Alle inzendingen over overlijden

Op die laatste dag van mij volgde rap de laatste nacht Daarna kwam het generlei alwaar ik werd opgewacht Op die laatste dag van mij wilde men afscheid nemen Tranen vloeiden er ook bij ik kende amper problemen Op die laatste dag van mij zag ik naar ’t hemelgewelf Elkeen daar keek toch blij het is er zalig, zeg nou zelf Op die laatste…

éen rode knop tooit nog de uitgebloeide stokroos geen bij zal komen haar bloei is bevroren door bijtende nachtvorst een heroïnehoertje sterft door een overdosis zij is uitgetippeld haar naam is Roos…

Een vriend van mij, een vriend van mij had kanker Maar goeie vrienden laat je niet alleen Al wist ik dikwijls niet wat ik moest zeggen Ik ging er elke week toch even heen In feite zou ik gister weer gegaan zijn Dat hoefde niet meer, zei het ochtendblad: "Gestorven onze zoon en broer en zwager... In stilte gecremeerd..." en dat was dat…

Levenslust, een evolutionair program verandert in jouw geest door storm in ‘n mentale stoornis waarin drempels tussen leven en dood vergaan, ‘n zwarte leegte ontstaat waarin je jezelf verliest en dodelijke angsten uitstaat. Je wordt depressief en suïcidaal wat niet automatisch dood-wensen inhoudt, maar zoeken naar vluchtwegen, uit het…

Een lamp die flikkert in de kamer Als alleen ik daar wezen moet Maakt mij nieuwsgierig en ook vrolijk Ben jij dat papa die dat doet? Zet jij mij soms weer aan het denken? Laat jij me weten: life is great Moet ik meer aandacht aan je schenken? Bang soms dat ik je vergeet? Dat jij het bent mijn lieve papa Die bij me blijft zelfs na de dood Over…

De Horlepiep Nee, Magere Hein ontloop je niet, ook als je hem nooit hoort of ziet. Met scherpe zeis en in ’t geniep danst hij stakerig de horlepiep. Ik lach en schater; hoe macaber wijs en lied ook zijn: zijn knekellied verdriet mij niet. Dapper ook de dorpse boer, hij melkt en wiedt en oogst: voor hem ligt welvaart in ’t verschiet.…

Zoveel meningen, zoveel onbegrip en de massa heeft niet beseft dat het hier niet gaat om een dip maar een levenslang gevecht Iedere dag zoeken naar al dat moois wat het leven biedt iedereen lijkt het te hebben gevonden maar jij vindt het niet Jij lijkt, voelt en bent alleen in de zoektocht naar geluk en dan tevens die verschrikkelijke angst om…

de lieve heer stuurde eens een beestje. die soms eigenwijs uit de hoek kon komen, maar altijd in was voor een feestje. het beestje leefde om te leven, en maakte er wat van. een beestje met een petje, en een eigen levens plan. maar op de vleugels van dit beetsje, zou nooit een 19de stip komen te staan. wand dit lieveheersbeestje is te vroeg…

Wij worden op de proef gesteld zegt de man en Jeronimo tuimelt de stilte in. Weg van de ziekenkamer, weg van necrotisch weefsel, morfinepleisters, de geur van dood. Hij loopt op de zeereep af en kruipt tussen de hoge helm. Hier, op het balkon van het continent voelt hij zich thuis. Engelland is onmeetbaar ver, Engeland haalbaar. De rust is tijdelijk…

een stem valt stil.... mijn ogen tranen rust zacht jij die zoveel mooie momenten aan mij gaf zo warm jouw soul liet me dansend dromen "meet me in church"…

Met het uitzicht op de einder waarin de klok onze tijd uitwist met het inzicht in al het broze, vergankelijke wetend dat ik jou mijn tranen schrijf zingt jouw hart melancholisch, onbedaarlijk hopend op troost voor een bittere nanacht Als onze wegen niet meer onafscheidelijk zijn ook dan zal ik naar je reiken jou hunkerend…

Een nog jong talentvol leven is heengegaan... Hij kon niet verder leven en heeft het opgegeven. Z'n vrouw en kinderen moeten alleen verder gaan... gesteund door vrienden om hen heen. Ze staan in deze moeilijke tijd niet alleen. Het heeft op mij een diepe indruk gemaakt. En heeft veel mensen geraakt.…

soms is het donker, zoveel sterker dan het licht. Vlinder vliegt even niet. Merlijn tovert even niet. De kleine blonde, is dood. bloemen zullen zich mettertijd, weer ontbloten aan de zon, harten worden weer verwarmd, door herinneringen los van de tijd. de vlinder zal weer vliegen. de tovenaar zal weer toveren. De kleine blonde,…

Wat gaat er in iemands hoofd om met een leeg gestreden ziel in het verschiet Verwarring en misschien teleurstelling het licht in het leven niet meer ziet Wat gaat er in iemands hoofd om die moe en in volledigheid is ontdaan De kracht uit zijn lichaam vloeit geen moed meer heeft om door te gaan Wat gaat er in iemands hoofd om waar vreugde…

De slagen ontweken De spieren verkrampt Verschrikking verstreken Het leven verdampt…

Het is alsof de dood ons stilte afpakt en de kleuren van bloemen intenser zijn dan ooit maar helderheid is in een waas omdat de spiegel nooit kan liegen en denken soms niet verder gaat dan voelbaar beseffen dat het sterven ons de grootste talenten heeft ontstolen om voort te leven in gedachten.…

hoe zwaar is de rugzak die hij tillen moet torsend tot in lengte van dagen loopt hij meer gebogen daar het geduchter weegt dan voorheen totdat dagen gaan korten bladeren verschieten wordt het besluit genomen ik heb genoeg geleefd ~* Antonie Kamerling hij werd maar 44 jaar † *~…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met hun donker pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek de wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Je zorgen voor de dag van morgen zijn de dood voor je leven vandaag geniet van ieder moment voor je er niet meer bent! PLUK DE DAG…

Ik vind het zo moeilijk, volwassen te worden Ik vind het zo moeilijk, aan de toekomst te denken Ik vind het zo moeilijk, anderen liefde te schenken Het is allemaal zo moeilijk, zonder jou Ik vind het zo moeilijk, helder te denken Ik vind het zo moeilijk, weer vrolijk te zijn Ik vind het zo moeilijk, want het doet zoveel pijn Het is allemaal…

Haar ziel is nu in de hemel, een stoel voor haar gereserveerd na al die jaren van de ziekte is geluk nu weergekeerd. Ze is aangekomen daar, waar ze het liefste wilde zijn, na al die jaren van behandelen, kale kop en zielenpijn. Haar kinderen achterlatend in de wetenschap, dat die verder kunnen zonder dat, ze spijt of berouw…

Het heerlijke van de dood is De rust het onverstoorbare Het eeuwig nachtelijk duister Ervaren het ongekende in overvloed En zoal mocht er zijn een nieuw iets In die onvoorstelbare massa van het heelal Weet dan dat een ieder u benijdt op uw verscheiden Doch in een niet te meten tijd fragment zullen zij volgen Ga en effen het pad der vergetelheid…

Een herfstdag tegen Allerzielen, het was niet anders dan het was de zon, de bladeren die vielen, het hek, de zerken en het gras. Ik had een tijdje rondgezworven voor ik haar graf gevonden had, want er wordt toch nog meer gestorven dan je zou denken in zo'n stad. En half beschaamd en half bewogen - je ziet jezelf een beetje staan - heb…

Vanuit een diep dal staar ik omhoog naar alle grauwe wolken voor de zon Een traan ontsnapt dan aan mijn oog bij ‘t openen van je kleine medaillon Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht Het straaltje licht lijkt schier illegaal en is waarachtig exact op mij gericht Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon…

Voor J. 1967-1995 Jij was nog in woelige schemering waarin tijd versmolt met wat ooit gebroken werd Ontluikend als subtiel licht in warme ogen Op tere huid drogen tranen zich als fijn stof der herinnering Als een vervlogen zondagskind in pijn verdronken Zo een jong fragiel weerbarstig talent Jij was nog niet aan…

We hebben uren aan haar bed gezeten. Haar arm gestreeld, haar pols gevoeld. We hebben haar naam geroepen en haar ogen leeg gezien. Zij komt niet meer over de brug. Zware regenval zwiepende ruitenwissers ik rem af en zie bogen van brekend licht glimpen van glorie groot Jeronimo van Elk…

Zachte kleur zwijgt voor even wijl haar kistje wordt vervoerd ‘t Abrupt einde aan haar leven ‘t bloempje, leek onaangeroerd Donkere wolken, zonnestralen geen houdt zich de ogen droog Een jong leven vol van idealen glijdt weg over deze regenboog Zware stilten en trage stappen, ergens krast een torenuil, rauw Zuchten die velen ontsnappen…

Bij een bijzondere vrouw past een bijzonder afscheid Een mooie en sterke vrouw, zelfstandig en eigengereid Oma voor 6 kleinkinderen, overgrootmoeder van vijf Pittige en elegante dame, met een wil sterker dan haar lijf 92 jaren waren haar gegeven, met een maand erbij Zoveel nog mee te maken, blijf leven zeiden wij, Oma wilde naar God en verlangde…

huil maar als dierbaren dood zijn huiver maar aan stervensgedachten hul je maar in diep weegeklaag houd je maar niet zo sterk hoe dat mag je zelf invullen en wanneer, dat blijft een verassing want de dood kent geen agenda waardoor het zo'n mysterie blijft waarom?, waarheen?, waartoe? wacht levendig je eigen vorm af!…

Als straks de zon gaat schijnen en de schaduwzijden verdringt Zal mij geen smart verdwijnen omdat ‘t mij nog altijd omringt Als straks de nacht gaat vallen en ‘t donker zich om mij kleeft Kijk ik met pijn in het heelal en merk ik dat jij daar ergens leeft Als straks lichtjes gaan doven en de hemel kleurt vlug blauw Zie ik in het blauw,…