Netgedichten

netgedicht (nr. 15.500):

Afgesneden astronaut

Houston we have-

aardse achtergrondspoken en fantasmes
zingen zijn helm vol impressies, de schaterlach
van landelijke pastoors in dorpen zonder huizen.
voldoende; regen afgewisseld met wat zon
en eens in het jaar kermis, hoogmis, kerstmis
dingen waar hij niet meer aan toe is:

holocausten genociden zwarte gaten
het flitst aan hem voorbij en wat
doen deze galstenen in zijn brein mijnheer
hij voelt ze barsten, zijn vingertoppen verstoppen tot

luchtloze hagedissenstaarten hangen als
afgeknipte marionettenkoorden zichzelf te strikken,
tot hoorngeschal weerklinkt
dan buigt hij wel, bovenop de zoldering,
voor de Styx met zijn bassend gedamp

in de zwaarste orkestratie hoort men
zijn fijnstbesnaarde elegie langs geen kanten,
zeker niet daar waar men water tot beton boetseert

en gedwee hangt hij als slachtoffer
van zijn tijd, timmermanszoon zonder kruis
te bungelen, pas nu neem hij afscheid
van de laatste kerker vol ijselijk gehuil
in zijn bestaan
kunnen ook verlichtende kompaszuigers
zijn blauwe oren vol medusa gieten

-to remember to dust we will return