Netgedichten

netgedicht (nr. 15.364):

Kafka goes (on holiday)

De stoep stokt, botte salvo’s
ratelen als houten wielen zonder spaken.
Als antwoord bleef de deur gesloten, onverbiddelijker
dan vroeger vaders nee.

Wilde beesten luisteren in bladerdaken
hun toegeknepen burgerwachters zien meer
en weer valt geen komeet op dit huis neer.

Gekraak aan het einde van deze lichte last.
Welke gesmoorde trilling gaat hem vertellen
wat hij al jaren wist? Deze berg heeft
een klare kaart gebaard: excuseer,
we zijn volzet mijnheer.

Zijn ogen smoren weg, als aftakelende wielen
spuit lichte kiezel achter zijn banden op.
Als antwoord houdt hij voortaan zijn deur gesloten.