Alle inzendingen over bloed

Haar stem is koud als een scherpe wind van winters wit Mijn hart slaat over bij 't zien van haar blik Haar lippen zal ik voelen als pegels die snijden door m'n toch al zo koude bloed ze zal mij vinden waar ik me ook verstop De ijskoningin is overal waar de schaduw kruipt en de nacht vallen gaat Zij is waar de stilte ruzie veroorzaakt…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom.…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom.…

hij strekt de nek en spitst de neus hij woont in een mantel van vet omsloten door een vacht van gebroken wit die golft in de poolwind een straal tekent een scherpe hoek tussen driftend pakijs en de lage zon die hier geen sprankel verkwist dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed de moeder kruipt door een tunnel in…

Amos moest zo nodig op de valreep nog iets zeggen: "Is het niet zo dat de joden zelf geroepen hebben: Zijn bloed kome over ons en onze kinderen?"…

Een vrouw ademt de verwachting uit na de ontsluiting telt men de uren tot de eerste schreeuw komt toch nog onverwacht een voetje op zoek naar steun vindt de schaar, waarmee zij net drie keer ingeknipt is zij wacht totdat haar boreling op haar rust, bloed, taai slijm bevochtigen haar uitgezakte buik de zachte onderkant van een stad waar…

de bode van het slagveld klom over heuvelruggen met een mondvol zege hij holt naar de overkant waar een leger wacht maar zijn adem weigert opgejaagd tot korte teugen ribben veren woest omhoog bloed haast zich door een holle pomp aangezwengeld door zichzelf hij wil leunen aan de toog een sponzige boom die zich wijd en vol vertakt…

In mijn huis is geen diepte het is dronken van het zomerlicht de zuidkant roept ik neem aan deze winter valt het buiten mij geen schuilen bij jou no way zuig niet meer mijn ochtend bloed verdwijn in de oktoberzon Ik ben geen prooi ik ben de jacht…

Wanneer ik hoest Dan proef ik bloed Ik wil ook kotsen Als het moet Ik ben nu werkelijk Niet te stuiten Ik ga mezelf Totaal te buiten En precies Zoals ik train Haast ik ook Door ‘t leven heen…

Marietje, je weet wel, die uit Lommel Op een dag voelde ze ook zo’n bobbel Binnen drie weken was het bekeken Haar bloed was ook goed Maar achteraf, als je keek naar de kleur op haar snoet, Dan had je het kunnen weten! O! Ik mag mijn medicijnen niet vergeten……

Een ademtocht en een blij groeten, het warme bloed dat door de aderen jaagt, het even toeven zonder moeten, het stil omhelzen bij de dageraad.…

Opeens lag ze daar begreep niet wat er gebeurde gevoelloos zag ze hoe haar bloed de stenen kleurde handen omklemden haar keel, ze spartelde tegen zonder kracht in staat hemel en aarde te bewegen opeens merkte ze hoe een sterke hand haar van de moordenaar scheidde gevoelloos lag ze daar met de afdruk van stenen nog in haar hoofd haar…

Of ik iets wil drinken – ja wijn van ranken die van aarde trillen donkerrood het bloed verhitten waar liefde lustoffers plengt.…

Niets van dit alles wil ik nog bewaren: het zacht gestamel van je bloed, het waanzinnig lichte ademhalen van de vogels in je schoot, je handen als gebroken eierschalen, trillend in de broedplaats van de dood. De veerman kijkt en wacht. Hij heeft het touw reeds losgelaten.…

En dat dit altijd zó zal zijn: verrijzenis na nacht van dood, het licht door duisternis omgeven, en water borrelend ten leven en bloed vergoten, rood. En dat dit steeds weer zó zal zijn: een witte weelde na de pijn van winter met zijn zwart berusten, je lippen die me schuchter kusten, de zoetheid van de wijn.…

Als de wonden op je rug niet zo zou gaan bloeden Zou jij nog zonder vleugels je vrij kunnen voelen? Als de aarde en hemel nooit geschapen waren Zouden “een” wij voorkomen in de verhalen? Waarom worden gedachtes gereflecteerd in vragen? Is het om zekerheid te achterhalen?…

Waar angst en vrees Als wurgend koord Haar bijna de keel afsnijdt Kleurt heldhaftigheid En moed het bloed Dat door haar aderen stroomt Ze richt zich op En kijkt fier Het naderende onheil In den ogen Sterker ben ik Zegt ze met de toon Van liefde en dapperheid In haar stem De toorn is woest Maar zal bedaren Omdat de liefde Immer…

in de fantasie ook voor ons aan het eind de zonnebloem met gele dromen bloeien zou is uit,we zijn afgeschreven,opgejaagd grijpen goedgelovig met verkleumde handen met vertragend bloed waarin de nacht weent en bonzen aan de ingekerfde hemel een verre geest roept : er is geen eind zo vliegen we langs de wanhoop de laatste meeuw heeft ons allang…

Bloed besmeurt mijn bleke huid. De wonden zijn dieper dan ze lijken. En ondanks dat het is wat ik het liefste wil, Wil ik niet langer meer zo zijn…

Want bloeden doen we samen. ----------------------------- uit: ‘Kaneelvingers', 2005…

ik voelde je al in wijkende tijd op weg naar momenten van gelukzalige eeuwigheid weer tasten we af het rakende woord al bij voorbaat gemeden in porselein van het heden onontkoombaar gaan ogen minnekozen ontspant de lach lijnen die ik vroeger niet bij je zag weer stroomt bloed in uitbundig kleuren geen verhitte discussies maar een…

jij bent mijn kind mijn vlees en bloed. dag en nacht ben je in mijn gedachten. boos ben ik en ik wil je verachten. maar kan het niet jij bent mijn kind.. voor eeuwig heb ik jou lief.…

Nu de natuur naar de knoppen gaat terwijl de lente neigt naar bloeien wie kan het bloeden nog stoppen Moeder Aarde verdrinkt in tranen wat moeten we doen plantaardige kaas is niet echt lekker en de ouderwetse worst zorgt voor culinair plezier de koe overslaan is niet zo makkelijk maar met veel minder vlees moet er toch een hoop lukken…

voor hoeden ben ik altijd op mijn hoede de hoed, symbool van rijkdom en van macht ontpopt zich soms met veel verbeeldingskracht als een gezworen vijand van het goede de draagster is bij voorbaat al verdacht ik hoor de woorden die ik reeds bevroedde orakeltaal van koninklijken bloede het onheil dat een ander heeft bedacht de klaagzang…

Zwart is het trosje dat bloed lost, een druppel, amper genoeg voor smaak, het loskomen van heel ver, noem het een einder aan dit ogenblik waarop je, vinger in de mond, geschrokken naar me staart met paarse ogen, zo heel erg lang geleden, het glanzen van geplette vruchten op de lippen van je buik. ----------------------------…

Ook op deze dag worden kinderen vermoord omdat de heersers bang zijn voor de kleinen, omdat ze niet verdragen kunnen dat er licht zal vallen op hun daden, niet zo fraai dus zullen ze verschijnen, die daden, maar doordrenkt van bloed de witte doeken die de kinderen gaan dragen; ze zullen roepen zonder woorden, zonder klank, maar doordringend…

La Fuente uit Chili je stroomt door mijn bloed. Dolores, zij zingt zoals alleen zij dat doet. De Albert Heijn, slechts 2,24 En ik schrijf, schrijf, schrijf. Ze komt bij me binnen en ik waan me bij haar. Het rood in de glazen, denkend aan daar; de HMH.…

Rode klaprozen bloeden als ze rijpen, rouge op gezichten.…

je neus je profiel de tederheid van je ziel de blik in je ogen nog zo vaag de klank van je stem melodieus laag de gedachte aan de streling van je hand zo warm jouw arm jouw lichaam dicht tegen mij aan jouw geur zweeft in mijn dromen van vergeten gewiste beelden van zo kort geleden alsof engelen met armen vol rozen in mijn bloed…

onder zijn arm redeloos radeloos twenty four seven Kan een bohemien zijn hart verlichten beter, dan schuilen in zijn gedichten  Ziel zonder soulmate lichaam en geest waren te lang van haar weg geweest Is hij een schim een donkre nomade een duistere schaduw in de schemering Een nieuw gevoel van samen een zijn van vlees en bloed…