Netgedichten

netgedicht (nr. 38.456):

IJdele bijstand

De aanloop naar de finale zweemt grijs
een roerloos pad als laatste weg
de onnutte palen spreken zich niet uit
laten immer door wat verder wil
krijsende vogels verzamelen zich
voor de loop van een vredig monument
het spiegelbeeld bedreigt
de zwaan die nog niet sterven wil

Hier druilen de jaren van bonkige eenvoud
water maalt door vluchtige gedachten
bomen graaien naar ongrijpbaar schijnsel
de dijk laat zich geen schrik aanjagen
door de groeiende gaten in ons geheugen
elke drenkeling verliest hier het leven
met zinloze en ijdele reddingsboeien
aan een onbereikbare wand.