Netgedichten

netgedicht (nr. 8.359):

Winterblues

Gulzig morrelend voor-nota bene-
mijn deur jij oude vertrouwde
zo herkenbaar heb ik je heus
wel in de smiezen smiecht
wij hebben het te vaak gedaan
mijn leegte depri volgegoten
zwartgalligheid was zo gekoesterd

ga! ga! ga!

In mijn huis is geen diepte
het is dronken van het zomerlicht
de zuidkant roept ik neem aan
deze winter valt het buiten mij
geen schuilen bij jou no way
zuig niet meer mijn ochtend bloed
verdwijn in de oktoberzon

Ik ben geen prooi ik ben de jacht