen klaar te rapen, volgen, vervolgen het strikje errond is gratis maar van nul en generlei waarde zoals dat met zoveel zaken gaat Pasen en wederopstanding de goede katholiek bidt de minder goede begrijpt en legt een linkje meer naar zijn eigen wereld draaien moet die handel dag op dag, nacht op nacht slapen, waken, slapend…

leg eens een moslim te slapen tussen het laken van je moeder - spreek met twee woorden - en laat de wacht aan de nacht de ochtendkoffie kijken of hij er nog is en alles staat nog gelijk waar het stond ochtendstond en mond geluid uit de badkamer en jij met jezelf of je er wel goed aan deed verscholen in alles van morgen beter, altijd…

Houston we have- aardse achtergrondspoken en fantasmes zingen zijn helm vol impressies, de schaterlach van landelijke pastoors in dorpen zonder huizen. voldoende; regen afgewisseld met wat zon en eens in het jaar kermis, hoogmis, kerstmis dingen waar hij niet meer aan toe is: holocausten genociden zwarte gaten het flitst aan hem voorbij…

De aangepasten aan de maatschappij testen vandaag massaal mijn tolerantie. Ze doen een dagje tijdens de vakantie, de dierentuin hoort er natuurlijk ook bij. Een trainingspak in felle neonkleuren (geen dier hier evenaart dit kleurvertoon) waarop New Generation, Yellowstone en kinderen die rennen, klimmen zeuren. De dieren zijn door ons hier…

een doffe slag de deur in het slot met stilte opgesloten in het hoofd van hij die blijft wonen de kamer hult zich rondom zijn besloten hoofd er is wat te doen, veel dat morgen ook nog kan de buren bellen luidkeels om geen suiker maar de muziek staat ze veel te luid de deur slaat opnieuw om dicht te blijven…

Een lening op maat Een hypotheek naar wens Kleding in elke maat op voorraad Leef boven je stand mens Kredietbanken ontstaan als paddestoelen Voedselbanken volgen in de sporen Goedgelovigen kunnen niet alles aanvoelen Wijzen kunnen zich er slechts aan storen Een auto die bij je past Een huis dat je niet verrast Een vrouw dient te voldoen…

De stoep stokt, botte salvo’s ratelen als houten wielen zonder spaken. Als antwoord bleef de deur gesloten, onverbiddelijker dan vroeger vaders nee. Wilde beesten luisteren in bladerdaken hun toegeknepen burgerwachters zien meer en weer valt geen komeet op dit huis neer. Gekraak aan het einde van deze lichte last. Welke gesmoorde trilling…

wind trekt aan regen tikt je tegen slaat je lam je vraagt je af hoe dit zo kan maar eenmaal uit het veld geslagen staat er een ander op jouw plek…

zwerfvuil in de straat - of iemand kan bezemen - wordt een gezin uitgewezen ter dood veroordeeld of minder veel minder, tot de bedelstaf ga en vermenigvuldig u niet langer de familie klinkt wat raar onverstaanbaar en bij tijden zo agressief, is dat nu echt die fanatieke pater familias of doet hij zich zo voor de media ter wille te zijn?…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

De wereld is van ijs Door dubbele, valse tongen Zijn wij uiteen gezongen Ik Dakar, jij Parijs De wereld is grauwgrijs Ik, troostvrouw, jij troostjongen We slaan op watergongen Meeuwen doen het gekrijs Dat ik niet van mijn lippen krijg Ik schrijf met schelpen in het zand Hoe of het tweepersoonsland heet Dat ik nu te verliezen dreig…

je krijgt hem altijd terug ik noem het de kracht van de glimlach de hand die aangeeft gaat u voor, steek maar over ik wacht wel voor uw overkant overtuigd van de liefde die kan zijn…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

Ik volg de grondwet strikt Aanbid de tien geboden Vaak wel even wat gehikt Maar het is mij geboden Ik ben een gewone man Die tegen een stootje kan Maar niet is opgewassen Tegen zakkenvullers met grote tassen die mij maar leren dat ik maar moet ontberen wat zij glimmend met een lach voldaan incasseren een zelfvoldane natie zonder…

Hij leeft er los op los kent geen moment rust moet steeds hard hard op vlucht voor de stilte. Hij breekt muren af muren op scheurt stenen van wanden vreet van een suikerspin kauwt ballen zo zoet zoet zo Hij blust de brand met brand of goedkoper schuimend bier rookt als een ketter een ketter bromt zijn scooter heilig. Hij woont op mijn…

Op onze scholen in óns land is van alles aan de hand het geven van lessen is te kort. Kinderen spijbelen dusdanig dat er een speciaal team op pad gaat de spijbelaars alsnog te motiveren naar school te gaan om precies, te leren. Op onze scholen mankeert het een en ander een nieuwe les is geïntroduceerd de les van wapens en het liefst…

de kritiek op de vacht is verstomd, de catwalk ziet weer hopen bont over schouders met een velletje vol overdosis kunstige zon voor speciale dames die niet dénken aan verhuizen een melanoompje meer of minder bezorgt hen toch geen hinder daarvoor zijn er genoeg klinieken of instanties voor rijke zieken waar tussen ons gezogen en gespoten…

Dit is wat ik weet Buiten is van niemand Dit is hoe ik heet Wat echt is en voort gaat is niet goed te zien want Ik leef in een zelfgemaakte kooi van ijs, wolken en verf Het zegt me is te laat Te laat voor spontane dooi Nu open ik mijn ogen en alles wat eeuwig leek te vriezen smelt. Ik ben bedrogen door mijn ik, mijn eigen haat Bomen…

wezenloos beeld bedelaar bevroren handen versteend trage man zijn ogen smekend om een aalmoes grijpend zoek ik zijn beefhanden…

de waarheid is wat niet wordt opgeschreven je schetst een beeld dat nooit geheel voldoet zoals wel vaker voorkomt in het leven men merkt het wel maar een ieder vindt 't goed je schrijft een vers met een verkeerde pen terwijl je vals wat schuine liedjes zingt maakt wat muziek in vrolijke akkoorden ondanks dat droefheid jou steevast omringt…

De populaire jongleur verloor een hand maar bleef dromen dat zijn blote voeten zijn handen konden vervangen Nu oefent hij lange dagen zijn tenen in lenigheid in handstand op één hand ondertussen leurend met zijn nieuwe act Binnenkort de première op het pleintje in z’n straat want in het theater hoeven ze hem niet meer…

De stad verhief zich uit de wijde sneeuw, En ‘k zag een donkre schaar uit het loodgrijze Komen op het geelwitte van de sneeuw. Het leek een groep van afgematte slaven. Het waren arbeiders en ‘k sloot mij aan, Zoals een broeder doet, En door het donker licht trokken wij daar heen. Ik kende hen allen door het schittrend licht, Dat de Liefde…

twee oudjes soezen achter glas stilte in sluimer over hoe het was geen gleeën in de vitrages of vlekken op het tapijt geen verleden te dragen zonder spijt ze slurpen koffie, roeren thee luisteren radio en kijken teevee lachen en hebben verdriet om wat is geweest en wat niet de oudjes zijn weg de begonia staat droog op de vensterbank…

ik zie opnieuw de bloemen groeien plastieken stapels liefde voor een leven veel te kort om nu reeds weg grijze vegen door het patroon recht op recht, de tegels hullen zich quenast in donkerbruin zo gewonnen, snel geronnen leven weggevloeid dit is geen grijns, mijn vriend maar het laatste staal voor jou speciaal gevat in mijn koude hand…

Twee oude vrouwtjes bij de kerk - vanmorgen en ook ruim een jaar geleden; ze zijn er nog, ja nog steeds alhoewel de haan intussen duizenden keren heeft gekraaid. Twee oude vrouwtjes bij de kerk - hier, nu, in het hete Manilla waar de zon onbarmhartig brandt boven de sloppenwijken en de grote huizen van de rijken. Twee oude vrouwtjes bij…